Στον κόσμο του Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη, ένας τσολιάς επιβάλλεται να φορά μια σημαία ουράνιου τόξου στο πέτο, βγάζοντας με θράσος τη γλώσσα στα μούτρα της εξουσίας κι εκθέτοντας αυτή την εμμονή για επιστροφή στην “κανονικότητα”. Στον κόσμο του Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη η σάτιρα είναι πάντα πολιτική και εξ ορισμού αντιρατσιστική και αντιομοφοβική. Καλωσήρθατε στον κόσμο του!
Γιατί οι εμφανίσεις σου στον Σταυρό του Νότου, έχουν τον τίτλο “Πίτσες Μπλε”;
Γιατί “πίτσες μπλε” είναι αυτό που ζούμε με τη Νέα Δημοκρατία. Όχι, ότι ζούσαμε κάτι πολύ διαφορετικό με τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλάμε για την ίδια πολιτική αλλά αρκετά πιο εκφασισμένη. Αυτοί πάντως που περίμεναν ότι το νέο και το άφθαρτο ήρθε με τον Κυριάκο… πίτσες μπλε είναι η φάση. Κρατηθείτε, ετοιμαστείτε έρχεται πίτσα μεγάλη!
Σε κάθε εμφάνισή σου έχεις και έναν άνδρα καλεσμένο, σωστά;
Ναι, φέτος είπα να πάω με άνδρες για να την σπάσω στους μπάτσους. Να περνάω μπροστά τους, να δω τι θα πουν. Μιλάμε για 6 guest, που θα συμμετέχουν στην παράσταση.
Μιας και το αναφέρεις και στην αφίσα σου, πώς αντιλαμβάνεσαι αυτή την επιστροφή στην κανονικότητα.
Ποια επιστροφή; Εδώ μιλάμε για διαστροφή στην κανονικότητα. Δηλαδή, αυτό που ζούμε τώρα είναι κανονικό; Ήμασταν δηλαδή κανονικοί πριν τον Σύριζα και τώρα επιστρέψαμε; Αυτά είναι γελοιότητες. Έχουν μαζευτεί κάτι χουντοκατάλοιπα που νομίζουν ότι είναι προοδευτικοί. Πιο συντηρητική και διψασμένη για αίμα κυβέρνηση δεν έχει βγει στον τόπο. Περισσότερο και από τον Σαμαρά φαντάσου. Μόνο κανονικό δεν είναι αυτό.
Δυστυχώς, έτσι το αντιλαμβάνονται κάποιοι.
Είναι κανονικό για τα δικά τους μέτρα και τα δικά τους σταθμά. Και πάνε να το περάσουν και στην κοινωνία μέσα από τα σχολεία και τις δηλώσεις τους “για τον ναζισμό που ήταν λαϊκισμός” ή “για το αντάρτικο που ήταν εθελοντισμός”. Σκοταδισμός και εκκλησία να γουστάρουμε. Τα σχολεία μας θα είναι πάντα με τον Χριστούλη και την Παναγιά πάνω απ΄την έδρα για να πάνε όλα καλά και αύριο μεθαύριο με τις ποδίστες για να είναι όλα κανονικά στην δική τους “πολιτική ορθότητα”. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική ορθότητα. Είναι παρακμή.
Πιστεύεις στην πολιτική ορθότητα;
Συμφωνώ με την πολιτική ορθότητα. Με την υστερία είναι το πρόβλημα. Με την υπερβολή του πράγματος. Φυσικά όμως και καταλαβαίνω την ανάγκη. Γιατί, όταν η απέναντι πλευρά θέλει να ξεφτιλίσει οποιαδήποτε ελευθερία, τότε καταλαβαίνω κι αυτούς που προσπαθούν να υπογραμμίζουν πράγματα και συμπεριφορές. Εγώ προτείνω να μην παίζουμε το παιχνίδι τους. Ας μας πουν “πούστρες”, “λεσβίες βίγκαν”, “λαθρομετανάστες” ή όπως… εμείς τους έχουμε γραμμένους.
