Πόσο κοντά μπορούν/αντέχουν να έρθουν δύο άνθρωποι σήμερα; Αυτό είναι το ερώτημα που προσπαθεί να απαντήσει στον Κάτω Χώρο του Θέατρου του Νέου κόσμου η παράσταση Blink. Εμείς πάλι θέσαμε τα δικά μας ερωτήματα στον σκηνοθέτη της παράστασης, Τάσο Πυργίερη.
Μίλα μας λίγο για την παράσταση.
Το ταξίδι μας με το Blink δεν ξεκινάει τώρα. Πριν δύο χρόνια, πριν μας βρει η πανδημία, είχαμε την τύχη να βρεθούμε όλοι μαζί και να αφηγηθούμε για πρώτη φορά, αυτή την ιστορία. Τότε στο Faust, ενώ τώρα στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Αγαπάω αυτό το έργο. Είναι πολύ γλυκό και επίκαιρο. Έχουμε δύο χαρακτήρες, την Σόφι (Παναγιώτα Βιτετζάκη) και τον Τζόνα (Θάνο Λέκκα), οι οποίοι στην κυριολεξία είναι της διπλανής πόρτας. Το κείμενο είναι πολύ σύγχρονο. Μοντέρνο. Βάζει στο μικροσκόπιο τις ανθρώπινες σχέσεις (οικογενειακές και ερωτικές) και σε πολλά σημεία μας προβληματίζει. Είναι ίσως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που με έναν τρόπο έχουν ορίσει νέους κώδικες στο τρόπο που επικοινωνούμε; Είναι ο τρόπος που μεγαλώσαμε και η αγάπη που δεν πήραμε; Είναι η απώλεια του γονιού μας που μας άφησε τραύματα; Ίσως να είναι και όλα τα παραπάνω… και πολλά άλλα. Ο Τζόνα και η Σόφι λοιπόν θα συναντηθούν με έναν παράδοξο τρόπο και θα ερωτευτούν. Θα ερωτευτούν με έναν δικό τους τρόπο γιατί ο έρωτας δεν μπαίνει σε καλούπι. Θα πρέπει όμως να είναι ειλικρινείς. Θα είναι; Θα δούμε. Χαίρομαι πολύ που στην διαδρομή αυτή έχω από την αρχή την Παναγιώτα και τον Θάνο. Απογειώνουν το έργο. Είμαι ευγνώμων.
Ποιος είναι ο ρόλος σου ως σκηνοθέτης;
Κοίτα.. ο ρόλος ενός σκηνοθέτη αρχικά είναι να εμπνέει εμπιστοσύνη και σεβασμό. Αμέσως μετά είναι να καθοδηγεί μια ομάδα καλλιτεχνών ώστε να αφηγηθούν μία κοινή ιστορία. Σε αυτή την ιστορία οφείλεις να εξαντλήσεις, ως σκηνοθέτης, όλη σου την έμπνευση και την φαντασία για να έχεις ένα ειλικρινές και ενδιαφέρον, αμήν τι άλλο, αποτέλεσμα. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος ούτε να σε ακολουθήσει, ούτε να σε εμπιστευτεί. Αν όμως τα καταφέρεις είναι πολύ σπουδαίο. Λέω σπουδαίο γιατί για εμένα είναι κατάκτηση. Τίποτα δεν είναι άλλωστε δεδομένο. Για να επανέλθω λοιπόν στην ερώτηση σου, όλα αυτά προσπαθώ να κάνω σε κάθε συνεργασία μου. Από το μηδέν. Με μπόλικη αγάπη και χαρά για αυτό που κάνουμε προσπαθώ να αγκαλιάζω τους ηθοποιούς μου και να δίνω μία κατευθυντήρια γραμμή. Μαθαίνω και εγώ φυσικά από τους ηθοποιούς. Κανείς δεν τα ξέρει όλα. Για παράδειγμα, το Blink σήμερα είναι πιο ώριμο από την πρώτη φορά που ανέβηκε. Γιατί; Γιατί έμαθα πολλά σε αυτή την διαδρομή των δύο χρόνων.
