Μιλώντας για τον νέο του ρόλο ως Tom Ripley, ο Andrew Scott υποστήριξε ότι υπάρχει κάτι έντονα διαχρονικό σε αυτόν τον χαρακτήρα, «επειδή έχουμε τόσα πολλά ερωτήματα γι’ αυτόν».
Όταν έγινε γνωστό ότι ο βραβευμένος για την ερμηνεία του στο «All of Us Strangers» ηθοποιός, θα αναλάβει να υποδυθεί τον Tom Ripley στη σειρά «Ripley» του Netflix, πολλά άτομα αναρωτήθηκαν σχετικά με το queerness του χαρακτήρα.
Πρώτα απ’ όλα: Ο Tom Ripley δεν είναι «γκέι». Τουλάχιστον, όχι σύμφωνα με την ίδια τη συγγραφέα του αρχικού μυθιστορήματος, Patricia Highsmith, η οποία κάποτε υποστήριξε ότι ο Ripley «εκτιμά την καλή εμφάνιση σε άλλους άνδρες», αλλά δεν θα μπορούσε να είναι γκέι, επειδή στα μεταγενέστερα βιβλία της είναι παντρεμένος με γυναίκα και μάλιστα «πηγαίνει με τη γυναίκα του».
Και ενώ ο Scott μπορεί να μη συμφωνεί απόλυτα με την εκτίμηση της Highsmith για τον πιο διάσημο ή, μάλλον, διαβόητο χαρακτήρα της, φροντίζει να αναγνωρίσει ότι, όταν πρόκειται για το πολυσυζητημένο queerness του Ripley, τα πράγματα δεν είναι τόσο άσπρο-μαύρο.
«Ένα από τα μεγάλα πράγματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα [του Ripley]», αναφέρει ο Scott σε συνέντευξη που έδωσε στο Queerty, «ήταν ότι ένιωθα αρκετά έντονα ότι δεν ήθελα να διαγνώσω υπερβολικά τη σεξουαλικότητά του, ή ακόμα και την εθνικότητά του, ή την ηλικία του, ή την ανατροφή του».
Όπως και στο πρώτο μυθιστόρημα της Highsmith, η σειρά ακροβατεί στα όρια του queerness του Ripley, αν και είναι όρια που γίνονται όλο και πιο θολά όσο πλησιάζεις. Σταλμένος στην Ιταλία για να πείσει τον πλούσιο κληρονόμο Dickie Greenleaf (εδώ τον υποδύεται ο Johnny Flynn) να επιστρέψει στην Αμερική, ο Ripley ξετρελαίνεται με τον τρόπο ζωής του ομογενή σε σημείο εμμονής.
Θέλει όμως να γίνει Dickie ή να είναι μαζί του;
Ακόμα και όταν η σχέση τους παίρνει μια σκοτεινή τροπή, η γραφή της Highsmith αποφεύγει τις εύκολες απαντήσεις, και αυτή η αβεβαιότητα έγινε σήμα κατατεθέν του χαρακτήρα, ενός ανθρώπου που δεν γίνεται ποτέ λιγότερο ολισθηρός ή ασύλληπτος – όχι στα πέντε μυθιστορήματά της, σε πέντε διαφορετικές κινηματογραφικές μεταφορές και σε σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα.
Χωρίς να προδώσουμε πολλά, η τωρινή αναπαράσταση του Ripley αποδεικνύεται πολύ πιο πιστή στο βιβλίο. Δεν υπάρχει κάποια καυτή σκηνή σκακιού στην μπανιέρα, ούτε ένα πιθανό ειδύλλιο με έναν άλλο άνδρα. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι ο Tom Ripley είναι «στην ντουλάπα», αλλά με το ότι είναι εντελώς κρυμμένος στο σκοτάδι.
Αν και θα περίμενε κανείς από μια σύγχρονη ερμηνεία του υλικού να ασχοληθεί πιο ανοιχτά με τη σεξουαλικότητα του χαρακτήρα, η σειρά ενδιαφέρεται περισσότερο να τοποθετήσει τον Tom Ripley στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου τόπου και χρόνου. Στην Ιταλία της δεκαετίας του 1960, που έρχεται αντιμέτωπος με τον κόσμο των πλουσίων, ενώ είναι ένας παρείσακτος με όλη τη σημασία της λέξης.
Με τη σειρά του, ο Ripley του Scott είναι πολύ πιο αδιαφανής από τον Matt Damon, και αυτό είναι σχεδιασμένο. Προσκολλημένος σε μια κοινωνική και ηθική «σκοτεινότητα» (λέξη του Scott), η εσωστρεφής ερμηνεία αυτού του αντί-ήρωα σε μαγνητίζει. Και ενώ μπορεί να μην βλέπουμε επιδείξεις του queerness του Ripley με μια ρομαντική ή σχεσιακή έννοια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε πώς εκμεταλλεύεται τη διαφορετικότητά του για να κινηθεί στον κόσμο.
«Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι του, στην πραγματικότητα», λέει ο Scott για την ιδιότητα του Ripley ως Άλλου και τη ρευστότητα που υπάρχει στην ταυτότητά του. «Σίγουρα πιστεύω ότι χρησιμοποιεί την προκατάληψη της εποχής για δικό του όφελος, επειδή τόσο μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας εκείνη την εποχή ήταν κωδικοποιημένο και αφορούσε μυστικά και το τι λένε οι άνθρωποι [σε σχέση] με το τι πραγματικά μπορεί να αισθάνονται».
«Το μεγάλο επίτευγμα αυτής [της ιστορίας], νομίζω, είναι ότι υποστηρίζουμε κάποιον που ηθικά δεν είναι απαραίτητα κάποιος που θα έπρεπε να υποστηρίζουμε», προσθέτει ο ηθοποιός. «Θέλουμε το κοινό να νιώσει πώς είναι να είσαι ο Tom Ripley και όχι πώς είναι να είσαι θύμα του. Και για το λόγο αυτό, πρέπει να δούμε τα κομμάτια του εαυτού μας που μοιάζουν με τον Tom Ripley».
«Δεν λέω ότι είμαστε όλοι δολοφόνοι», συνεχίζει ο Scott, «αλλά σίγουρα υπάρχουν πράγματα μέσα μας στα οποία δεν έχουμε πρόσβαση. Και υπάρχει ένα κενό που λες, “Δεν το καταλαβαίνω αυτό για τον εαυτό μου”».
Είναι λοιπόν ο Tom Ripley γκέι; Στρέιτ; Είναι κακοποιός; Ένας αντί-ήρωας; Είναι κάποιος που πρέπει να φοβόμαστε ή να λυπόμαστε;
Όπως το βλέπει ο Andrew Scott, το να περιορίσουμε τον χαρακτήρα δίνοντας απάντηση σε πάρα πολλά από αυτά τα ερωτήματα, «στην πραγματικότητα είναι ένα έγκλημα από μόνο του». Και έχει δίκιο.
Πληροφορίες από Queerty.
