Οκτώ χρόνια μετά τους πυροβολισμούς στο Pulse του Ορλάντο

Κάποια αδέρφια μας, δεν ζουν πια. Μα η υπερηφάνεια τους αναπνέει ακόμα. Αυτή κανείς δεν μπορεί να την σκοτώσει.

Γράφει η Άννα Απέργη Κωνσταντινίδη*

Είκοσι τέσσερις (24) πυροβολισμοί μόνο μέσα σε εννέα δευτερόλεπτα ήταν αρκετοί για να αφήσουν την τελευταία τους πνοή σαράντα εννέα (49) ΛΟΑΤΚΙ+ συνάνθρωποί μας, ενώ άλλοι πενήντα τρεις (53) να κυλιούνται αιμόφυρτοι βαριά τραυματισμένοι.

Κάποια άτομα που κατάφεραν να γλιτώσουν, κρύφτηκαν στις τουαλέτες του club Pulse καλώντας από τα κινητά τους τηλέφωνα για βοήθεια.

Λίγο μετά τις τρεις τα ξημερώματα, στον λογαριασμό του Pulse στο Facebook δημοσιεύεται το μήνυμα: «Βγείτε όλoι από το Pulse και συνεχίσετε να τρέχετε».

Περίπου δύο ώρες αργότερα, ομάδα αστυνομίας πυροδοτεί δύο εκρήξεις προσπαθώντας να του αποσπάσει την προσοχή. Ο δράστης καταφεύγει και κρύβετε στις τουαλέτες του Pulse, έχοντας μαζί του πέντε ομήρους.

Στις έξι το πρωί η αστυνομία επιβεβαίωσε ότι ο 29χρονος δολοφόνος, Αμερικανός υπήκοος, αφγανικής καταγωγής, Ομάρ Σεντίκ Ματίν, ήταν νεκρός.

Ο πατέρας του δολοφόνου ανέφερε την επόμενη ημέρα πως «Ο Θεός θα κρίνει τους ομοφυλόφιλους…».

Στις 12 Ιουνίου του 2016, κάποιοι ΛΟΑΤΚΙ+ συνάνθρωποί μας, έχασαν την ζωή τους απλά και μόνο, γιατί υπήρχαν. Γιατί ήταν ΛΟΑΤΚΙ+.

Έγκλημα μίσους με ρατσιστικό κίνητρο είπαν…

Ο προαγωγός των εγκλημάτων μίσους, δεν είναι άλλος από τη ρητορική μίσους.

Πριν λίγες ημέρες, το ακροδεξιό κόμμα «ΝΙΚΗ», κατέθεσε Εξώδικο διαμαρτυρίας στο Thessaloniki Pride, με αφορμή τη διοργάνωση του Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ ΛΟΑΤΚΙ+ Υπερηφάνειας (Europride), που θα διεξαχθεί φέτος στη Θεσσαλονίκη από τις 21 έως και τις 29 Ιουνίου, κάνοντας λόγο για «παρελάσεις» που προσβάλλουν τη «δημόσια αιδώ», καθώς και ότι η διοργάνωση προσβάλει βάναυσα τα «χρηστά ήθη», την ηθική και την αξιοπρέπεια των πολιτών.

Οι βουλευτές της εν λόγω παράταξης, δεν είναι η πρώτη φορά που τοποθετούνται εναντίων των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+. Λίγο ή πολύ όλες, όλα και όλοι θυμόμαστε τον ακραίο ρατσιστικό λόγο που εξέφρασαν κατά την περίοδο του δημοσίου διαλόγου για την ψήφιση του νόμου της ισότητας στο γάμο, στις συζητήσεις των Επιτροπών, αλλά και την ημέρα της ψήφισης.

Το συμπέρασμα είναι ένα και έχει ονομασία: Ποινικοποίηση της ρητορικής μίσους.

Όσο λοιπόν η Πολιτεία αρνείται να κάνει κάτι ώστε να διώκονται ο ρατσιστικός λόγος και η ρητορική μίσους, όσο τα αφήνει να διαδίδονται ελεύθερα, όσο αυτά όχι μόνο γίνονται ανεκτά, αλλά πολλές φορές θεσμοποιούνται ελεύθερα ακόμη και μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο, χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις για τους βουλευτές, όσο δεν τροποποιεί τον αντιρατσιστικό νόμο, τόσο θα συνεχίζονται, θα αυξάνονται και θα γίνονται ακόμη πιο σκληρές οι επιθέσεις μίσους.

Και όπως έλεγε και η αείμνηστη Μαρίνα Γαλανού «όταν θα βρίσκουμε κάποιον συνάνθρωπό μας πεταμένο σε κάποιο χαντάκι, ας κάνουμε ύμνους στον Βολταίρο».