Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης επιστρέφει από τις 6 έως τις 16 Μαρτίου με μια ποικιλία από συναρπαστικά ντοκιμαντέρ που αναφέρονται στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα (και είναι υποψήφια για το βραβείο mermaid).
Με κάθε τρόπο: Η ιστορία της Τζάκι Σέιν – Μάικλ Μάμποτ, Λούκα Ρόζενμπεργκ-Λι
Ένα αστέρι ξαναγεννιέται. Με μια σκηνική παρουσία που επισκίαζε ακόμη και τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της R&B, η τρανς τραγουδίστρια της σόουλ Τζάκι Σέιν κατάφερε να ξεπεράσει κάθε φραγμό με το ακατέργαστο ταλέντο της, το θάρρος της και την αδιαπραγμάτευτη δέσμευσή της στην αλήθεια. Μέσα από ακυκλοφόρητες τηλεφωνικές συνομιλίες, εντυπωσιακή χρήση τεχνικών animation και ένα μοναδικό soundtrack, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά το πλήρες εύρος της μοναδικής ζωής και καριέρας της Τζάκι, σ’ ένα αξιοθαύμαστο κινηματογραφικό πορτρέτο.
Στη θέση του Μίκολαϊ – Αουρέλια Φρίντριχ Ζντάνοφσκα
Ο Μικόλαϊ βρίσκεται στα πρώτα βήματα της ενηλικίωσης, αναζητώντας τον εαυτό του και τη θέση του σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει αδιάφορος, αν όχι απορριπτικός. Αντιμέτωπος με την αμφισβήτηση και την αντίσταση από το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη του για αποδοχή και στην επιθυμία του να ζήσει αυθεντικά. Για να διεκδικήσει τη ζωή που ονειρεύεται, ο Μίκολαϊ πρέπει να συμφιλιωθεί με τον πατέρα του, τον Πιότρ, ο οποίος νιώθει αμηχανία με την ταυτότητα φύλου του γιου του. Η ταινία σκιαγραφεί με ευαισθησία και ένταση την εσωτερική διαδρομή του Μίκολαϊ, καθώς και την προσπάθειά του να γεφυρώσει το χάσμα με τον πατέρα του. Μέσα από την αναζήτησή τους για έναν κοινό τόπο κατανόησης και αποδοχής, επιχειρούν να εξελιχθούν μαζί ως οικογένεια. Θα τα καταφέρουν ή οι αντιφά- σεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν θα τους απομακρύνουν ακόμα περισσότερο;
Πατρότητα – Έβεν Τζ. Μπένεσταντ, Άουγκουστ Μπ. Χάνσεν
Τρεις άνδρες που βρίσκονται σε πολυσυντροφική σχέση (ο ένας τους τρανς που δεν έχει περάσει από τη διαδικασία φυλομετάβασης) αποφασίζουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, συμπληρώνοντας έτσι την ευτυχία τους. Με ιδιαίτερα καθάριο, προσεκτικό και ευαίσθητο τρόπο, το φιλμ περιγράφει τις – κοινωνικές, βιολογικές, συναισθηματικές– δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει αυτό το «τριβγάρι», σε μια κοινωνία που ναι μεν γίνεται πιο συμπεριληπτική ως προς τις σύγχρονες και εναλλακτικές μορφές οικογένειας, αλλά δεν παύει να υποφέρει καθημερινά από εξάρσεις βίας και μισαλλοδοξίας. Πολυσήμαντο ντοκιμαντέρ με μια κεντρική ιδέα που διεγείρει το ενδιαφέρον, αντικρίζοντας ταυτόχρονα με χιούμορ και θάρρος το δικαίωμα στη σχέση και στην οικογένεια τριών ατόμων που εντυπωσιάζουν και συγκινούν βαθιά με την αγάπη, την κατανόηση και τη μεταξύ τους αλληλεγγύη.
