Συγχωρήστε με για το εγγλέζικο του τίτλου, αλλά it comes handy (πολλές ξένες σειρές, πάρα πολλές, υπερβολικά πολλές).
Τι ειναι το lesbianhood θα μου πείτε. Είναι κάτι σαν το sisterhood που αφορά τις γυναίκες, το brotherhood που αφορά τους άντρες κλτ.
Με βάση την έννοια του lesbianhood υπάρχει μια αλληλεγγύη ανάμεσα στις λεσβίες που μετουσιώνεται σε αλληλουποστήριξη και συντροφικότητα. Το σκεπτικό είναι ότι μετέχεις σε μια ομάδα (μετέχεις με την αφηρημένη του έννοια, όχι ως φυσική παρουσία) με κοινό παρονομαστή τη λεσβιακή ταυτότητα και αυτό σου «εξασφαλίζει» αλληλεγγύη από τα υπόλοιπα μέλη αυτής της άτυπης ομάδας. Σου δίνει την αμέριστη συμπαράστασή τους, την ενίσχυση που μπορέι να χρειάζεσαι και ούτω καθεξής. Αυτό είναι το περιεχόμενο στο οποίο αναφέρεται η έννοια. Σε γεννικές γραμμές αυτό είναι κάτι που στην Αμερική και ιδιαίτερα στο παρελθόν είχε πράγματι λειτουργήσει και είχε βοηθήσει πολλές λεςβίες να βρουν μια αίσθηση του ανήκειν σε πολύ χαλεπούς καιρούς. Το ίδιο είχε βοηθήσει και πολλούς καλλιτέχνες (γυναίκες και άντρες) που ως δηλωμένοι gay είχαν την αμέριστη υποστήριξη της κοινότητας.
Φέρνοντας το θέμα στο σήμερα και στο εδώ, έχουν περάσει πολλές δεκαετίες και ακόμα πιο πολλές queer αναλύσεις για να γνωρίζουμε ότι η λεσβιακή ταυτότητα δεν είναι μία και εννιαία. Αντιθέτως, είναι πολύ διαφορετική από λεσβία σε λεσβία. Επίσης, δεν είμαστε πλέον στο ’70 και στο ’80 όπου η αποκάλυψη μιας λεσβιακής σεξουαλικότητας ήταν σχεδόν ταυτόσημη με τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση από όλους, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας, οπότε και μόνο το ότι ήσουν λεσβία σε έθετε εξορισμού απέναντι από τους «άλλους» (σημειώνω ότι δεν παραγνωρίζω τις υφιστάμενες δυσκολίες του σήμερα για πολλές λεσβίες).
Τίθεται επομένως το εξής ερώτημα: η λεσβιακή σεξουαλικότητα είναι επαρκής συνθήκη προκειμένου να αισθάνεσαι αλληλέγγυα με κάποια άλλη λεσβία; Και μόνο που γράφω αυτή την πρόταση και σκέφτομαι πόσες λεσβίες αυτή τη στιγμή που τη διαβάζουν θα σκέφτονται, «μα γιατί χρησιμοποιεί συνέχεια τη λέξη λεσβία;» η απάντηση μου έρχεται τόσο απλά και τόσο αύθόρμητα. ΕΠΟΥΔΕΝΙ!
Δεν αισθάνομαι σε κανένα σημείο αλληλέγγυα με καμία λεσβία που δε μπορεί να προφέρει καν τη λέξη, με καμία λεσβία που θεωρεί ότι η σεξουαλικότητά της είναι θέμα που αφορά μόνο το κρεβάτι της, με καμία λεσβία που διαχωρίζει τις λεσβίες σε φυσιολογικές και «άντρες», με καμία λεσβία που «αν θέλει να πάει με άντρα θα πάει με άντρα, όχι με αυτές που τους μιμούνται», με καμία λεσβία που «δε θέλει να προκαλεί», με καμία λεσβία που δε θεωρεί ότι υπάρχει καταπίεση στις λεσβίες και ζει μια χαρά με τη «συγκάτοικό» της, με καμία λεσβία που θεωρεί ότι οι τρανς πρέπει επιτέλους να διαλέξουν τί θέλουν να είναι, με καμία λεσβία που «την ενδιαφέρει ο άνθρωπος και όχι το φύλο», με καμία διάσημη λεσβία που δημόσια το κρύβει, αλλά κλείνει το μάτι στο λεσβιακό κοινό, με καμία λεσβία χρυσαυγήτισσα, με καμία λεσβία θεούσα. Έχω κι άλλες κατηγορίες, αλλά ας μην το κουράσω άλλο, το πιάσατε το νόημα.
Με όλες τις παραπάνω μπορεί να με ενώσουν άλλα πράγματα, να βρω κάποιο σημείο επαφής κάπου αλλού, μπορεί και όχι. Σε καμία περίπτωση όμως η σεξουαλικότητα τους δεν αποτελεί από μόνη της σημείο επαφής. Δεν έχω τίποτα να μοιραστώ σε αυτή τη βάση. Ούτε και με ενδιαφέρει. Αντιθέτως, έχω πολύ περισσότερο να μοιραστώ και ακόμα περισσότερους λόγους να νιώσω αλληλέγγυα με μη λεσβίες που μοιράζονται τις ίδιες αξίες, την ίδια ιδεολογία και την ίδια αντίληψη για τον κόσμο με εμένα. Πιστεύω ότι η σεξουαλικότητα είναι μια βαθειά πολιτική κατηγορία και με βάση αυτή την πεποίθηση νιώθω αλληλέγγυα με όποια συμφωνεί με αυτό.