Άρα ο τσολιάς δεν είναι πολιτικά ορθός;
Είναι πολιτικά λοξός. Η σάτιρα είναι πάνω απ΄αυτά, γιατί πολύ απλά είναι εξ ορισμού αντιρατσιστική, εξ ορισμού αντιομοφοβική. Έχουμε και εμείς δεχθεί κριτική από πολιτικά ορθούς περί σεξισμού. Προκειμένου να καταδείξω και να καταδικάσω τον σεξιστή, τον ομοφοβικό κλπ, ενδεχομένως να κάνω εγώ τον σεξιστή ή τον ομοφοβικό για να υπογραμμίσω το ζήτημα. Δεν τον αποδέχομαι όμως αυτόν τον σεξισμό. Είναι όπως κάνω και με τον χαρακτήρα του ΜΑΤατζή Μπαλούρδου. Κάνοντας τον ΜΑΤατζή τι σημαίνει; Ότι είμαι ΜΑΤατζής και υποστηρίζω την αστυνομία ή ότι αποδομώ όλο αυτό έχοντας κάνει μια φιγούρα ΜΑΤ στην ελληνική τηλεόραση, βγάζοντας τον πιο ηλίθιο αστυνομικό που υπάρχει; Μιλάμε για σάτιρα.
Είναι όμως συχνό το φαινόμενο να κακοποιούμε και να στιγματίζουμε άτομα/κοινότητες στο όνομα μιας σάτιρας. Ο Σεφερλής για παράδειγμα.
Ο Σεφερλής το κάνει χυδαία. Από εκεί και πέρα είναι και θέμα αισθητικής. Έχει να κάνει με τα όρια που θα βάλει ο καλλιτέχνης. Η δική μου για παράδειγμα δεν μου επιτρέπει να κοροϊδέψω κάποιον που είναι γυναίκα ή γκέι. Αλλά δεν σημαίνει ότι δε θα σχολιάσω τη δράση ενός πολιτικού, επειδή απλά είναι γκέι. Δεν είναι η ταυτότητά του αυτή που με αφορά αλλά η δημόσια δράση του.
Πέρα από πολιτικά λοξός, πώς αλλιώς αυτοπροσδιορίζεται ο Τσολιάς;
Ως ένας πανκ φουστανελάς, άφυλος. Ως λεσβία, γκέι, πρόσφυγας. Ως η μάνα σου, που απέλυσαν από τη δουλειά της, ως ο πατέρας σου, που του έκοψαν τη σύνταξη. Είμαι όσα αυτοί φοβούνται και όσα σιχαίνονται. Αυτό είναι σάτιρα και αυτό είναι και το καλύτερο αντίδοτο πάνω στην όποια λογοκρισία και στον όποιο συντηρητισμό. Είναι να βγάλεις τη γλώσσα στα μούτρα της εξουσίας, με θράσος.
Πώς πιστεύεις ότι αντιλαμβάνεται η ελληνική κοινωνία τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα;
Πιστεύει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν. Η ελληνική κοινωνία είναι πολύ πίσω στο θέμα και φροντίζουν τα ΜΜΕ να την κρατούν πίσω. Να σκεφτείς, ακόμα αντιμετωπίζουν ως είδηση δύο άνδρες που φιλιούνται στον δρόμο. Δεν με χέζεις που είναι είδηση αυτό. Είδηση είναι που βγαίνουν κάποιοι στην τηλεόραση και κάνουν τους “opinion leaders”. Υπάρχει μια επιτήδευση, ώστε να μην γίνει καθημερινότητα. Να μην το συνηθίσει η κοινωνία ως κανονικό. Αυτό είναι όμως το κανονικό, όχι του Κυριάκου. Κανονικό είναι να κάνει ο καθένας αυτό που νιώθει ελεύθερα.
Μιας και ο καυστικός σχολιασμός είναι το δυνατό σου σημείο, θα σου διαβάσω κάποιες δηλώσεις που θα ήθελα να μου σχολιάσεις.
Εντάξει, πάμε!
