Η Julia Maciocha αισθάνεται εξαντλημένη, αφού περνά όλο της τον χρόνο φροντίζοντας ώστε οι τρανς άνθρωποι στην Ουκρανία να έχουν πρόσβαση σε φάρμακα τη στιγμή που ο πόλεμος μαίνεται σε ολόκληρη τη χώρα.
Είναι μια προσπάθεια που τρώει όλο της τον χρόνο, αλλά η Julia, πρόεδρος του Warsaw Pride στην Πολωνία, δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. Όπως πολλά άλλα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα παρακολουθεί με τρόμο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, καθώς η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, εξαπολύοντας πόλεμο και προκαλώντας ένα μεγάλο προσφυγικό κύμα. Μέχρι στιγμής, δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία, με τους μισούς από αυτούς να περνούν τα σύνορα προς την Πολωνία.
Η Julia και οι Πολωνοί ακτιβιστές, με τους οποίους συνεργάζεται στο Warsaw Pride, αποφάσισαν να δράσουν άμεσα. Γνώριζαν ότι έπρεπε να γίνει πολλή δουλειά, από τη διευθέτηση κατάλληλης, ασφαλούς στέγασης για queer άτομα που περνούσαν τα σύνορα μέχρι την οργάνωση της πολύ αναγκαίας φαρμακευτικής αγωγής για όσους παραμένουν στην Ουκρανία.
Αυτές είναι οι καθημερινές πραγματικότητες του πολέμου που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται. Στο τέλος της ημέρας, τα τρανς άτομα θα εξακολουθούν να χρειάζονται ορμόνες και τα άτομα με HIV θα εξακολουθούν να χρειάζονται πρόσβαση σε αντιρετροϊκά φάρμακα. Οι αεροπορικές επιδρομές και οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας έχουν κάνει αυτά τα πράγματα, που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε δεδομένα, αδύνατα για τους queer Ουκρανούς.
«Μοιάζω σαν σκατά», αστειεύεται η κουρασμένη Julia σε συνομιλία με το Pinknews. Αυτή και η ακτιβίστρια Magda Rakita, η οποία συμμετέχει στην οργάνωση Interakcja, έμαθαν το Σαββατοκύριακο ότι μπορούσαν να μεταφέρουν ζωτικής σημασίας ιατρικές προμήθειες σε ΛOATKI+ άτομα στην Ουκρανία. Εργάστηκαν ακούραστα όλο το Σαββατοκύριακο για να πάρουν μαζί προμήθειες, κάτι που έκαναν με κάποια βοήθεια από το Fundacja Interakcja, ένα πολωνικό ίδρυμα που βοηθάει τα ίντερσεξ άτομα
Τελικά, το βράδυ της Δευτέρας (7 Μαρτίου), έστειλαν τις ιατρικές προμήθειες στην Ουκρανία. Το να αφοσιωθούν στο έργο βοήθησε την Julia και άλλους Πολωνούς ακτιβιστές να νιώσουν χρήσιμοι σε μια δύσκολη, ταραγμένη περίοδο.
«Έχουμε ένα έργο, το κάνουμε, δεν το σκεφτόμαστε πολύ», λέει η Julia.
«Αν κάποιος διασχίζει τα σύνορα και βρίσκεται ήδη στην Πολωνία, τότε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αλλά εξακολουθούμε να έχουμε ανθρώπους στην Ουκρανία που δεν θέλουν να φύγουν ή που δεν μπορούν. Χρειάζονται φαγητό, χρειάζονται ιατρικές προμήθειες, χρειάζονται τις βασικές τους ανάγκες να καλυφθούν».
Για τη Julia, οι προσπάθειές τους να βοηθήσουν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα της Ουκρανίας βρίσκονται στον πυρήνα του τι σημαίνει το Pride κίνημα. Οι ακτιβιστές που συμμετέχουν στο Warsaw Pride έχουν συνεργαστεί στενά με το Kyiv Pride για αρκετό καιρό και η Julia τους θεωρεί φίλους. Συγκινείται όταν μιλά για το πώς ήταν να ξυπνάς στις 24 Φεβρουαρίου με την είδηση ότι η Ρωσία είχε εισβάλει στην Ουκρανία.
