Ήταν πριν λίγες μέρες, όταν ο Ιάσονας Μανδηλάς έκανε κάτι εξαιρετικά σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα. Στάθηκε μπροστά από μία κάμερα, δηλώνοντας ότι είναι ομοφυλόφιλος. Λίγα λεπτά αργότερα και το coming out του γνωστού καλλιτέχνη γίνεται viral, με τον ίδιο να δέχεται εκατοντάδες σχόλια. Στη συνέντευξη που θα διαβάσετε ο Ιάσονας διηγείται με λεπτομέριες την coming out ιστορία του, θυμίζοντάς μας (μιας και τείνουμε να το ξεχνάμε τελευταία), πως το προσωπικό είναι πάνω από όλα πολιτικό.
Πριν λίγες μέρες αποφάσισες να μιλήσεις δημόσια για τη σεξουαλική σου ταυτότητα. Ήταν κάτι που έγινε αυθόρμητα ή το σκεφτόσουν καιρό;
Ήτανκάτι που υπήρχε στο κεφάλι μου και το συζητούσα αρκετά με την κολλητή μου. Αφορμή, όμως, στάθηκε μια συνέντευξη που είχα δώσει, πριν περίπου έναν μήνα. Εκεί με ρώτησαν “με ποια ατάκα την πέφτω στις κοπέλες”. Έδωσα μια απάντηση. Ωστόσο, φεύγοντας από τη συνέντευξη επικοινώνησα με την εταιρεία μου και το μέσο και παρακάλεσα να μην μπει η συγκεκριμένη ερώτηση. Το σεβάστηκαν και δεν μπήκε. Μετά από αυτό, άρχισα να σκέφτομαι όλες τις παλιές μου συνεντεύξεις και διαπίστωσα πόσες φορές έχω απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήσεις.
Πώς αισθάνθηκες;
Πραγματικά ντράπηκα και άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία και συμμετέχω σε όλο αυτό το ψέμα. Σκέφτηκα ότι οι δικοί μου το ξέρουν, το περιβάλλον μου το ξέρει αλλά ποτέ δεν έχω πάρει την απόφαση να μιλήσω ανοιχτά. Μετά, λοιπόν, τις πρόσφατες δηλώσεις του Γιώργου Καπουτζίδη, αλλά και τα γκέι φιλιά που παίχτηκαν στην τηλεόραση, πήρα την απόφαση να το κάνω. Οπότε, όταν με ρώτησε ο δημοσιογράφος ήμουν έτοιμος. Ο κόσμος έχει αρχίσει να αλλάζει και εγώ ήθελα να ήμουν μέρος αυτής της αλλαγής.
Αυτός ήταν και ο λόγος που πήρες την απόφαση να το κάνεις;
Ναι, τον τελευταίο καιρό νιώθω όλο και περισσότερο την ανάγκη να συμμετέχω πιο ενεργά σε κοινωνικά θέματα και μέσα από αυτή την ανάγκη να εκφραστώ περισσότερο ως ο εαυτός μου. Ήθελα να σταματήσω να λέω ψέματα ή πιο σωστά να σταματήσω να μην λέω την αλήθεια. Δεν έλεγα ποτέ πως είμαι straight, αλλά κατέληγα να το εννοώ. Αλλά επειδή και εγώ έχω φάει μπούλινγκ και εγώ φοβόμουν και κρυβόμουν, αποφάσισα να μιλήσω. Γιατί, αν αντίστοιχα άτομα είχαν μιλήσει όταν ήμουν και εγώ μικρό παιδί, ίσως να μην είχα τόσο μεγάλη πληγή μέσα μου και να είχα μιλήσει νωρίτερα.
Πότε αντιλήφθηκες τη σεξουαλικότητά σου;
Από πάντα, θα έλεγα. Δεν είχα ποτέ κάποια αμφιβολία.
Πότε ήταν, όμως, που το μοιράστηκες ανοιχτά με κάποιο άτομο; Το λεγόμενο πρώτο coming out.
Στο Γυμνάσιο, όταν πήρα την απόφαση να μιλήσω στις φίλες μου. Βέβαια, λίγο καιρό μετά η μαμά μου με είδε με ένα αγόρι στον δρόμο και με ρώτησε. Της απάντησα αμέσως. Ήξερε όλον μου τον κύκλο, οπότε ποιο θα μπορούσε να ήταν αυτό το αγόρι; Δεν ήθελα να λέω ψέματα, γιατί είχαμε και μια πολύ όμορφη σχέση. Επίσης, από πολύ νωρίς είχαν μιλήσει σε εμένα και την αδερφή μου για θέματα σεξουαλικότητας και έτσι βρήκα πιο εύκολα το θάρρος.