AI & Me [ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ] – Ντανιέλα Νεντοβέσκου, Οκτάβιαν Μοτ
Στο πλαίσιο του τμήματος ταινιών εκτεταμένης πραγματικότητας Immersive – All Around Cinema παρουσιάζεται εκτός συναγωνισμού για τις ημέρες της διοργάνωσης και σε περιβάλλον πολυδιάστατης εικαστικής εγκατάστασης μια μοναδική εμπειρία για τη δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στον άνθρωπο και την Τεχνητή Νοημοσύνη. Μέσα από αυτήν αναδεικνύεται η σχέση μας με το AI και εξετάζονται ζητήματα όπως η κρίση, η αντίληψη και η προθυμία του ανθρώπινου είδους να αναλυθεί από τη μηχανή. Κεντρική θέση στην εγκατάσταση έχει το έργο The Confessional, το οποίο καλεί το κοινό να γίνει αντικείμενο «ανάλυσης» από το AI, καθώς η μηχανή τού προσφέρει έναν μοναδικό συνδυασμό περιγραφών, επινοημένων αφηγήσεων και συμβουλών μέσα από την οπτική της. Παράλληλα, το έργο AI Ego εμπλουτίζει την αφήγηση, προσφέροντας εναλλακτικές ερμηνείες της ανθρώπινης ταυτότητας και ύπαρξης που γεννήθηκαν από αλγορίθμους. Η εγκατάσταση δεν δοκιμάζει απλώς τα όρια της εξοικείωσής μας με την αξιολόγηση από την τεχνολογία, αλλά εγείρει και μεγαλύτερα ερωτήματα για τον ρόλο του AI στη ζωή μας. Η εγκατάσταση προσκαλεί τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες να αναστοχαστούν την αυτοεικόνα τους μέσα από το φίλτρο της Τεχνητής Νοημοσύνης, συνομιλώντας έτσι με το κεντρικό αφιέρωμα της φετινής διοργάνωσης.
Δυτικό Φυλάκιο Εισόδου – Πύλη 1, Προβλήτα Α, Λιμάνι Θεσσαλονίκης
Ενισχυμένος έλεγχος– Σαμ Φέντερ
Ένας δικηγόρος της ACLU (American Civil Liberties Union) και μια ομάδα δημοσιογράφων και ακτιβιστών έρχονται αντιμέτωποι με το αυξανόμενο αντι-τρανς κύμα στις ΗΠΑ. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Τσέις Στράντζιο, δικηγόρος και πατέρας από το Κουίνς, ο οποίος προετοιμάζεται για μία ιστορική αγόρευση στο Ανώτατο Δικαστήριο τον Ιούνιο του 2025. Η υπόθεση LW. v. Skrmetti αφορά την απαγόρευση ιατρικών θεραπειών για τρανς ανήλικους στην πολιτεία του Τενεσί, η οποία θέτει σε κίνδυνο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος, από τις αμβλώσεις έως την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας που αφορούν την αναπαραγωγή. Παράλληλα, η ταινία αποκαλύπτει τον ρόλο των κυρίαρχων ΜΜΕ στην ενίσχυση της αντι-τρανς ρητορικής και των νομοθετικών της συνεπειών. Σ’ ένα πολιτικό τοπίο που απειλείται από το Project 2025, μια ατζέντα που στοχεύει στον δραστικό περιορισμό δικαιωμάτων και ελευθεριών, – ο Στράντζιο και οι σύμμαχοί του, όπως οι δημοσιογράφοι, Τζίνα Τσούα, Τζελάνι Κομπ, Λίντια Πόλγκριν και ακτιβιστές όπως η Λαβέρν Κοξ, αποδομούν την παραπληροφόρηση και προειδοποιούν για τις ευρύτερες επιπτώσεις αυτής της συντηρητικής αναδιάρθωσης στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σκηνοθέτης, μέσα από βαθιά έρευνα και την οξυδερκή κοινωνικοπολιτική ματιά του, αποκαλύπτει με εκπληκτική σαφήνεια τη δυσοίωνη σχέση μεταξύ της προβολής των θεμάτων που αφορούν τρανς άτομα από τα ΜΜΕ και της νομοθεσίας που επηρεάζει τις ζωές τους.