Πάνος Καλλίδης:“Είμαι κατά της ομοφυλοφιλίας, όχι κατά των ομοφυλόφιλων. Έχω φίλους ομοφυλόφιλους, αλλά δεν υποστηρίζω ότι αυτό είναι φυσιολογικό και καλό, γιατί όλα εξελίσσονται στη ζωή μας…”
Σαν να λέμε έχω κι εγώ σκύλο και ξέρω. Καλά δεν έχω σε κάποια εκτίμηση τον ίδιο, ούτε το είδος που εκπροσωπεί. Είναι πρόσωπο υποκουλτούρας. Θα συζητήσουμε στα σοβαρά τον Καλλίδη; Μάλλον ναι, γιατί έχει δημόσιο λόγο και επηρεάζει κι άλλους. Πάντως, δεν μου κάνει εντύπωση η αισθητική και το ήθος του χώρου που εκπροσωπεί.
Σταμάτης Σπανουδάκης: «Αισθάνομαι περήφανος που τους γονείς μου τους λένε Σοφούλα και Γιάννη κι όχι Γιάννη κι Γιάννη…»
Στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας είναι έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν μου κάνει εντύπωση η προσέγγισή του. Κρίμα για το έργο του. Όπως και για τον Θεοδωράκη, που στο συλλαλητήριο βγήκε και είπε αδέρφια του τους φασίστες. Κρίμα. Το έργο τους είναι κληρονομιά όλων, αλλά κρίμα που το χαρίζουν σε εκείνη την πλευρά που δεν θα το καταλάβουν και ποτέ. Αυτό ισχύει και για τον Σπανουδάκη. Δεν τον είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση για να πω την αλήθεια, αλλά όπως βλέπεις το κυκλώνουν από παντού. Απ΄όπου μπορέσουν να ξεράσουν μίσους, το ξερνάνε με την πρώτη ευκαιρία ακόμη και με τον πνευματικό τους κόσμο, που τον βάζουν να μιλήσει δίνοντάς του επιχορηγήσεις για να κάνει μεγάλες συναυλίες.
Κωνσταντίνος Μπογδάνος: «Οι σύγχρονοι εχθροί είναι οι βίγκαν λεσβίες, οι μπαχαλοσατανίστριες και οι Γουίκαζ… »
Δεν σου γυρνάει το στομάχι τώρα. Κοίτα ο Μπογδάνος, όπως και άλλοι που ψήφισε ο “σοφός” λαός μας, δεν είναι ο χαζός του χωριού. Ποντάρουν στα κατώτατα νοητικά στρώματα του κόσμου. Σ΄αυτούς που θα γυρίσουν σπίτι κατάκοποι και θα ανοίξουν την τηλεόραση για να σκοτώσουν την ώρα τους και εκεί θα βρουν προγράμματα που θα τους χαζέψουν. Σ΄αυτούς ποντάρουν τα μπογδανοειδή και μιλούν τη γλώσσα τους. Και αυτοί είναι που τους βγάζουν δυστυχώς, χωρίς να εξετάζουν περισσότερο. Δε θα εξετάσουν το “Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών” του Άδωνι. Ούτε το γλύψιμο που έκανε ο Μπογδάνος στον Μιχαλολιάκο, όταν τον είχε καλέσει στην εκπομπή του, ούτε τη “σοβαρή Χρυσή Αυγή” του Παπαδημητρίου ή τα φασιστικά σχόλια του Γιάννη Λοβέρδου.
Μητροπολίτης Μόρφου: «Η ομοφυλοφιλία μεταδίδεται στα βρέφη από τους γονείς εάν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η γυναίκα έρθει σε πρωκτική σεξουαλική επαφή και την απολαύσει…»
Αυτοί νομίζουν ότι είναι δικό τους προνόμιο η ομοφυλοφιλία. Άνθρωποι όπως ο μητροπολίτης Μόρφου, ο Αμβρόσιος, ο Σεραφείμ κι όλα αυτά τα σκουπίδια με τα ράσα που όρκιζαν τη χούντα, δεν έχουν καταλάβει ότι τους έχει ξεπεράσει η εποχή. Προσπαθούν να φοβίσουν τον κόσμο όσο μπορούν περισσότερο.
Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ένας γιατρός μου διηγήθηκε μια ιστορία για ένα νέο παιδί, το οποίο τον βρήκε και του ζήτησε να συνηγορήσει στην αλλαγή φύλου του, επειδή ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε ένας εξωγήινος…»
Ο Κυριακός είναι ένα ομοφοβικό ρομπότ, άκρως συντηρητικό κατάλοιπο της Θάτσερ, που αγκαλιάζεται με το ακόμη πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας μας, την ακροδεξιά, τα φασιστοειδή για να τσιμπήσει ό,τι μπορεί και να επικρατήσει η δική τους πολιτική ηγεμονία κι όχι της αριστεράς. Λες και την είχαμε ποτέ. Δεν μένω έκπληκτος μ΄αυτό. Αυτοί βγάζουν σπυριά με τέτοια νομοσχέδια. Σκοπίμως προσπάθησαν να το γελιοποιήσουν και να το αποδομήσουν, χωρίς βέβαια να υπολογίζουν την αυτογελιοποίησή τους. Έθεσαν το όριο ηλικίας. Ότι και καλά τα παιδιά 15 ετών δεν είναι ώριμα να αποφασίσουν για την ταυτότητα τους, είναι βέβαια πολύ ώριμα 15 μηνών να “διαλέγουν” θρήσκευμα. Παράδοξο είναι αυτό. Όπως παράδοξο είναι ότι ο Κυριάκος αυτοπροσδιορίζεται ως σοβαρός ή ως δημοκράτης.
Η περσόνα του Τσολιά σε βοηθάει σ΄αυτή τη σάτιρα που θες να κάνεις;
Στη σάτιρα αυτός που μοιάζει λίγο πιο αστείος από εμάς είναι πιο προσβάσιμος. Γι’ αυτό και ο τσολιάς για να μπορέσει να έρθει πιο κοντά και να εκφράσει τον δέκτη του θα πρέπει να είναι κομματάκι πιο γκροτέσκ απ΄αυτόν.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δανείζεσαι drag στοιχεία;
Ναι, αλλά τα δανείζομαι ευγενικά, ασπαζόμενος και στηρίζοντας το ακραία διαφορετικό, αυτό που τους μπαίνει στο μάτι. Στη στολή του τσολιά μάλιστα φέτος βγαίνω, έχοντας στο πέτο το ουράνιο τόξο, υπογραμμίζοντας τη σαφή στήριξή μου.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες και το τραγούδι που είχες γράψει για τον Ζακ.
Το είχα γράψει πέρυσι λίγο καιρό αφού σκότωσαν τον Ζακ. Το έπαιξα πρώτη φορά τον Δεκέμβρη, στις παραστάσεις μόνο. Δεν ένιωθα καλά να το κυκλοφορήσω τότε. Ήθελα να το πω στις παραστάσεις ως φόρο τιμής στον Ζακ και σε κάθε άνθρωπο σαν τον Ζακ. Γυρίσαμε και ένα βίντεο κλιπ με τον τον ηθοποιό Μιχάλη Σαράντη και το κυκλοφορήσαμε με αφορμή τον έναν χρόνο από τη δολοφονία του.
Θες να πεις κάτι για το τέλος;
Να προσπαθήσουμε να γίνουμε όλοι λίγο γκέι και λίγο πρόσφυγες. Να συμφιλιωθούμε με τις άλλες μας πλευρές. Όχι για να κατανοήσουμε μόνο το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα – που είναι χρήσιμο – αλλά για να κατανοήσουμε οποιονδήποτε προσπαθεί να ανασάνει και από πάνω του προσπαθούν να ρίξουν όσο τσιμέντο γίνεται για να μην αναπνεύσει.
https://avmag.gr/114870/tsolias-en-de-tsolia-mpant-pitses-mple-ston-stayro-toy-notoy/