Είπες πριν ότι έχεις βιώσει μπούλινγκ. Ήταν λόγω της σεξουαλικότητάς σου;
Ναι, στο σχολείο υπήρχε πάντα αυτό το πείραγμα, τα σχόλια και η κοροϊδία.
Και κάπου εκεί μπαίνει και ο χορός στη ζωή σου, σωστά;
Ναι, στο Λύκειο μετά τον πρωταθλητισμό. Εκεί ξεκινά και ένας νέος κύκλος μπούλιγνκ στο σχολείο. “Η αδερφή που κάνει και μπαλέτο”. Τους ενοχλούσαν όλα. Τους ενοχλούσε ότι ήμουν πρωταθλητής Ελλάδος, ότι έκανα μπαλέτο, ότι ήμουν γκέι, ότι έκανα ησυχία και ότι έκανα παρέα με κορίτσια. Δυστυχώς, δεν γινόντουσαν συζητήσεις γι΄αυτά τα θέματα στο σχολείο. Μια φορά, μάλιστα, που έφτασα στο αμήν και φώναξα δυνατά στην αίθουσα επειδή δεν άντεχα άλλο, έστειλαν εμενα στη Λυκειάρχη κι όχι αυτούς. Από εκεί και πέρα αφοσιώθηκα στον χορό και το τραγούδι και έκανα οντισιόν στο εξωτερικό για να φύγω.
Μου κάνει εντύπωση που, ενώ από μικρός ήσουν ανοιχτός στο περιβάλλον σου για τη σεξουαλικότητά σου, μετά σταμάτησες να μιλάς γι΄αυτή.
Ναι, γιατί αν το σκεφτείς έχουμε μάθει πως αν δε μιλάμε γι΄αυτά, η ζωή μας θα είναι κάπως πιο εύκολη. Όταν, μάλιστα, βλέπεις πως κανείς δεν το κάνει, σου περνάει το μήνυμα ότι έτσι γίνεται και ότι αυτό, μάλλον, είναι το σωστό. Είναι σαν να υπάρχει ένας άγραφος κανόνας εκεί έξω, που σου λέει πως είναι καλύτερο να αποφεύγεις να μιλάς ανοιχτά. Δίνεις την πρώτη σου συνέντευξη, λες κάποια πράγματα -που δεν είναι η πραγματικότητά σου- και μετά κάπως σε παίρνει η μπάλα και δεν μπορείς να απομακρυνθείς από αυτά που είχες πει. Είναι σοκαριστικό το πόσο εύκολα εγκλωβίζεσαι σ΄αυτό. Πέρασαν 8 χρόνια και βρέθηκα να αναρωτιέμαι, γιατί ακόμα υποστηρίζω αυτή την εικόνα. Μάλλον, γιατί φοβόμουν ότι θα χάσω κάποιους ανθρώπους. Αλλά καλύτερα να χάνουμε ανθρώπους γύρω μας από το να χάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Θεωρείς ότι υπάρχει μια κουλτούρα που προωθεί την άποψη ότι είναι καλύτερο για έναν καλλιτέχνη να μένει στην ντουλάπα;
Εννοείται.
Φοβάσαι ότι το coming out σου θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στη δουλειά σου;
Στο σημείο που είμαι τώρα, όχι. Ή για να είμαι πιο ειλικρινής δεν με νοιάζει. Έφτασα σε ένα σημείο που αποφάσισα πως, αν αυτό μου δημιουργήσει πρόβλημα, τότε δεν πειράζει. Καλύτερα. Θα γίνει και ένα ξεσκαρτάρισμα στον προσωπικό και επαγγελματικό μου κύκλο.
Πώς αισθάνθηκες μετά το coming out;
Περήφανος. Πολλοί μου έλεγαν ότι θα αισθανθώ ανακούφιση. Αλλά επειδή οι πιο πολλοί γύρω μου γνώριζαν για μένα, δεν ένιωσα ότι άλλαξε στην ουσία κάτι. Αισθάνθηκα, όμως, περήφανος γιατί έγινα κι εγώ μέρος μιας προσπάθειας. Δεν κάθομαι πια αμέτοχος παρακολουθώντας και ποστάροντας πράγματα που λένε άλλοι. Έγινα κι εγώ μέρος μιας προσπάθειας για να κάνουμε τον κόσμο κάπως καλύτερο.
Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Θα σου πω, πως αρχικά είδα μόνο τα σχόλια που είχαν γίνει στο Ιnstagram, γιατί εκεί είχα κάνει και την ανάρτηση. Εκατοντάδες σχόλια και μηνύματα. Όλα πάρα πολύ θετικά, που με έκαναν να σκεφτώ σε τι πανέμορφο κόσμο ζούμε. Μετά μπήκα στο Facebook. Μεγάλο λάθος. Εκεί χύθηκε αίμα. Δε με στεναχώρησε, όμως, πιο πολύ με προβλημάτισε. Προβληματίστηκα γιατί κατάλαβα ότι ο κόσμος συνεχίζει να αποφεύγει τη συζήτηση. Με διάφορες δικαιολογίες. Κάποιοι λένε: “δεν με νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου”. Μα δε βγήκα να σου μιλήσω για το τι κάνω στο κρεβάτι μου. Δεν σου έδωσα κάποια λίστα. Ένα ζευγάρι όμως δεν υπάρχει μόνο στο κρεβάτι, υπάρχει και έξω απ΄αυτό και έχει σημασία να μιλήσουμε για το πώς το βλέπει η κοινωνία και η πολιτεία. Κάποιοι άλλοι λένε: “τι μας νοιάζει εμάς”. Φυσικά και σε νοιάζει, αν σου φαίνεται περίεργο να βλέπεις δύο άτομα του ίδιου φύλου να κρατιούνται χέρι χέρι. Φυσικά και σε νοιάζει αν κάνεις πιο δύσκολη τη ζωή ενός ΛΟΑΤ+ ατόμου. Υπάρχουν κι αυτοί που αναρωτιούνται “γιατί βγαίνουν οι γκέι και το φωνάζουν”. Μα βγαίνουν και οι straight και το φωνάζουν. Το γράφουν και στις εφημερίδες όταν παντρεύονται. Το ανακοινώνουν παντού. Και έρχονται και μας λένε ότι εμείς το φωνάζουμε; Μετά, πάντως, απ΄αυτά τα σχόλια, ένιωσα ακόμη καλύτερα για το coming out μου.
https://www.instagram.com/p/CXa1CjQLavp/?utm_source=ig_embed
Ποια θα έλεγες πως είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα γκέι άτομο σήμερα στην Ελλάδα;
Αρκετά δυστυχώς. Νομίζω ότι η δημιουργία και η αναγνώριση της οικογένειας είναι ένα μεγάλο θέμα. Πρόσφατα σκεφτόμουν, γιατί το θέμα του γάμου δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου. Πάντα έλεγα δεν είναι για μένα η οικογένεια, δεν είναι για μένα ο γάμος. Μήπως τελικά το σκέφτομαι έτσι, γιατί από μικρός έχω μάθει ότι αυτό δεν ήταν για μένα; Επειδή πάντα κάποιος μου έλεγε ότι δεν μπορώ να το έχω; Και για να το αποδεχτώ αυτό, έπεισα τον εαυτό μου ότι είναι δική μου επιλογή για να είμαι οκ με αυτή την κατάσταση; Ακόμα δεν το έχω απαντήσει. Πρέπει όμως η πολιτεία και η κοινωνία να μας δει. Γιατί οι δυσκολίες ή τα “περίπου” μας κάνουν να αισθανόμαστε λιγότεροι.
Πριν το coming out αισθανόσουν άνετα να κυκλοφορήσεις δημόσια με τον σύντροφό σου.
Όχι
Τώρα;
Πάλι όχι. Είναι φοβερό. Δεν έχω λύσει αρκετά πράγματα. Βγαίνω και μιλάω επειδή ακριβώς δεν τα έχω όλα λυμένα.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι καλλιτεχνικά;
Ως περφόμερ. Έχω σπουδάσει musical theater. Έκανα χορό, τραγούδι και υποκριτική. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τίτλος στην Ελλάδα, που να τα περιγράφει όλα αυτά μαζί. Και πολλές φορές χρειάστηκε να με βάλουν σε ένα κουτάκι. Και γι΄αυτό έχω ακούσει διάφορα σχόλια. “Ο χορευτής που βγαίνει και τραγουδάει”. “Ο τραγουδιστής που το παίζει ηθοποιός”, κλπ. Περφόρμερ είμαι, αυτό μου αρέσει να κάνω. Γι΄αυτό ακόμα εκπαιδεύομαι.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σου όνειρα;
Ένα μεγάλο όνειρο που δεν το έχω εκπληρώσει, έτσι όπως θα ήθελα, είναι να πάω στη Eurovision.
Για τι αισθάνεσαι περήφανος (πέρα απ΄το coming out);
Για το ότι δεν χάνω το πάθος για τη ζωή μου και τη δουλειά μου.
Που σε βρίσκουμε καλλιτεχνικά αυτήν την περίοδο;
Στο HAIR ΤHE MUSICAL, στο θέατρο ΡΙΑΛΤΟ. Επίσης, ψάχνω μανιωδώς καινούρια μουσική ενώ συνεχίζω την προσπάθειά για δισκογραφία στο εξωτερικό.
Πώς θες να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;
Με μια παρότρυνση. Ναπροσπαθούμε να βρούμε περισσότερο φως στους ανθρώπους και στην καθημερινότητά μας. Γιατί υπάρχει πολύ σκοτάδι εκεί έξω.