Move Ya Body: Η γένεση της χάουζ – Έλεγκανς Μπράτον
Μέσα από τα υπόγεια κλαμπ της Νότιας Πλευράς του Σικάγο, μια παρέα φίλων μετατρέπει έναν νέο, ρυθμικό ήχο σε ένα παγκόσμιο μουσικό κίνημα. Ο Βινς Λόρενς, μεγαλώνοντας ως εκκεντρικό και ευφυές μαύρο παιδί στο φυλετικά διαχωρισμένο Σικάγο του δημάρχου Ντέιλι, ξεκίνησε ένα προσωπικό ταξίδι που τον οδήγησε στο να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που ηχογράφησε house κομμάτι. Το καλοκαίρι του 1979, όταν ο πατέρας του δεν είχε τη δυνατότητα να τον στείλει σε θερινή κατασκήνωση, ο Λόρενς ανακάλυψε τη μουσική και έθεσε τις βάσεις για το νέο αυτό είδος. Την ίδια στιγμή, η disco κυριαρχούσε, με μαύρους, γκέι και γυναίκες καλλιτέχνες να βρίσκονται στην κορυφή των charts. Ωστόσο, υπήρχε ένας υπόγειος θυμός που φούντωνε και τον Ιούλιο του 1979, σχεδόν 50.000 λευκοί έφηβοι συγκεντρώθηκαν στο Comiskey Park του Σικάγο για τη διαβόητη «Βραδιά Καταστροφής της Disco», όπου έσπασαν και έκαψαν δίσκους, κυρίως μαύρων καλλιτεχνών. Πολλοί πιστεύουν ότι εκείνη η βραδιά σηματοδότησε τη γέννηση της house μουσικής. Συνδυάζοντας κινηματογραφικές αναπαραστάσεις, σπάνιο αρχειακό υλικό και αποκαλυπτικές συνεντεύξεις με τους πρωτοπόρους της house, το Move Ya Body: Η γένεση της χάουζ αφηγείται αυτή την ιστορία με τρόπο που δεν έχει ξαναειπωθεί. Μια ωδή στη μεταμορφωτική δύναμη της πίστας και ένας φόρος τιμής στους καλλιτέχνες που κράτησαν τον ρυθμό ζωντανό μέχρι το ξημέρωμα.
Μαμάδες– Αριάντνα Σέουμπα
Η Άννα (41) και η Άρι (32) θέλουν να γίνουν μητέρες. Όμως κάτι που υποτίθεται ότι θα ήταν απλό μετατρέπεται γρήγορα σε μια εξαντλητική ιατρική, σωματική και συναισθηματική διαδρομή, δοκιμάζοντας τα όρια της αντοχής τους. Σε διάρκεια τεσσάρων ετών, η Άρι καταγράφει με την κάμερά της τις στιγμές θριάμβου και δοκιμασίας αυτού του ταξιδιού, αποτυπώνοντας μια συναισθηματική διαδρομή γεμάτη ελπίδα και απογοήτευση, χαρά και θλίψη, προσμονή και διάψευση. Μέσα σε όλα, οι δύο γυναίκες δεν χάνουν ποτέ το χιούμορ τους. Το Μαμάδες είναι μια διαγενεακή ταινία που διερευνά τις επιπτώσεις της αναβολής της μητρότητας, αναδεικνύοντας τη σημασία της αγάπης και της φροντίδας όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα.
Μουσείο της νύχτας – Φερμίν Ελόι Ακόστα
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Αργεντινός καλλιτέχνης Λεάντρο Κατς συμμετείχε στο Theatre of the Ridiculous, μια εκκεντρική καλλιτεχνική ομάδα συνδεδεμένη με την underground queer σκηνή της Νέας Υόρκης. Αυτό το κινηματογραφικό δοκίμιο κινείται ανάμεσα σε αρχεία, μαρτυρίες και φαντάσματα του παρελθόντος που διασταυρώνονται με το παρόν, γεννώντας νέα ερωτήματα. Φωτογραφία, φιλμ, βίντεο και ήχος συνυφαίνονται, αποκαλύπτοντας –έστω και μέσα από σύντομες εκλάμψεις– εκείνο το σχεδόν μυθικό παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα εγείρουν στοχασμό για τον χρόνο, την τέχνη, τη σεξουαλικότητα, τον θάνατο και τον ίδιο τον κινηματογράφο.
