Όταν η Diana, μια bi Ρωσίδα αιτούσα άσυλο, συμμετείχε πέρυσι για πρώτη φορά στο Pride της Μαδρίτης, ενθουσιάστηκε βλέποντας τους ανθρώπους να κυματίζουν τη λευκή-μπλε-λευκή σημαία που έχει γίνει σύμβολο της ρωσικής αντίστασης στον πόλεμο της χώρας κατά της Ουκρανίας.
Ήταν επίσης ενθουσιασμένη που βρισκόταν ανάμεσα σε περίπου 100 Ρώσους που κυμάτιζαν Pride σημαίες και φώναζαν «Ρωσία χωρίς Πούτιν». Ήταν μια σουρεαλιστική εμπειρία, είπε η 24χρονη, η οποία δεν θέλησε να δώσει το επώνυμό της από φόβο για αντίποινα.
«Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δεν θα με έστελναν στη φυλακή. Όλα γύρω μου ήταν τόσο χαρούμενα», θυμάται, καθώς συμμετείχε και πάλι στο Pride στην ισπανική πρωτεύουσα τον Ιούλιο
Στο Pride συμμετείχε επίσης ο Ilia Andreev, ο οποίος κυμάτιζε έντονα μια φωτεινή ροζ σημαία του διαγωνισμού Mr Gay, καθώς το άρμα στο οποίο βρισκόταν προχωρούσε αργά μέσα στο πλήθος. Για τον 23χρονο, ο οποίος εγκατέλειψε τη Ρωσία το 2023 λόγω των αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ νόμων, ήταν μια στιγμή που άξιζε να απολαύσει.
«Μπορώ να είμαι περήφανος», είπε στα ισπανικά.
Η περίσταση ήταν πολύ διαφορετική από την καταπίεση που τον οδήγησε, μαζί με άλλα κουήρ άτομα από τη Ρωσία, να εγκαταλείψουν τη χώρα τους τα τελευταία χρόνια, με πολλά να αναζητούν καταφύγιο στην Ισπανία, η οποία κατατάσσεται πέμπτη στον Δείκτη της ILGA-Europe, ο οποίος αξιολογεί τις νομικές και πολιτικές πρακτικές των χωρών.
«Η Ισπανία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως χώρα που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδίως τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας», δήλωσε η Elma Saiz, υπουργός Συμπερίληψης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Μετανάστευσης, στο Pride τον Ιούνιο.
Οι αιτήσεις ασύλου από Ρώσους υπερδιπλασιάστηκαν σε 1.694 το 2023 από 684 το 2022, με τη Ρωσία να γίνεται μία από τις δέκα πρώτες χώρες προέλευσης αιτήσεων στην Ισπανία, σύμφωνα με την Επιτροπή Βοήθειας για τους Πρόσφυγες, μια ΜΚΟ γνωστή ως CEAR.
Από αυτές που εξετάστηκαν, το 59,7% έλαβε το καθεστώς του πρόσφυγα.
Η Elena Muñóz, συντονίστρια της νομικής ομάδας της CEAR, δήλωσε ότι υπήρξε αύξηση των αιτήσεων που σχετίζονται με τη ρωσική ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αν και δεν έχουν ακόμη συλλεχθεί στοιχεία σχετικά με τα συγκεκριμένα κίνητρα για τις αιτήσεις ασύλου.
Οι κύριοι λόγοι που ανέφεραν τα άτομα από τη Ρωσία για την αποχώρησή τους ήταν η υποχρεωτική στρατολόγηση στις ένοπλες δυνάμεις και η επιδείνωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων όσον αφορά την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Εκτός από την εισαγωγή μιας σειράς αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ νόμων, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin χρησιμοποιεί την κουήρ κοινότητα ως πολιτικό εξιλαστήριο θύμα, δήλωσε ο Marc Marginedas, δημοσιογράφος και ειδικός σε θέματα που αφορούν στη Ρωσίας.
«Η προπαγάνδα έχει δημιουργήσει ένα κλίμα συγκρίσιμο με αυτό της ναζιστικής Γερμανίας», δήλωσε ο Marginedas, προσθέτοντας ότι ο Putin χρησιμοποιεί έναν «εξωτερικό εχθρό» για να συσπειρώσει την κοινωνία και να αποσπάσει την προσοχή από τις στρατιωτικές αποτυχίες.
Ο Andreev και η Diana έχουν υποβάλει αίτημα για άσυλο και εξακολουθούν να περιμένουν την απόφαση.
Η νομικά υποχρεωτική διαδικασία των έξι μηνών συχνά διαρκεί πολύ περισσότερο, ακόμη και έως και δύο χρόνια. Μετά από έξι μήνες, οι αιτούντες άσυλο έχουν το δικαίωμα να αναζητήσουν εργασία. Ωστόσο, μπορεί να χρειαστούν μήνες για να κλείσουν ένα πρώτο ραντεβού με τις μεταναστευτικές αρχές και, χωρίς αυτό, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε κρατική βοήθεια ή υποστήριξη από οργανώσεις όπως η CEAR.
Ενώ περιμένουν την απόφαση για το άσυλο, η Diana και ο Andreev ξαναχτίζουν τη ζωή τους. Ο Andreev, ο οποίος είναι εθελοντής σε μια ομάδα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, βρήκε ένα σπίτι σε μια μικρή πόλη κοντά στη Μαδρίτη και προσπαθεί να μάθει ισπανικά – ελπίζει να επιστρέψει κάποτε στη δημοσιογραφία. Ωστόσο, δυσκολεύεται να χτίσει νέες σχέσεις.
Το άγχος της αναζήτησης εργασίας και της προσπάθειας να συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα, καθώς και ο χρόνος που απαιτείται, τον δυσκολεύουν στη δημιουργία σχέσεων με άλλα άτομα, όπως λέει.
Η Diana έχει πλέον σταθερή δουλειά στο διαδίκτυο και λέει ότι έχει βρει την οικογένεια επιλογή της στη Μαδρίτη, κυρίως χάρη στα διαδικτυακά ρωσικά ΛΟΑΤΚΙ+ δίκτυα που προσφέρουν αμοιβαία υποστήριξη.
Αισθάνεται ελεύθερη, ακόμα κι αν εξακολουθεί να φοβάται τα αντίποινα της Ρωσίας.
«Αν θέλω, μπορώ να βγαίνω με γυναίκες, μπορώ να βγαίνω με άντρες, μπορώ να βγαίνω με όποιο άτομο θέλω. Δεν βιάζομαι. Γιατί να βιάζομαι; Ο ισπανικός τρόπος ζωής σε χαλαρώνει λίγο».
Πηγή: Context
