Μικρό στο μάτι: το bodyshaming που (ακόμα) επικρατεί

21/09/2021

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το bodyshaming της κάτω περιοχής; Ένα είδος bodyshaming το οποίο καλά κρατεί ανά τον κόσμο, στην κουλτούρα του λαού, την ποπ κουλτούρα, και αναπαράγεται ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας θέματα αυτοπεποίθησης σε όσα άτομα τυχαίνει να έχουν μικρό πέος.

Το μέγεθος του πουλιού (όπως και οποιαδήποτε αναλογία πάνω σου) είναι σαν την σεξουαλικότητα. ΔΕΝ το επιλέγεις.

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να μειώσεις έναν άνδρα είναι να σχολιάσεις το πουλί του. Και ο αποτελεσματικότερος τρόπος να ανυψώσεις την αυτοπεποίθηση ενός άντρα είναι ΕΠΙΣΗΣ να σχολιάσεις το πουλί του. Το πέος, στην πατριαρχική κοινωνία που ζούμε, με τα τοξικά πρότυπα αρρενωπότητας που καταπίνουμε από μικρά, αποτελεί (δυστυχώς) κύριο αντιπροσωπευτικό όργανο της αρρενωπότητας ενός άνδρα.

Bodyshaming 101: η υποκρισία του όρου

Είμαι πανευτυχής που τέτοιοι όροι μας ξύπνησαν επιτέλους σαν κοινωνία και κάνουμε άλματα προς την αποδοχή διαφορετικών σωμάτων και αναλογιών. Τα media δείχνουνε ανεκτικότητα σε σώματα στα οποία κάποτε έκλειναν όλες τις πόρτες χωρίς συζήτηση. Δε χρειάζεται πια να έχεις συγκεκριμένο σωματότυπο για να κάνεις μια καριέρα χρησιμοποιώντας το σώμα σου. Κινήματα όπως το body positivity έχουν φροντίσει στο να αλλάζουν τον κόσμο καθημερινά, προς μια κατεύθυνση περισσότερο συμπεριληπτική στα ποίκιλα και όμορφα σώματά μας. Παρόλα αυτά, ακόμα ακούγονται τραγούδια όπως «Don’t want no short dick man» αλλά και όροι όπως το Big Dick Energy, δηλαδή μια φράση που λέγεται συνήθως για έναν άνδρα ο οποίος παρουσιάζει μια υγιή συμπεριφορά σε ένα θέμα, ή έχει καλούς τρόπους και τα συναφή.

Δηλαδή με το να έχει καλή συμπεριφορά πάει να πει πως κατευθείαν έχει και μεγάλο πουλί. Τι υπονοεί όμως μια φαινομενικά ακίνδυνη φράση για τα άτομα με μικρό πουλί; Ότι δεν έχουν σωστές συμπεριφορές; Ότι δεν είναι άξια να σέβονται και να φέρονται όμορφα και αυτό επειδή έχουν μικρό πουλί; Ή ότι οι «κακοί» άνθρωποι έχουν μικρό πουλί και οι «καλοί» μεγάλο; Για λύστε μου την απορία.

Το να σχολιάζεις υποτιμητικά ένα άτομο για το μικρό του πουλί είναι τόσο… μα τόσο επιβλαβές.

Πολλοί άνδρες μεγαλώνουν σε μια κοινωνία που αστεία γύρω από ένα μικρό πέος, ή φράσεις όπως «μικροτσούτσουνος» και «φίφα», αναπαράγονται καθημερινά, χωρίς τα άτομα που χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους να συνειδητοποιούν το κακό που κάνουν. Είναι σαν να έχεις όλον τον κόσμο απέναντί σου να σχολιάζει τη μεγάλη ή μικρή μύτη σου, το μεγάλο ή μικρό κούτελό σου, να έχεις όλον τον κόσμο δηλαδή απέναντί σου να σε κάνει δίνεις περισσότερη προσοχή σε ένα μέρος του σώματός σου που δε θα έπρεπε να δίνεις.

Δε θα έπρεπε ποτέ κανένα άτομο να αισθάνεται ανασφάλεια για κάτι με το οποίο το έχει προικίσει η φύση.

Ειδικά σε ένα θέμα, όπως το σεξ, που θεωρείται πολλές φορές κάτι «κρυφό», κάτι προσωπικό, κάτι ιερό για άλλους, και ένα θέμα-ταμπού για πάρα πολλά άτομα. Για να μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά για το σεξ και για ό,τι κινείται γύρω από αυτό, έχει γίνει μεγάλη δουλειά σεξουαλικής απελευθέρωσης και συζήτησης, απομυθοποιώντας κάθε φορά και κάτι. Και ενώ η σεξουαλική απόλαυση δεν βασίζεται μονάχα στο μέγεθος ενός πέους, αλλά και στην προσέγγιση της πράξης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, υπάρχουν ακόμα στερεότυπα που βάζουν τα άτομα με μικρά πέη σε κουτάκια, αφήνοντας τους κανένα περιθώριο να είναι σεξουαλικά.

