Χριστίνα Μαργιώτη
Ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με έντονο το θηλυκό στοιχείο. Η μητέρα του και οι αδερφές του λειτούργησαν ως έμπνευση για τον ίδιο. Ένιωσε τον εφηβικό του σύμπαν να συγκλονίζεται όταν είδε το «Mean Girls». Εξέλαβε την ταινία ως «φακό αμφισβήτησης» των παραδοσιακών και καταπιεστικών προτύπων θυληκότητας. Εξ ου και ο τίτλος της νέας του performance “On Wednesdays We Wear Pink”/ “Τις Τετάρτες Φοράμε Ροζ”, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο του μοναδικού φεστιβάλ σύγχρονου χορού στην Ελλάδα, MOVING COLORS III.
Μέσα από την performance του αυτή ο Αλέξανδρος επιχειρεί ένα δημιουργικό ταξίδι εμπνευσμένο από προσωπικές εμπειρίες και την επίδραση της ποπ κουλτούρας. Ο ίδιος μάς μεταφέρει στο καλλιτεχνικό του σύμπαν και μοιράζεται την προσωπική του αντίληψη για τη θηλυκότητα, την ενδυνάμωση και έμφυλες μεταμορφώσεις.
Ποιες ήταν οι επιρροές, οι εμπειρίες και οι ιδέες που οδήγησαν στη δημιουργία του “On Wednesdays We Wear Pink”;
Κατά τη δημιουργία του “On Wednesdays We Wear Pink”, το δημιουργικό μου ταξίδι επηρεάστηκε κυρίως από έναν συνδυασμό προσωπικών εμπειριών και διάφορων αναφορών απο την ποπ κουλτούρας. Ως γκέι έφηβος, το Mean Girls ήταν μια ταινία που άλλαξε τα δεδομένα για μένα. Η φράση “Τις Τετάρτες, φοράμε ροζ” που αντλείται μέσα απο την ταινία, έγινε η “μαντινάδα” μου. Τώρα, που περιηγούμαι στην ενηλικίωση αυτή η ταινία απέκτησε ένα εντελώς νέο επίπεδο νοήματος. Έγινε ένας φακός μέσα από τον οποίο μπορούσα να εξερευνήσω και να αμφισβητήσω τις κοινωνικές νόρμες γύρω από το γυναικείο φύλο και την ταυτότητα. Το “On Wednesdays We Wear Pink” είναι, από πολλές απόψεις, ένας φόρος τιμής στον αντίκτυπο που είχε αυτή η ταινία στην προσωπική και καλλιτεχνική μου διαδρομή, προσφέροντας μια διαφοροποιημένη προοπτική για τη θηλυκότητα, την ενδυνάμωση και τον εορτασμό της ατομικότητας.
Έχουμε δει και στο παρελθόν να τοποθετείτε στο επίκεντρο του έργου σου (Cinderellas) θηλυκές φιγούρες. Μιλώντας για την καινούρια σου δουλειά ανέφερες την ταυτοτική μεταμόρφωση των ερμηνευτριών από «συνειδητοποιημένες φεμινίστριες, δυσερμήνευτες Barbie» σε «πριγκίπισσες του Walt Disney» κ.ά. Πώς ερμηνεύεις τις διάφορες ταυτότητες και ρόλους των γυναικών στο έργο;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου περιβαλλόμουν από τη δύναμη και τη διαφορετικότητα τριών γυναικών (της μητέρας μου και των δύο αδελφών μου). Κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου, βρήκα συντροφιά στον κόσμο των ηρωίδων της Walt Disney. Για πολλά οι στενότερες φιλίες μου αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από γυναίκες. Ανάμεσά τους βρήκα έναν τρόπο στο να κατανοήσω και να εκτιμήσω πολλά σχετικά με το να είσαι γυναίκα.
Στις καλλιτεχνικές μου προσπάθειες, στοχεύω να αποτυπώσω και να γιορτάσω την πολύπλευρη φύση της γυναικείας φύσης μέσα από τη δική μου οπτική και βιώματα, αναγνωρίζοντας το συνειδητό φεμινιστικό ήθος και αγκαλιάζοντας παράλληλα την αντισυμβατική ομορφιά που ενυπάρχει στους διαφορετικούς ρόλους.
