Χριστίνα Τριχά
Αλλά δεν κάνουν. Ή μπορεί να μην γνωρίζω εγώ λεσβίες, που να κάνουν σεξ πάρτι στην Αθήνα ή σε κάποια άλλη ελληνική πόλη ή βουνό ή παραπόταμο.
Μπορεί να γίνονται τέτοια πάρτι και να μην με έχουν καλέσει, σα(π)φώς! Πιο πιθανό βλέπω, όμως, απλά να μην γίνονται. Όχι, γιατί αν γίνονταν εγώ δεν θα είχα μείνει απέξω, αλλά γιατί από τότε που με θυμάμαι ως λεσβία, ακούω συχνά πυκνά τις λοιπές σαπφίδες να σέρνονται μακρόσυρτα στις ίδιες συζητήσεις. Συγκεκριμένα, στην αιώνια ερώτηση: θα έπαιρνες μέρος ποτέ σε σεξ πάρτι; Και ως γνωστό, όπου υπάρχουν πολλά λόγια, δεν υπάρχει πολλή δράση.
Τα γκέι αγόρια ας πούμε, δεν συζητάνε ποτέ για ομαδικές ερωτικές συνευρέσεις. Ανοίγουν τα apps και τους έρχονται βροχή τα μηνύματα με πρακτικές πληροφορίες. Κατευθείαν στο ψητό. «Θα είμαστε εκεί, έλα!». Και πάνε χωρίς δεύτερες σκέψεις. Όπως θα πηγαίναν για καφέ και τυρόπιτα. Τα γκέι αγόρια και άντρες είναι ίσως η μόνη κοινωνική ομάδα που συναντιέται ατόφια. Χωρίς να συμμετέχουν στις δραστηριότητές της άτομα από άλλες κοινωνικές ομάδες. Οι λεσβίες για παράδειγμα, μπορεί να έχουμε βρεθεί σε κάποιο σεξ πάρτι, αλλά σπάνια ίσως θα περιλαμβάνει μόνο και αυστηρά άλλες λεσβίες. Μια επιπλέον διαφορά μας με τις γκέι αρρενωπότητες, είναι πως εκείνοι οργανώνονται σεξουαλικά, μέσω των apps ή στις σάουνες ή άλλους κοινούς χώρους, ενώ εμείς αφηνόμαστε στο τυχαίο. Σε μια βραδιά που δεν την επιδιώξαμε, απλά συνέβη και επομένως δεν είναι και ευθύνη καμιάς.
Κι εδώ έρχομαι στο θέμα της διαχείρισης της σεξουαλικής ζωής από την σαπφική κοινωνική μας ομάδα. Πώς βλέπουμε το σεξ, πως συμμετέχουμε σε αυτό και πως επηρεάζει τις ζωές μας; Και γιατί γυρνάμε πάντα στο ίδιο, φιλοσοφικο πια, ερώτημα; Γιατί ρωτάει η μια την άλλη αν θα έπαιρνε μέρος σε κάποιο σεξ πάρτι;
Συζητώντας το θέμα αυτό στα γραφεία του περιοδικού μας, το κοινό πόρισμα ήταν ξεκάθαρο: slut shaming. Οι λεσβίες κουβαλάμε στο πετσί μας τις κοινωνικές αντιλήψεις της πατριαρχίας για το τι σημαίνει μια γυναίκα να απολαμβάνει το σεξ. Δεν επιτρέπουμε στις εαυτές μας να εξασκούμε αυτή τη δραστηριότητα, αν είναι αποκομμένη από κάποιο νόημα. Δεν κάνουμε «απλά» σεξ. Το συζητάμε, το αναλύουμε, το φοράμε σε κάποια ταμπέλα, το κρύβουμε. Κάνουμε ερωτήσεις για να καταλαβουμε που στέκονται οι άλλες λεσβίες στη σεξουαλική τους ζωη. Το σεξ δεν έρχεται ποτέ μόνο του. Δεν είναι καφές και τυρόπιτα. Και εν τέλει όταν κάνουμε «απλά» σεξ, θα κουβαλάμε ενοχές, ντροπές και αμφιβολίες για την αυτοαξία μας. Κι αν εμείς ξεχάσουμε να κουβαλήσουμε το κοκτέιλ αυτών των συναισθημάτων, θα μας το θυμίσουν, διακριτικά ή μη, οι φίλες μας.