Το να κοροϊδεύεις ένα μικρό πέος είναι επίσης τρανσφοβικό και φοβικό για τα ίντερσεξ άτομα.

Κα αυτό γιατί με το να μειώνεις το πόσο «άνδρας» είναι ένας άνδρας με αυτόν τον τρόπο, και να ενδυναμώνεις την τοξική αρρενωπότητα, δε συνειδητοποιείς ότι υπονοείς ότι ένας τρανς άνδρας που δεν έχει πουλί δεν είναι άντρας, ή ότι μια τρανς γυναίκα που έχει πουλί δεν είναι γυναίκα, ή ότι το άτομο που έχει μεγαλύτερο πουλί είναι περισσότερο άνδρας, άνδρας με «μεγαλύτερα αρχίδια» από ένα άτομο που έχει μικρότερο πουλί, ή δεν έχει πουλί. Τα τρανς και τα ίντερσεξ άτομα είναι θύματα αυτών των επιβλαβών χαρακτηρισμών αλλά αυτή την μεριά του νομίσματος δεν την συνυπολογίζουμε.

Έρευνες σαν κι αυτήν…

Έρευνες έδειξαν…

Έρευνες έδειξαν ότι υπάρχουν ακόμα έρευνες που μετράνε το πόσο μεγάλο ή μικρό πουλί έχει το μέσο όρο του ανδρικού πληθυσμού μιας χώρας και ότι ακόμα βάζουμε τον χάρακα πάνω στα σώματά μας, λες και έχει σημασία, λες και είμαστε σε κάποιον διαγωνισμό, λες και αυτός ο διαγωνισμός μας εξελίσσει, μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, και περισσότερο ή λιγότερο ικανούς να ζήσουμε μια χαρούμενη ζωή.

Πώς γίνεται να δεχόμαστε να κάνουμε τα άτομα με μικρό πέος να αισθάνονται ντροπή, για να σπάσουμε πλάκα, για να πάρουμε εκδίκηση, για να μειώσουμε τον άλλον;

Γιατί με το να επιλέγεις να μειώσεις τον άλλον επιλέγοντας αυτό το μέσο, δείχνεις ότι το άτομο δεν έχει καμία αξία πέρα από εκείνη του πουλιού του. Υποβιβάζεις όλη του την αξία στο μέγεθος του πέους του. Και πολλές φορές, θες να την πεις σε έναν άντρα που σου έκανε τον έξυπνο, ή σε έναν μακάκα που σε έχει προσβάλλει με έναν τρόπο, και επιλέγεις να του δώσεις χτύπημα κάτω από την ζώνη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού όχι μόνο εσύ, που θα σχολιάσεις το μικρό πέος σαν κάτι κακό προκαλείς ζημιά και σε εκείνον, αλλά και στην κουλτούρα πίσω από αυτό το σχόλιο, αλλά και τα ίδια άτομα που έχουν μικρό πέος εναποθέτουν την σημαντικότητα της σεξουαλικότητάς τους, του φύλου τους, της σεξουαλικής τους επίδοσης και αποδοτικότητας, στο πουλί τους. Το ακούσατε αυτό; Στο που-λί τους.

Ας κάνουμε έναν κόσμο καλύτερο με το να δεχόμαστε όλα τα είδη των σωμάτων γιατί όλα είναι φυσιολογικά. Δεν είμαι κατά των πλαστικών επεμβάσεων, και ποιος χέστηκε αν είμαι ή δεν είμαι. Είναι η σωματάρα σου, αγάπη μου, το ακούς; Και θα κάνεις ό,τι χρειάζεται για να την αγαπήσεις. Μα μην ακούς όμως την κοινωνία και τα «αστεία» της και ούτε τα ταμπού. Αυτά αλλάζουν, όσο αλλάζουμε (μέσα μας) εμείς. Για να αγαπήσεις το σώμα σου μερικές φορές απλά χρειάζεται να τσακίσεις τα κατάλοιπα της κοινωνίας και των φοβισμών της μέσα σου. Και τότε θα δεις ότι ΠΑΝΤΑ είχες γεννηθεί τέλει@.

Οφήλιος

Αμφιταλαντεύομαι σε ένα σκοινί. Από την μια η κοινωνία, από την άλλη εγώ. Από την μια η τρέλα της, από την άλλη η τρέλα μου. Σταθμός μου τα προηγούμενα χρόνια η Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, στα βαγόνια της οποίας ανακάλυψα το πάθος μου για τα ανθρωπιστικά κινήματα, τον φεμινισμό και τα lgbtqi+ ζητήματα. Μέσα από το γράψιμο προσπαθώ να αποδομήσω τα μελανά σημεία της κοινωνίας, κι ας πούμε να τους βάλω λίγο χρώμα. Ίσως και να ‘μαι η αρσενική εκδοχή της ηρωίδας του Σαίξπηρ.




ANTIVIRUS POLLS

Πόσο σημαντικά θεωρείτε ότι είναι για τα κόμματα στην Ελλάδα τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα;

View Results

Loading ... Loading ...

Δες και αυτό!