Εσείς είδατε το “αριστούργημα” του Russell T Davies “It’s a sin”; Κλάψατε και συγκινηθήκατε με τους γκέι που πέθαιναν από AIDS τη δεκαετία του 80;
Εγώ ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω. Πιστεύω ότι αυτή η σειρά είναι αναχρονιστική, επικίνδυνη και πολιτικά λάθος για το 2021. Να σας πω γιατί;
Τα 80s ήταν η πιο τραυματική δεκαετία, όχι μόνο για τους γκέι που πέθαιναν μαζικά στις μεγαλουπόλεις, αλλά για τους φίλους και τις οικογένειές τους και για τον υπόλοιπο κόσμο, που βρισκόταν υπό απειλή, από ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσημα, για το οποία υπήρχε ελάχιστη γνώση.
Στην Ελλάδα είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε μεγάλη άγνοια. Νομίζουμε πως ο HIV δε μας αφορά. Θυμάμαι στο σχολείο φωνάζαμε ο ένας τον άλλον “ειτζιάρη” κοροϊδευτικά. Ήταν γενικά μια αρκετά δημοφιλής προσβολή.
https://avmag.gr/136439/imastan-toso-fovismenoi-antimetopoi-me-to-aids-ti-dekaetia-toy-80/
Εκείνη η κρίσιμη δεκαετία γέννησε ένα τρομακτικό στίγμα που 40 χρόνια μετά τις τόσες φαρμακολογικές εξελίξεις και τη γνώση που έχουμε, υπάρχει ακόμα γύρω μας. Εγώ το ζω 15 χρόνια τώρα. Μόλις πριν μερικές βδομάδες κάποιος στο Grindr, όταν του είπα ότι είμαι οροθετικός μου είπε πως πεθαίνω από AIDS και καλά θα κάνω να εξαφανιστώ από τον κόσμο, γιατί είμαι επικίνδυνος. Άκουσα μια κυρία στον ηλεκτρικό τις προάλλες να λέει στο παιδάκι της να μην ακουμπά τους τοίχους, γιατί θα κολλήσει AIDS. To 2021!
Θέλω λοιπόν να παρακολουθήσω μια σειρά που έχει σα μήνυμα, ότι οι γκέι πεθαίνουν από AIDS εν έτει 2021; Λυπάμαι αλλά ΟΧΙ. Όσο κι αν αυτό είναι “period drama” και μας δείχνει το παρελθόν, από τη στιγμή που η άγνοια βρίσκεται ακόμα παντού γύρω μας, δεν θέλω όταν λέω σε κάποιον ότι ζω με το HIV να θυμηθεί αυτή τη σειρά και να κλάψει λίγο μέσα του για μένα. Δεν πρόκειται να πεθάνω από AIDS. Σχεδόν κανένας δεν πεθαίνει από AIDS στον δυτικό κόσμο όπου πλέον υπάρχει μια ένεση που την κάνεις μια φορά το δίμηνο και σε κρατάει μη ανιχνεύσιμο στον ιό και με ανοσοποιητικό σύστημα δυνατότερο από τους περισσότερους εκεί έξω.
Τα 80s ήταν τραγικά, τραυματικά και πρέπει να αφήσουμε πίσω την κρίση του AIDS, όχι να την ξαναθυμόμαστε και να κλαίμε, γιατί δεν κάνουμε καθόλου καλό στους συνάνθρωπους μας που παλεύουν να εξαλείψουν το στίγμα ή είναι κρυμμένοι βαθιά σε μια ντουλάπα, γιατί αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τον έξω κόσμο και την άγνοιά του.
Το βρισκω θλιβερό που αυτή μου η άποψη δεν έχει ήδη εκφραστεί από άλλους ακτιβιστές, και παραμένει μη δημοφιλής, ενώ γράφεται ο ένας διθύραμβος μετά τον άλλο για τη φανταστική καθηλωτική σειρά του channel 4. Είναι αποκαρδιωτικό να νιώθεις ότι μιλάς σε τοίχο πολλές φορές, οπότε σας ευχαριστώ όσα κάτσατε και με διαβάσατε μέχρι τέλος.
Τα φιλιά μου,
Άγγελος Τορτικώλης