«Πάντα κλαίω όταν το σκέφτομαι», λέει. «Έχω ακόμα φίλους εκεί. Έχω φίλους που αποφάσισαν να μείνουν – καταλαβαίνω την απόφασή τους, κάνουν καταπληκτική δουλειά, αλλά απλώς πονάει να ξέρεις ότι μπορεί να πληγωθούν ανά πάσα στιγμή. Παλεύουν τόσο πολύ».
Ενώ κάποιοι queer Ουκρανοί αποφάσισαν να μείνουν, άλλοι έκαναν το δύσκολο ταξίδι προς την Πολωνία. Η Julia επισημαίνει ότι η χώρα είναι ένα από τα πιο ομοφοβικά μέρη στην Ευρώπη. Αυτό παρουσιάζει προκλήσεις κατά την εύρεση ασφαλούς στέγασης για ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες.
«Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή, αρκετοί Πολωνοί ανοίγουν τις καρδιές του σε οποιονδήποτε, αλλά εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα», εξηγεί η Julia. «Θέλουμε να τους φιλοξενήσουμε με ανθρώπους που κατανοούν τις ανάγκες και τους αγώνες τους. Θέλουμε να επικεντρωθούμε σε βοήθεια που είναι ευαίσθητη στις ανάγκες των ΛOATKI+ ατόμων. Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι είναι σε τεράστιο τραύμα, δεν ξέρουν τι να κάνουν, είναι σε σοκ».
«Λόγω του τραύματος που έχουν περάσει, πολλοί από αυτούς που περνούν τα σύνορα δυσκολεύονται να προσαρμοστούν», τονίζει η Julia.
«Ακόμα δεν μπορούν να πιστέψουν ότι τα πάντα εδώ τους δίνονται δωρεάν», λέει. «Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι μπορούν να πάρουν στέγη δωρεάν, φαγητό, ρούχα, τα πάντα. Είμαι επίσης έκπληκτη που η κοινωνία μου, η κοινότητά μου στην Πολωνία, αποφάσισε να τους βοηθήσει τόσο πολύ».
«Οι περισσότεροι πρόσφυγες απλώς προσπαθούν να μη χάσουν την ψυχραιμία τους», λέει η Julia, «αλλά αυτό δεν είναι εύκολο όταν βυθίζεσαι στην αβεβαιότητα σε μια νέα χώρα, μακριά από την οικογένεια και τους φίλους».
«Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους προσπαθούν απλώς να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι από αυτούς κοιμούνται για τουλάχιστον δύο ημέρες μετά την παραμονή τους στα σύνορα. Κάνει πολύ κρύο – στην αρχή δεν υπήρχε ανθρωπιστική βοήθεια από την πλευρά της Ουκρανίας, τόσοι πολλοί άνθρωποι έπρεπε να μείνουν εκεί για δύο ημέρες χωρίς φαγητό, χωρίς νερό. Αυτή τη στιγμή εστιάζουμε στο να τους δώσουμε χρόνο να ξεκουραστούν και μετά θα μάθουμε τα πράγματα».
Οι μακροπρόθεσμες προοπτικές είναι αβέβαιες. Η Julia πιστεύει ότι πολλοί από τους ΛΟΑΤ+ Ουκρανούς που περνούν τα σύνορα δεν θα θέλουν να μείνουν στην Πολωνία λόγω της ανησυχητικής ομοφοβίας και τρανσφοβίας της χώρας.
«Είμαστε σε επαφή με άλλες γειτονικές χώρες για να τους παρέχουμε υποστήριξη αφού φύγουν από τη χώρα μας. Είναι υπέροχο αυτό που κάνει η Πολωνία τώρα για τους ανθρώπους, αλλά πρέπει ακόμα να θυμόμαστε ότι είμαστε η πιο ομοφοβική χώρα στην κατάταξη της ILGA, οπότε δεν νομίζω ότι είναι υπέροχο μέρος για να μείνετε και να ξεκινήσετε μια νέα ζωή ή να συνεχίσετε να ζείτε.»
