Ο Γιάννης Κατινάκης δηλώνει περήφανα «λίγο ηθοποιός, λίγο κωμικός, λίγο σαμπουάν και λίγο μαλακτικό». Στις 23 Ιουλίου ανεβαίνει στη σκηνή του Lunar Space για ένα απολαυστικό comedy show (Μεγάλη Κατίνα) με τσουχτερές αλήθειες για τη ζωή ενός γκέι ατόμου, τη μοναξιά στις μέρες μας και τη βλακεία που μας περιβάλλει.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι;
Ως ένας άνθρωπος που γελάει με τη θλίψη και τα προβλήματά του, ενώ ταυτόχρονα στάθηκε τυχερός που δεν είναι μόνος του σε όλο αυτό: έχω ανθρώπους πλάι μου και τον κόσμο που με στηρίζει με το γέλιο του. Θα έλεγα κωμικός αλλά δεν θέλω να βάλω ταμπέλα στην καλλιτεχνική μου ταυτότητα, γιατί ήδη νιώθω την ανάγκη να δοκιμάσω κάτι αμιγώς δραματικό, να έρθω σε επαφή με το κλάμα χωρίς την άμυνα του γέλιου. Έχω πολύ έντονη τη θλίψη και την υπερανάλυση στο χαρακτήρα μου, παρότι θα με δεις μες την ενέργεια και το χαμόγελο… Ανήσυχη φύση, πολλές παράνοιες, φοβίες αλλά και αντιθέσεις, αφού αγαπώ τόσο πολύ τη ζωή!
Πώς προέκυψε η «Μεγάλη Κατίνα»;
Η παράσταση είναι απλά η αλήθεια μου. Είναι όλα όσα με ενοχλούν στον κόσμο: Γκόμενοι που δεν με σέβονται, μοναξιά, ομοφοβία, σεξισμός, κακό σεξ, dating apps, απόρριψη, ακόμη και ο θάνατος. Επειδή μέσα στα χρόνια δεν μπορούσα να βρω κάτι θετικό σε όλα αυτά, αποφάσισα να τα κάνω έμπνευση για δημιουργία. Η «Μεγάλη Κατίνα» είναι ένα ολοκληρωμένο comedy show, γραμμένο από τα χεράκια μου σε ένα σχολικό τετραδιάκι, και είμαι πολύ περήφανος για όλο αυτό.
Πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις ένα comedy show, βασισμένο στη ζωή ενός γκέι ατόμου;
Για μένα ήταν πάρα πολύ εύκολο. Ένα ανοιχτά γκέι άτομο στην Ελλάδα λαμβάνει καθημερινά τεράστια κύματα βλακείας. Ακούει ό,τι μπορεί να βάλει ο νου σου… «Τι φοράς!», «Πώς είσαι έτσι!», «Είσαι λάθος της φύσης!», αλλά και το γραφικότερο όλων: «Εγώ δεν έχω θέμα με τους γκέι, αρκεί να μην προκαλούν». Αρχικά ποιος τους ρώτησε όλους αυτούς; Γιατί θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα πάνω στη ζωή μας; Είναι μπερδεμένα άτομα οι ομοφοβικοί, έχουν χρηστεί από μόνοι τους κριτές των πάντων και ανώτεροι. Λοιπόν, όλη αυτή η βλακεία, πέρα από βλακεία, αποτελεί και έμπνευση. Όσο πιο θλιβερό είναι κάτι, τόσο πιο έντονο γέλιο μπορεί να βγάλει, και οι ομοφοβικοί είναι πολύ θλιβεροί.
Πες μου μερικές αλήθειες που αφορούν στην πραγματικότητα των γκέι ατόμων μέσα από την παράστασή σου;
Είναι όλες αυτές οι ηλίθιες ερωτήσεις που ακούς και πραγματικά δεν έχουν τελειωμό: «Δηλαδή, εσείς πώς κάνετε σεξ;», «Και πώς κατάλαβες ότι είσαι γκέι, έχεις πάει με γυναίκα και δεν σ’ άρεσε», «Γιατί θες να προκαλείς;». Κι έπειτα είναι η συμπεριφορά που προσλαμβάνεις. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε από άλλο πλανήτη, μας κοιτάνε με τέτοια απορία λες και βλέπουν εξωγήινους. Μέχρι και να φοβούνται να με πλησιάσουν μου έχει τύχει γιατί, όπως άκουσα να λένε, φοβόντουσαν μην «κολλήσουν»… Άλλοι πάλι έχουν καταλήξει στο ευφυές συμπέρασμα ότι δεν έχουμε γούστο και κριτήριο στα ερωτικά μας, γι’ αυτό τρέχουμε από άντρα σε άντρα. Πού να ήξεραν πως δεν βρίσκεις ταίρι να συνεννοηθείς ούτε με το ντουφέκι (γέλια). Θέλουμε δυστυχώς πολλά χρόνια ακόμα για να πούμε περήφανα ότι υπάρχει όντως ισότητα.
Πριν λίγο καιρό ανέβασες ένα βίντεο με τον πατέρα σου, θέλοντας να δώσεις «μια απάντηση-χαστούκι στα κομπλεξικά σχόλια της πατριαρχίας». Μίλα μας λίγο γι’ αυτό το βίντεο; Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου;
Αυτό το βίντεο ήταν γροθιά στην πατριαρχία κι αυτή την γροθιά την έδωσε ένας πατέρας. Πόσο παράδοξο ακούγεται αυτό στην κοινωνία μας… Ένας πατέρας που ενώ η κοινωνία τον έχει συνηθίσει να στέλνει το γιό του για μπάλα και «γκόμενες», δεν μετριάζει τη φροντίδα και την αγάπη του επειδή το παιδί του είναι διαφορετικό, φοράει γόβες, γυρνάει με αγόρια κι έχει ξανθό μαλλί. Γιατί στην τελική τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει μόνο η αγάπη, η ανιδιοτελής αγάπη του γονιού προς το παιδί του. Δεν γίνεται να αγαπάς το παιδί σου με προϋποθέσεις. Πολλά παιδιά λυτρώθηκαν μέσα από αυτά τα λόγια. Είδαν ότι ίσως τελικά το λάθος είναι ένας γονιός που δεν αποδέχεται κι όχι ένα παιδί που απλά ακολουθεί τη φύση του. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το βίντεο.
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για εσένα;
Είμαι πολύ νευρικός, παρανοϊκός αλλά αγαπάω πολύ και έντονα. Φοβάμαι απίστευτα το θάνατο αλλά τον δέχομαι μόνο αν με βρει πάνω στο σανίδι! Το θεατρικό σανίδι εννοώ, γιατί αν είναι ένα απλό σανίδι, το θέαμα θα είναι τέρμα θλίψη, με ένα άδειο μπουκάλι Jonny στο ένα χέρι και μια φωτογραφία από κάποιον πρώην στο άλλο. Μέχρι τότε, γελάμε με τα χάλια μας. Τα λέμε στο Lunar Space την Παρασκευή (23/7).
Πληροφορίες
Παρασκευή 23 Ιουλίου, Lunar Space: Πειραιώς 260, Ταύρος Αττικής
