«Μαμά, εγώ γιατί δεν είμαι σαν τα άλλα αγόρια της τάξης μου;», θυμάμαι να ρωτάω τη μητέρα μου, μετά τις πρώτες μέρες μου στο δημοτικό. Φυσικά, τότε δεν ήμουν σίγουρος γιατί υπήρχε αυτό το ερώτημα στο μυαλό μου, αποτυγχάνοντας μάλιστα παταγωδώς να δώσω μια κάποια απάντηση, όταν η μητέρα μου ζήτησε διευκρινίσεις. Παρόλ΄αυτά, ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα πως κάτι καλά δεν πηγαίνει με τον κόσμο και με εμένα.
Μεγαλώνοντας και ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά μου, το ερώτημα που είχα θέσει πρώτα στο μυαλό μου και μετά στη μάνα μου είχε γίνει πια ξεκάθαρο. Το ίδιο και η απάντησή του (για τη μάνα μου πολύ νωρίτερα). Επειδή ήμουν ομοφυλόφιλος, αδελφή ή όπως ένας συμμαθητής μου «αγαπούσε» να λέει «χαρωπός γκέι». Μια φορά μάλιστα που προσπάθησα να του εξηγήσω «πως πρόκειται για πλεονασμό, αφού γκέι σημαίνει χαρούμενος», θύμωσε και γι΄αυτό αποφάσισα να μην του στερήσω τη χαρά. Αυτό ήμουν λοιπόν από μικρός, ένας «χαρωπός γκέι». Και να σας πω και κάτι; Ήμουν εντάξει. Εννοώ πως η συνειδητοποίηση της σεξουαλικότητάς μου ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με την αποδοχή της. Αυτό όμως που ακόμη και σήμερα παλεύω να αποδεχτώ είναι οι διακρίσεις που φέρει αυτή η σεξουαλικότητα και κυρίως αυτή η «ξεγνοιασιά» που έχουν στην κοινωνία τα μη ομοφυλόφιλα άτομα όταν πηγαίνουν στο σχολείο, όταν ψάχνουν για δουλειά ή όταν κυκλοφορούν έξω με τη σχέση τους. Πάντα ζήλευα που μπορούσαν να απολαύσουν όλα αυτά πράγματα, ενώ εγώ δεν μπορούσα γιατί απλά έτυχε «να μην είμαι σαν τα άλλα αγόρια της τάξης μου».
Σας τα γράφω αυτά γιατί προσπαθώ να βάλω στην κουβέντα μας τη λέξη «προνόμιο», πριν αρχίσετε να βγάζετε σπυράκια και να αγκομαχάτε από τη βαρεμάρα σας. Πώς να το κάνουμε όμως; Είναι προνόμιο να είσαι straight σε αυτή την κοινωνία που ζούμε. Όλα είναι πιο εύκολα. Όπως ακριβώς είναι προνόμιο να είσαι λευκός σε έναν κόσμο που το «λευκό» στο δέρμα επικρατεί σε κάθε αναπαράσταση εκεί έξω. Όπως ακριβώς είναι προνόμιο να είσαι άνδρας σε μια κοινωνία που θέλει τις γυναίκες να έρχονται δεύτερες. Όπως ακριβώς είναι προνόμιο να είσαι πλούσιος σε έναν κόσμο που μετράει την αξία με τα χρήματα. Αν τώρα είσαι όλα τα παραπάνω, τότε πιθανότατα βρίσκεσαι στην κορυφή της πυραμίδας.
Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε πως στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο, άτομα να αγανακτούν με αυτή την πυραμίδα των προνομίων. Μια πυραμίδα που τα τοποθετεί αρκετά χαμηλά, λόγω του χρώματος στο δέρμα τους. Ακριβώς όπως κάνει και με εμένα λόγω της σεξουαλικότητας μου ή πιθανότατα κάνει σε εσένα λόγω της ταυτότητας φύλου σου ή λόγω του εισοδήματός σου. Είναι άδικη αυτή η πυραμίδα και γι΄αυτό όλοι/ες πρέπει να κάνουμε κάτι για να τη διορθώσουμε. Ίσως ξεκινώντας από την αποδοχή των προνομίων που φέρουν οι δικές μας ταυτότητες και απαντώντας στο -πάντα επίκαιρο- ερώτημα: «μαμά, εγώ γιατί δεν είμαι σαν τα άλλα αγόρια (ή ό,τι) της τάξης μου;».