My Sunnyside – Ματίλντα Κάφκα
Ο Τζο και η Άλι, ένα τρανς ζευγάρι από το Σάνισαϊντ του Κουίνς, έχουν χτίσει μαζί μια ζωή που ξεπερνά τις απλές ταμπέλες. Η κοινή τους διαδρομή ξεκινά το 2016, όταν γνωρίζονται απρόσμενα μέσω μιας εφαρμογής, και οδηγεί στον γάμο τους δύο χρόνια αργότερα. Όμως, ο δρόμος τους είναι γεμάτος προκλήσεις που δεν θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει. Παρά τις διακρίσεις και τα συστημικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν ως τρανς άτομα, η αγάπη τους παραμένει η σταθερή τους δύναμη. Καθώς διαχειρίζονται τις προσωπικές τους μεταβάσεις, τις επαγγελματικές τους διαδρομές και τις οικογενειακές σχέσεις, αναδεικνύονται η ανθεκτικότητα, η στήριξη και η πληρότητα που μοιράζονται. Μέσα από στιγμές χαράς και ευαλωτότητας, το My Sunnyside προσκαλεί τους θεατές σε έναν βαθιά προσωπικό κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται. Είναι η ιστορία δύο ανθρώπων που, παρά τις ανατροπές, παραμένουν αποφασισμένοι να χτίσουν ένα κοινό μέλλον. Τρυφερό, γεμάτο κατανόηση και αισιοδοξία, το ντοκιμαντέρ είναι ένας ύμνος στην αγάπη, στην ταυτότητα, στην αίσθηση του ανήκειν και στη μεταμορφωτική δύναμη του να βρίσκεις οικογένεια στα πιο αναπάντεχα μέρη.
On Lavender – Μάκης Ευαγγελάτος, Ειρήνη Χατζή
Το On Lavender ερευνά τις πολλαπλότητες της ταυτότητας φύλου μέσα από ένα μωσαϊκό αφηγήσεων που αναδεικνύει τις σύνθετες διαστάσεις του ζητήματος. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία των σκηνοθετών είναι η πρώτη εις βάθος διερεύνηση της ταυτότητας φύλου στην Ελλάδα- μια τετραετής προσπάθεια, χρηματοδοτούμενη ως επί το πλείστον από τους συντελεστές της.
Βασίλισσες της χαράς – Όλγκα Γκιμπελίντα
Εν μέσω της δίνης του πολέμου στην Ουκρανία, τρεις drag queen –η Diva Μονρόε, η Μαρλέν και η Αύρα– αρνούνται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Αντί να φύγουν, επιλέγουν να αγωνιστούν: για την ελευθερία, την LGBTQ+ κοινότητα και την ίδια τους την ύπαρξη. Από τη λάμψη της σκηνής στα χαλάσματα του πολέμου, η ταινία ακολουθεί τις διαδρομές τους, τις γεμάτες απώλειες, φόβο, αλλά και ακατάβλητο θάρρος. Η Μαρλέν παλεύει με παλιά τραύματα, η Diva Μονρόε ανακαλύπτει εκ νέου τον εαυτό της και η Αύρα διεκδικεί μια θέση τόσο στον στρατό όσο και στη σκηνή. Ένα φιλανθρωπικό drag show, το οποίο διοργανώνουν μόνες τους για να στηρίξουν την Ουκρανία, μετατρέπεται σε σύμβολο ενότητας και δύναμης. Μια ιστορία για την αυτογνωσία, την αγάπη, την ελπίδα, αλλά και τη δύναμη να βρίσκεις χαρά ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Το μυστικό του εαυτού μου– Γκρέις Χιούζ-Χάλιτ
Το 1995, στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνα, η Κρίστι παρακολουθεί ένα μάθημα φεμινιστικών σπουδών, όταν ανοίγει το βιβλίο της και πέφτει πάνω σε κάτι που ανατρέπει τα πάντα. Από παιδί ένιωθε διαφορετική – και τώρα καταλαβαίνει γιατί. Αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια, απαιτεί πρόσβαση στα ιατρικά της αρχεία και έρχεται αντιμέτωπη με μια αποκάλυψη που τη συνταράσσει: όσοι εμπιστευόταν περισσότερο της έχουν πει ψέματα σε όλη της τη ζωή. Όμως, η ιστορία δεν σταματά εκεί. Στην αναζήτησή της, ξεσκεπάζει ένα ανατριχιαστικό μυστικό που ξεπερνά κατά πολύ την προσωπική της εμπειρία: ένα ψυχολογικό πείραμα πάνω σε δίδυμα αδέλφια, που κάποτε χαρακτηρίστηκε επιστημονική επιτυχία, αλλά πλέον αποκαλύπτεται ως ένα συγκλονιστικό ψέμα, με επιπτώσεις σε χιλιάδες ζωές σε όλο τον κόσμο.
