Γυρνάς από τη δουλειά, το γυμναστήριο, τη βόλτα, κάθεσαι στον καναπέ σου και ανοίγεις τηλεόραση. Για να χαλαρώσεις, να ενημερωθείς, να χαζέψεις, να περάσει λίγο η ώρα βρε αδερφέ. Κάνοντας zapping όμως αρχίζεις και αναθεωρείς. Γιατί όλα ωραία και καλά μέχρι τη στιγμή που θα αρχίσεις να πέφτεις πάνω σε σκηνές σκληρής βίας, μισαλλόδοξους πολιτικούς και παπάδες να κάνουν κηρύγματα μίσους εναντίων μεταναστών, γκέι και άλλων παράσιτων της κοινωνίας, δημοσιογράφους να παρουσιάζουν σε αποκλειστικές εικόνες τον Χρυσαυγίτη με την “όμορφη ξανθιά συνοδό” στο ένα χέρι και το τατού σβάστικα στο άλλο. Το έχεις μετανιώσει ήδη που πάτησες το on και αντί να χαλαρώνεις βρίσκεις τον εαυτό σου να καταριέται για το χάλι της κοινωνίας. Αλλά μην ανησυχείς. Το ΕΣΡ (Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο) είναι εδώ για να σε προστατέψει από τα χειρότερα. Από το να δεις ας πούμε δύο άντρες ή δύο γυναίκες να φιλιούνται. Γιατί αυτό, πραγματικά θα σου χάλαγε τη μέρα.
Από το 2003, όταν υπήρξε σκηνή με δύο άντρες να φιλιούνται στην σειρά “Κλείσε τα μάτια”, το ΕΣΡ δεν χάνει ευκαιρία να επιβάλλει πρόστιμα σε κάθε περίπτωση που η Ελληνική τηλεόραση προβάλλει κάποια αντίστοιχη εικόνα ή θεματολογία. Το πρόστιμο τότε ήταν 100,000 ευρώ. Το κανάλι (Mega) προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) το οποίο και ακύρωσε την επιβολή του προστίμου καθώς έκρινε την κίνηση αυτή αντισυνταγματική, με την αιτιολογία: “με τη σκηνή της έκφρασης ομοφυλόφιλης ερωτικής επιθυμίας παρουσιάζεται μια υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα, η οποία σχετίζεται με μια κοινωνική ομάδα, μεταξύ των πολλών που συνθέτουν μια ανοιχτή και σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία“.
Το ΕΣΡ όμως συνεχίζει απτόητο μέσα στην τελευταία δεκαετία να προσπαθεί πάση θυσία να συντηρήσει τον μεσαίωνα. Ακολουθούν πρόστιμα για την παρουσία γκέι παίκτη σε ριάλιτι (Η Στιγμή της Αλήθειας, 2009), δύο πρόστιμα για την φιλοξενία τρανς ατόμων στην εκπομπή Φώτης και Μαρία Live (Buck Angel και Μπέττυ Βακαλίδου, 2010), για την προβολή ταινίας με γκέι περιεχόμενο (Straight Story στο Mega, 2010) ενώ πέρυσι απέρριψε αίτημα του Athens Pride για προβολή τηλεοπτικού του σποτ, επειδή υπήρχε στιγμιότυπο με δύο γυναίκες να φιλιούνται. Και χθες, ανακοινώθηκε ένα ακόμη πρόστιμο των 15,000 ευρώ στο Μακεδονία TV επειδή προέβαλλε σκηνή με δύο άντρες να φιλιούνται, στην σειρά Sex and the city σε ακατάλληλη (!) ώρα (21:00).
Τα κανάλια από την άλλη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και παρ’όλο που με βάση την απόφαση του ΣτΕ του 2003 μπορούν να αποφύγουν το πρόστιμο ακόμη και αν επιβληθεί, βλέπουμε να κάνουν “προληπτική” λογοκρισία προκειμένου να το αποφύγουν. Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σκηνές με φιλιά να κόβονται («Πύργος του Ντάουντον» στη ΝΕΤ), το MTV και το MAD TV να βάζουν “μωσαϊκό” σε βίντεο κλιπ όπου ομόφυλα ζευγάρια φιλιούνται, να μπαίνουν μπιπ ή αποσιωπητικά στις λέξεις γκέι και λεσβία.
Φυσικά και σε κάθε μία σχεδόν από τις παραπάνω περιπτώσεις έχουν υπάρξει αντιδράσεις όπως διαμαρτυρίες έξω από το ΕΣΡ, Kiss-In (δράση με ομόφυλα φιλιά σε δημόσιους χώρους), επιστολές οργανώσεων και συναντήσεις με το ΕΣΡ αλλά δυστυχώς βλέπουμε πως ακόμη, η λογοκρισία και ο σκοταδισμός καλά κρατούν.
Γιατί το ΕΣΡ δεν είναι μόνο του. Η πεποίθηση πως το να βλέπουμε ένα ομόφυλο ζευγάρι να φιλιέται ή το να εκφραζόμαστε ελεύθερα ως ΛΟΑΤ άτομα αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση ύβρις προς την αισθητική, ή ακόμα χειρότερα, προσπάθεια να διαφθείρουμε την κοινωνία και τους νέος κάνοντας τους όλους γκέι, λεσβίες, αμφί και τρανς είναι αποδεκτή σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Εκτός φυσικά και αν πρόκειται για γελοίες, ασέξουαλ γκέι καρικατούρες με μόνο σκοπό να κάνουν το κοινό να γελάσει και να χρησιμοποιηθούν για να μας χλευάσουν ή ως παράδειγμα προς αποφυγή. Εκεί, δεν τίθεται θέμα.
Ούτε όταν ακούμε κηρύγματα μίσους εναντίων μας. Ο φόβος και ο τρόμος είναι άλλος. Μην τυχών και δούνε τα παιδιά ένα ομόφυλο ζευγάρι να φιλιέται, μια τρανς να μιλάει ανοιχτά και αρχίσουνε τις ερωτήσεις και άντε μετά να εξηγείς. Είναι βλέπεις ευκολότερο να λέμε στα παιδιά πως πρέπει να μισούν οτιδήποτε διαφορετικό, παρά να μπούμε στη διαδικασία να εξηγούμε πως όλες και όλες είμαστε διαφορετικοί αλλά ίσοι, πως υπάρχουν πολλών ειδών ζευγάρια και οικογένειες, ή να καθόμαστε να αναλύουμε έννοιες όπως ελευθερία της έκφρασης και ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι μένουμε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου από τη μία μας λογοκρίνουν γιατί μας θεωρούν κατώτερους ή κακά παραδείγματα και από την άλλη όσο συνεχίζεται η λογοκρισία δυσκολεύονται οι προσπάθειες μας για ορατότητα μέσα από την οποία θα μπορούσαν οι αντιλήψεις αυτές να ελαχιστοποιηθούν. Η λύση που φαίνεται να προτιμάται είναι μίσος, διακρίσεις και ξερό ψωμί. Έτσι, έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο πως το παιδί σου δεν θα παρασυρθεί ακολουθώντας τον κακό το δρόμο.
Τι, όχι;
