Το κείμενο με τίτλο “Τι… σόι «δικτατορία» ζούμε;” έχει συντάκτη τον Νίκο Συρίγο, έναν άνθρωπο που καταπιάνεται με τον χώρο του αθλητισμού. Μέσα από την ιστοσελίδα onsports.gr, ο εν λόγω κύριος αποφάσισε να μας ενημερώσει για τις (άκρως ομοφοβικές) απόψεις του σχετικά με τη Eurovision και το μήνυμα που περνάει στον κόσμο.
Σας το παραθέτουμε:
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για το πρότυπο της «Κοντσίτα» που βασιλεύει από την TV μέχρι την… διαιτησία.
Η αλήθεια είναι ότι από το προηγούμενο Σάββατο, σκεφτόμουν πόσο καλά είναι που δεν έχω γιο… Όχι ότι η θέση μου ήταν λιγότερο δύσκολη όταν η μικρή μου κόρη, με ρώτησε «τι είναι μπαμπά η Κοντσίτα, άντρας ή γυναίκα;», αλλά θαρρώ πως οι πατεράδες που μεγαλώνουν αγόρια θα ήρθαν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση… Όπως φυσικά και αργότερα όταν στο τραγούδι της Λιθουανίας φιλήθηκαν στο στόμα δυο αγόρια και δυο κορίτσια…
Τι να πεις ο έρμος… Εδώ φιλιούνται στο στόμα ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες, στους τραγουδιστές θα κολλήσουμε;
Πριν πάμε παρακάτω ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δεν τραβάω κανένα ζόρι με τους γκέι. Έχω όμως ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ με τον προσηλυτισμό. Κι αυτό που γίνεται εσχάτως από ολοένα και περισσότερες πλευρές θαρρώ πως ξεπερνάει τα όρια της… μόδας και της ελευθερίας. Είναι κάτι άλλο.
Όταν ένας διαγωνισμός τραγουδιού εξελίσσεται σε «σημαία» των ομοφυλόφιλων με σαφή μηνύματα προς το κοινό, τότε δεν μιλάμε πια για αγώνα δικαιωμάτων αλλά για προπαγάνδα. Φτάνουμε σιγά-σιγά στο άλλο άκρο. Αν δεν έχουμε φτάσει ήδη. Να νιώσουν όλοι οι υπόλοιποι… ξεπερασμένοι, ντεμοντέ ή μη φυσιολογικοί. Όπα παλικάρια!
Και εξηγούμαι: Αποτελεί κοινό μυστικό ότι για να κάνεις καριέρα στην TV πρέπει να αποδεχτείς κάποια πράγματα αν όχι να… γκεΐζεις. Όπως κοινό μυστικό αποτελεί ότι στον γυναικείο αθλητισμό η… άρχουσα τάξη είναι λεσβίες. Ρωτήστε παίκτριες, προπονητές και γονείς να σας πουν. Σε Εθνική Ομάδα, μέχρι πρότινος αν δεν ήσουν λεσβία δεν πέρναγες ούτε απ’έξω. Κι αυτό το ήξεραν και οι πέτρες.
Εσχάτως, χθες, προχθές, μάθαμε ότι για να κάνεις καριέρα ως διαιτητής πρέπει να τον… σφυράς στον από πάνω. Βέβαια καμιά φορά ο… από κάτω μπορεί να αποδειχτεί εκδικητικός και να σε βγάλει πρόγραμμα. Αλλά γι’αυτό υπάρχουν οι φίλοι.
Για να τελειώνουμε. Δικαίωμα του καθενός είναι να κάνει ότι θέλει με τον εαυτό του. Όχι όμως να προπαγανδίζει για κάτι που είναι μη φυσιολογικό. Πόσω μάλλον δε να προσπαθεί να το επιβάλλει κιόλας. Με κάθε τρόπο. Από το «θα σε κάνω βασίλισσα» μέχρι το «όσο με @@@@@, θα σφυράς»…