Κατά την παράσταση οι ερμηνεύτριες επιδίδονται σε μια σειρά από μεταμορφώσεις, δοκιμάζοντας τα όρια των ταυτοτήτων τους. Τι σημαίνουν αυτές οι μεταμορφώσεις και πώς επηρεάζουν την αφήγηση της παράστασης;
Η ποικιλομορφία της γυναικείας φύσης είναι ένας ζωντανός εορτασμός της ατομικότητας, η ταυτότητα κάθε γυναίκας είναι σαν ένα μοναδικό έργο τέχνης. Είτε μιλάμε για την περιήγηση στις κοινωνικές προσδοκίες είτε για την τολμηρή αμφισβήτηση των προτύπων, οι γυναίκες φέρνουν μια μοναδική έκρηξη ενέργειας στον κόσμο. Κάποιες φορές το σκέφτομαι σαν έναν εκπληκτικό-μοναδικό χορό, όπου κάθε γυναίκα κινείται στον δικό της ρυθμό. Αυτό είναι κάτι που προσπάθησα να αποτυπώσω και στην αφήγηση του έργου μου. Η σημασία των μεταμορφώσεων των ερμηνευτών κατά τη διάρκεια της παράστασης έγκειται στην εξερεύνηση και τη δοκιμή των ορίων της ταυτότητας. Αυτές οι μεταμορφώσεις συμβάλλουν στη δυναμική αφήγηση συμβολίζοντας τη ρευστότητα και την προσαρμοστικότητα της προσωπικής ταυτότητας. Κάθε μεταμόρφωση γίνεται ένα οπτικό και συναισθηματικό ταξίδι, που αμφισβητεί τις προκατασκευασμένες αντιλήψεις και τις κοινωνικές προσδοκίες.
Η παράσταση φαίνεται να εξερευνά τα όρια των κοινωνικών ρόλων και στερεοτύπων. Ποια μηνύματα ή θέματα μεταδίδονται στο κοινό μέσω του “On Wednesdays We Wear Pink”; Πώς αντανακλά ο εγκλωβισμός των θηλυκοτήτων σε έμφυλα στερεότυπα στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα;
Το “On Wednesdays We Wear Pink” δεν είναι απλώς μια χορευτική παράσταση- είναι μια γιορτή για την απελευθέρωση από τα κοινωνικά πρότυπα. Ως ομοφυλόφιλος άνδρας που υποστηρίζει τις γυναίκες σε μια κοινωνία που αντιστέκεται στη διαφορετικότητα, ο χορός συμβολίζει τη ρευστότητα της έκφρασης, αμφισβητώντας τα στερεότυπα. Ο τίτλος και απο μόνος του επαναστατεί παιχνιδιάρικα ενάντια στις αυθαίρετες προσδοκίες αν σκεφτεί κανείς ότι το 1950 το ροζ ήταν ένα χρώμα που επιτρεπόταν να φορεθεί μόνο απο άντρες και αυτό κατάφερε να ανατραπεί μετά απο επανάσταση. Μέσω αυτής της παράστασης, σκοπεύω να εμπνεύσω σκέψεις σχετικά με την υιοθέτηση της γυναικείας διαφορετικότητας και την προώθηση της ενσωμάτωσης, προτρέποντας την κοινωνία να γιορτάσει την ομορφιά που βρίσκεται στις διαφορές μας.
Μέσα από τις στιγμές μεταμόρφωσης των ερμηνευτριών, η παράσταση αναδεικνύει την ποικιλομορφία της γυναικείας φύσης και αποτυπώνει την αντίσταση στα κοινωνικά στερεότυπα. Ο δημιουργός ερμηνεύει αυτές τις μεταμορφώσεις ως έναν χορό που αμφισβητεί και ανατρέπει προκαταλήψεις, προσφέροντας ένα οπτικό και συναισθηματικό ταξίδι. Μέσα από το έργο του, ο δημιουργός προβάλλει την ανάγκη για απελευθέρωση από τους καταπιεστικούς έμφυλους ρόλους, ενισχύοντας το φεμινιστικό ήθος και προωθώντας την συμπερίληψη και το αγκάλιασμα της διαφορετικότητας.
Πληροφορίες
Σάββατο, 2 Δεκεμβρίου (19:00), Θέατρο Ροές