Τα Fado Bicha – Ζουστίν Λαμαχιέ
Το ακροατήριο αυτού του fado δεν χρειάζεται να κάθεται ήσυχο: «Μπορείτε να χειροκροτήσετε, να χορέψετε, να πετάξετε τα ρούχα σας, να κάνετε ό,τι γουστάρετε», λέει η Λίλα Φαντίστα, μια σχεδόν δίμετρη queer καλλιτέχν@ς με πυκνή γενειάδα, η οποία ακτινοβολεί θάρρος και θράσος: μια queer ακτιβίστρια καλυμμένη με τούλι στο χρώμα του ουράνιου τόξου. Η (πολιτογραφημένη Πορτογαλίδα Γαλλίδα σκηνοθέτρια) Ζουστίν Λαμαχιέ συναντά σε διάστημα πολλών ετών το Λίλα και το Ζουάου, τα δύο μέλη του πορτογαλικού συγκροτήματος Fado Bicha, τα τραγούδια των οποίων δίνουν σώμα και φωνή σε ιστορίες και αγώνες της queer κοινότητας. Οι συναντήσεις τους γίνονται στη ζεστή ατμόσφαιρα των παρασκηνίων, εκεί που λέξεις και ματιές διασταυρώνονται, αμφισβητώντας τη σχέση μας με την εμφάνιση, την κανονιστικότητα του φύλου, τη γλώσσα και τη σεξουαλικότητα. Ένα ηχηρό αλλά και υπόκωφο ντοκιμαντέρ γεμάτο αποχρώσεις μάς δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια αλλιώτικη «συναυλία»: έναν χώρο όπου μπορούμε να γίνουμε μέρος του ταξιδιού και της μεταμόρφωσης αυτών των δύο ανθρώπων καθώς καθιερώνονται στη μουσική σκηνή αλλά, πάνω απ’ όλα, καθώς πλησιάζουν το δικό τους όραμα για την ταυτότητά τους.
Trans Memoria – Βικτόρια Βαρσό
Η Βικτόρια στρέφει το βλέμμα της στο παρελθόν, προσπαθώντας να κατανοήσει τη μετάβασή της και τι σημαίνει να αυτοπροσδιορίζεσαι ως γυναίκα. Έχοντας βιώσει την απώλεια μιας στενής της φίλης, μοιράζεται τον πόνο και τις εμπειρίες της με την Αθηνά και την Ααμίνα, οι οποίες πραγματοποιούν το δικό τους ταξίδι μετάβασης. Μαζί εξερευνούν ποιοι ήταν στο παρελθόν και ποιες είναι σήμερα, ακούγοντας τα «φαντάσματα» της μνήμης, τα γέλια του παρόντος και τους ψιθύρους του μέλλοντος. Η ταινία είναι μια βαθιά προσωπική εξιστόρηση, βασισμένη στις εμπειρίες μετάβασης της σκηνοθέτριας και στην απώλεια της μοναδικής της φίλης. Η ιστορία ξεδιπλώνεται ανάμεσα στο τότε και το σήμερα, συνθέτοντας ανασυγκροτημένες αναμνήσεις, ντοκιμαντερίστικα πλάνα από την προσπάθεια των τριών πρωταγωνιστριών να γυρίσουν την ταινία και μυστικά βίντεο-ημερολόγια που η Βικτόρια είχε γυρίσει το 2012 για προσωπική της χρήση. Μια ταινία φτιαγμένη από και για τρανς ανθρώπους, με στόχο μια ειλικρινή απεικόνιση της ζωής τους.
πληροφορίες για τους χώρους αλλά και τις ημέρες/ώρες προβολής των ταινιών, πατήστε εδώ