Φερδερ μορ, οι λεσβίες είμαστε πολύ κτητικά πλάσματα. Και το καταλαβαίνω. Αλλά φτάνει! Όπα! Πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε. Και για να μην γκρινιάζω μόνο, εντάξει, “ξέρουμε” κάπως να μοιραζόμαστε πρώην συντρόφους και φίλες και λεσβιακές οικογένειες, αλλά δεν ξέρουμε να μοιραζόμαστε τα σώματά μας. Καταλαβαίνω όλη την πίεση που λαμβάνουμε από την κοινωνία που περιφρουρεί την επιθυμία μας, αλλά θα χρειαστεί να κάνουμε το άβολο άλμα προς την έκθεση. Σήμερα! Τώρα! Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να το κάνουμε αυτό με έναν ομαδικό αυνανισμό, ας πούμε.. όπως πολύ εύστοχα πρότεινε η συντάκτρια του περιοδικού μας Χριστίνα. «Θα ξέρεις φαντάζομαι» μου είπε καθισμένη σε ένα πεζούλι εν μέσω έντονων φιλοσοφήσεων περί λεσβιακών σεξ πάρτι, «πως τα αγοράκια όταν αρχίζουν να ανακαλύπτουν τα σώματά τους εμπλέκονται πολύ συχνά σε ομαδικούς αυνανισμούς, ναι;». Το ήξερα! «Εμείς, τα κοριτσάκια γιατί δεν κάνουμε το ίδιο;». Μπουμ! Όλα μου τα ερωτικά κύτταρα άστραψαν εκεί στο πεζούλι που μοιραζόμασταν. Γιατί εμείς τα κοριτσάκια δεν αυνανιστήκαμε ποτέ παρέα; Γιατί το κάναμε κρυμμένες στα δωμάτιά μας, κάτω από παπλώματα, πάνω σε σέλες ποδηλάτων, με μόνους μάρτυρες τα αρκουδάκια μας και την σέλα;
Το Σάββατο 31 Αυγούστου οι «λεσβίες στα πρόθυρα» έκαναν μια αρχή. Μας κάλεσαν όλ@ να παρακολουθήσουμε παρέα στο σινεμά τεράστια μουνιά και ερωτικές ταινίες. Μια φίλη που παρευρέθηκε σε αυτό το pre- festival, το «Σαπφώ στα πρόθυρα» μου είπε πως είχε πάει εκεί με την κοπέλα της και της φαινόταν πολύ παράξενο να βρίσκεται σε μια αίθουσα γεμάτη (και) λεσβίες και να παρακολουθούν όλες μαζί ερωτικές ταινίες. Ήταν πρωτόγνωρο για εκείνη να καυλώνει σε κοινή θέα και να φαντάζεται και το υπόλοιπο σινεμά καυλωμένο. Στο διάλειμμα μάλιστα, μια άλλη φίλη, κτητικά αστειευόμενη, είπε στην δική της κοπέλα να μην πάει μόνη της στην τουαλέτα, γιατί θα παραμόνευαν εκεί ουκ ολίγες αναμμένες σαπφίδες.
Οι «λεσβίες στα πρόθυρα» έκαναν όχι άθελα τους πιστεύω, μια αρχή. Ήταν εκείνες οι προβολές ένας ομαδικός «αυνανισμός» προεόρτια των μελλοντικών μας σεξ πάρτι. Ας είναι. Τις ευχαριστούμε και αναμένουμε του χρόνου να μας οργανώσουν καλύτερα- να μας πάνε για «καφέ και τυρόπιτα»!