Πώς αισθάνεσαι ότι ακουμπάει στην ελληνική πραγματικότητα;
Στην αφήγηση μας δεν θα υπάρξουν ούτε οικονομικοί όροι, ούτε κάποια θλιβερή κοινωνική διαπίστωση. Οπότε δεν μπορώ να πω πως έχουμε μία παράσταση που θα πρέπει κάπως να ακουμπήσει στην όποια ελληνική πραγματικότητα. Σε μία πλευρά της σύγχρονης ανθρώπινης πραγματικότητας, ναι. Τι εννοώ. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αναρωτηθεί για τα προσωπικά μας ζητήματα. Η οικογένεια, ο έρωτας, η επικοινωνία που έχουμε με τους ανθρώπους, είναι θέματα που καθορίζουν την καθημερινότητα μας. Που μας καθορίζουν συνολικά, εν τέλει. Εδώ, λοιπόν, εκτός από το θέμα της οικογένειας, έχουμε και ένα ακόμα ζήτημα, το οποίο είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πως ερωτευόμαστε; Πως το επικοινωνούμε; Κι αν όντως συμβεί.. έχουμε μάθει να αγαπάμε; Έχουμε μάθει να ακούμε τον άλλον;
Πώς αντιλαμβάνεσαι τον όρο διαφορετικότητα;
Ένας όμορφος κήπος έχει πάντα ποικιλία από δέντρα και λουλούδια. Χρώματα και είδη διαφορετικά μεταξύ τους. Για μένα το κάθε ένα έχει την χάρη του. Δεν τα ξεχωρίζω. Έτσι κάπως είναι και μία παράσταση. Έχει πολλά χρώματα, διαφορετικές ποιότητες σε στιγμές και ποικίλα συναισθήματα. Όχι γιατί μπορεί να την σκηνοθετώ εγώ, αλλά γιατί οι άνθρωποι που αφηγούμαστε μία ιστορία είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας.
Εσύ γιατί αισθάνεσαι διαφορετικός;
Δεν αισθάνομαι διαφορετικός. Είμαι διαφορετικός. Στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα ή στον τρόπο που κάθε φορά αντιμετωπίζω μία κατάσταση ή έναν άνθρωπο. Δεν έχω το ίδιο μυαλό και τις ίδιες αντιλήψεις που είχα όταν ας πούμε όταν ξεκίνησα να κάνω θέατρο. Είμαι διαφορετικός κάθε μήνα, κάθε χρόνο, ίσως και κάθε μέρα να αλλάζω και να μην το ξέρω. Να το συνειδητοποιώ ετεροχρονισμένα. Το παρατηρώ στην δουλειά μου με τον καιρό. Το παρατηρώ και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Αλλιώς ήμουν πριν δύο χρόνια και διαφορετικό με συναντάω τώρα. Νομίζω πως μόνο καλό είναι αυτό.
Θεωρείς ότι η τέχνη μπορεί να κάνει να συμβάλλει στην καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων; Αν ναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει;
Φυσικά και μπορεί. Με έναν τρόπο αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης. Να δείξει τον δρόμο. Μέσω της αφήγησης της, αλλά και της ανάγνωσης από τον δέκτη, να προβληματίσει, να συγκινήσει, να προκαλέσει (όχι για να προκαλέσει), να επαναπροσδιορίσει και να είναι ακραία σε περιπτώσεις, αν χρειαστεί.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στη ΛΟΑΤKI+ κοινότητα;
Για εμένα είναι δεδομένο πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι άσχετα από την σεξουαλική μας ταυτότητα ή το πώς επιθυμεί ο κάθε ένας να αυτοπροσδιορίζεται. Η κοινωνία φαίνεται πως αλλάζει και οι κόποι όλων δεν πάνε χαμένοι. Είμαι βέβαιος πως οι καλύτερες μέρες είναι μπροστά μας.
