Με αφορμή την καταγγελία που βγάλαμε για το ζευγάρι στο Ναύπλιο, δέχθηκα αρκετά τηλεφωνήματα από μέσα και δημοσιογράφους…
Κάθε φορά που βρίσκουμε το θάρρος να μιλήσουμε για ένα ομο-τρανσφοβικό περιστατικό που έχουμε βιώσει, πάντα θα βρεθεί κάποιος να μας ρωτήσει «και εσύ τι έκανες μετά;». Και είναι η απάντηση αυτή που καθορίζει (στο μυαλό των περισσοτέρων) το αν η καταγγελία μας ευσταθεί ή αποτελεί αποκύημα του – για πολλούς – πολιτικά ορθού εγκεφάλου μας.
Αναμφισβήτητα, είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σημαντικό να δηλώσεις επίσημα την όποια επίθεση έχεις δεχθεί, δίνοντας την ευκαιρία στη δικαιοσύνη να κάνει το έργο της. Θέλω να είμαι απολύτως σαφής με αυτό. Κάτι, όμως, που κάποιοι φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται είναι πως -πέρα από σημαντικό- αρκετές φορές είναι και εξαιρετικά δύσκολο. Την κάναμε αυτή την κουβέντα και με το #MeToo. Επιτρέψτε μου να σημειώσω, όμως, πως στην περίπτωση των ΛΟΑΤΚΙ+ είναι ακόμη δυσκολότερο. Δυσκολότερο, γιατί κανένας δεν θα σου εξασφαλίζει ότι η υπηρεσία που θα δεχθεί την καταγγελία δε θα είναι λιγότερο ομοφοβική, λιγότερο τρανσφοβική. Δυσκολότερο γιατί πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα αναγνωρίσει τη δική σου συμπεριφορά ως «προβληματική» και ως «προκλητική».
Με αφορμή την καταγγελία που βγάλαμε για το ζευγάρι στο Ναύπλιο, δέχθηκα αρκετά τηλεφωνήματα από μέσα και δημοσιογράφους. Οι περισσότεροι απ΄αυτούς μου ζήτησαν να εγγυηθώ ότι τα παιδιά δεν «λειτούργησαν προκλητικά», ενώ σχεδόν όλοι αναρωτήθηκαν για το τι έκαναν μετά. «Το κατήγγειλαν», τους απάντησα. Ένας, μάλιστα, το συνέχισε, ρωτώντας με: «Καλά γιατί το κατήγγειλαν σε εσάς και όχι κάπου αλλού;». «Γιατί σε μας αισθάνονται ασφαλείς, άνθρωπέ μου, γι΄αυτό…» του απάντησα κλείνοντάς του το τηλέφωνο στα μούτρα.
