Πριν από λίγες μέρες η παγκόσμια κοινότητα θρήνησε το χαμό του ακτιβιστή Milán Rózsa. Ο τραγικός του θάνατος του καταρράκωσε χιλιάδες ακτιβιστές που γνώριζαν προσωπικά τον 26χρονο. Κάποιοι αναρωτιούνται αν όντως πρόκειται για αυτοκτονία, αλλά οι πολύ κοντινοί του άνθρωποι φαίνεται να το επιβεβαιώνουν βασιζόμενοι στην πάλη του με την κατάθλιψη που βίωνε το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο έδειχνε τόσο αποφασισμένος να συνεχίσει να μάχεται για την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμα και μέχρι μερικές εβδομάδες πριν, που ακόμα και οι πιο κοντινοί του δεν αντιλαμβάνονταν τον προσωπικό πόνο που βίωνε. Αυτό είναι μια ισχυρή υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι, ειδικά οι άνδρες, συχνά παλεύουν με ψυχικές ασθένειες σιωπηρά εξαιτίας του κοινωνικού στίγματος που συνδέεται με αυτές.
Ο Milán Rózsa γεννήθηκε το 1988, μόλις έναν χρόνο πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο Rózsa έμελλε να γίνει ένας από τους πιο εξέχοντες και ενεργούς νεαρούς ακτιβιστές της αριστεράς. Ο ίδιος έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών για τη φορολόγηση του διαδικτύου και ήταν παρών στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν στα κεντρικά του κόμματος Fidesz. Τότε συνελλήφθη αλλά δεν το αποδόθηκαν κατηγορίες. Νωρίτερα, είχε διαδηλώσει ενάντια στην ομοφοβία στη ρωσική πρεσβεία της Βουδαπέστης, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα της ρωσικής LGBT κοινότητας. Στην επικαιρότητα επίσης βρέθηκε η κίνησή του να σκαρφαλώσει στο μπαλκονι της ουγγρικής προεδρικής κατοικίας απαιτώντας δημοψήφισμα για το αν η Ουγγαρία θα έπρεπε να αποδεχθεί τη ανάμειξη ρωσικών κεφαλαίων στη χρηματοδότη του πυρηνικού εργοστασίου Paks.
Ο Στούαρτ Μιλκ, ανιψιός του θρυλικού ακτιβιστή και πρώτου γκέι δημάρχου του Σαν Φρανσίσκο, Χάρβεϊ Μιλκ, έγραψε για τον Rózsa έναν από τους πιο συγκινητικούς απολογισμούς στο προσωπικό του προφίλ στο facebook: “Χάσαμε σήμερα έναν ήρωα. Είναι δυσκολο να γράψεις κάτι γι’ αυτό. Ένα τεράστιο κέρδος όσων ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οι γνωριμίες με ξεχωριστούς ανθρώπους που κάνουν απίστευτη δουλειά στα πιο αφιλόξενα περιβάλλοντα. Το χειρότερο είναι ότι έρχονται οι στιγμές που χάνεις αυτούς τους φίλους. Όποιος έχει παρευρεθεί σε κάποια από τις ομιλίες μου για την ισότητα τα τελευταία χρόνια, γνωρίζει ότι ο Rózsa μου είχε επιτρέψει να λέω δημοσίως την εμπνευσμένη του ιστορία”.
Ο Στούαρτ Μιλκ συνέδεε τον Rózsa με τον θείο του και το έργο του, και μάλιστα το ίδρυμα Μιλκ τον είχε καλέσει στην Ουάσινγκτον για να μιλήσει για τον αγώνα του. Ο Rózsa είχε πρωτοστατήσει στο Pride της Βουδαπέστης το 2011 όπου του επιτέθηκαν ομάδες από νεαρούς φασίστες και νεο-Ναζί. “Η εχθρότητα, το μίσος και η βία -που συγκαλύπτεται από τις Αρχές- προς την ουγγρική LGBT κοινότητα και άλλες μειονότητες είναι πέρα από κάθε φαντασία”, έγραψε ο Μιλκ που είχε παρευρεθεί σε εκείνο το Pride. O Rózsa επέδειξε αξιοθαύμαστη γενναιότητα εκείνη την ημέρα αντιμετωπίζοντας τους ακροδεξιούς, όμως ο πατέρας του δεν άντεξε από τη δημόσια στάση του γιου του και αυτοκτόνησε μια μέρα μετά το συμβάν στην παρέλαση. Ο Milán στη συνέχεια υπέστη σοκ και κατάθλιψη, όμως το θάρρος του θα παρέμενε κραταιό μέχρι το τέλος της ζωής του.
πηγή: Hungarian Free Press
