Γεννήθηκε τον Μάιο του 1946 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και η χαρισματική φωνή της έμελλε να γίνει βήμα έκφρασης των δικαιωμάτων όλων των λεσβιών στις ΗΠΑ.
Από τη Μελίτα Σκαμπώ
Γοητευτική, ετοιμόλογη και με αμέτρητες διακρίσεις στο βιογραφικό της, η Lesley Gore είναι η αδιαμφισβήτητη ντίβα της ποπ-ροκ, και αυτή είναι η ιστορία της. Η πρώτη της μεγάλη επιτυχία ήρθε όταν ήταν μόλις δεκαέξι ετών. Το τραγούδι it’s my party, ενθουσίασε κοινό και κριτικούς που αναγνώρισαν στα γαλάζια της μάτια την σπίθα της νέας εποχής. Το ιδιαίτερο μέταλλο της φωνής της ήταν αυτό που κέρδισε τις εντυπώσεις, με τις τεχνικές επιρροές από την soul να προσδίδουν ξεχωριστή ερμηνεία σε όλα της τα τραγούδια. Όλοι κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή, ότι το δροσερό και δυναμικό κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά, ήρθε για να μείνει.
Τα χρόνια περνούσαν και η φωνή της γινόταν όλο και πιο λαμπερή. Κρατώντας τη φόρμα μιας αιώνιας παιδικότητας, έκανε επιτυχίες που διαδέχονταν η μία την άλλη. Εκατομμύρια σπίτια είχαν συλλογή με τους δίσκους της, ενώ οι εμφανίσεις της σε συναυλίες και τηλεοπτικές σειρές, εντυπωσίαζαν θαυμαστές από κάθε άκρη της χώρας. Σε μια βιομηχανία που οι άνδρες είχαν την μερίδα του λέοντος, η ψηλόλιγνη τραγουδίστρια ξεχώριζε -όχι μόνο για το φωνητικό της ταλέντο- αλλά και για την ισχυρή σκηνική παρουσία που μάγευε τους πάντες. Όμως η επιτυχία δεν κράτησε πολύ. Κάποιες ατυχείς επιλογές σε δισκογραφικές δουλειές, έπληξαν την φήμη και την δημοτικότητά της. Σε έναν κόσμο που κάποιες καριέρες έχουν διάρκεια πυροτεχνήματος, το αστέρι της φάνηκε να σβήνει γρήγορα. Η ξαφνική της δόξα συνάντησε αδιέξοδο, όμως η Gore δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα.
Έπειτα από πιέσεις της ίδιας, καταφέρνει να εξασφαλίσει την επανακυκλοφορία περασμένων
δίσκων της. Ανάμεσα στις ερμηνείες της βρίσκεται και το τραγούδι you don’t own me, που είχε ηχογραφήσει στην αρχή της καριέρας της. Με τους στίχους να μιλάνε για την φεμινιστική αξία της γυναικείας αυτοδιάθεσης, το νεότερο κοινό βρήκε στην δυναμική της φωνή το ρεύμα που το εκπροσωπούσε. Τα βραβεία διαδέχονταν το ένα πίσω από το άλλο και εκείνη βρήκε το βήμα που ήθελε, μιλώντας για ισότητα και κατάργηση των διακρίσεων. Κάθε φορά που τιμώνταν με κάποια καλλιτεχνική διάκριση, άρπαζε την ευκαιρία να τονίσει τα προβλήματα των γυναικών της εποχή και να ντροπιάσει τις φωνές που την κατηγορούσαν για ψεύτικη επανάσταση. Οι απλές μα ταυτόχρονα πύρινες κουβέντες της, ήταν οι κραυγές των καταπιεσμένων γυναικών που βρήκαν διέξοδο στην ακτιβιστική της δράση.
Το τέλος της δεκατίας του ’70, την βρήκε πιο ισχυρή από ποτέ. Η συνεργασία της με τον αδελφότης Michael, την βάζει στην καρέκλα της συνθέτριας και το ταλέντο της έλαμψε για ακόμα μια φορά. Η μουσική ταινία Fame κέρδισε την κορυφή του box office, με το τραγούδι out here on my οwn να της χαρίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ. Αν και το χρυσό αγαλματίδιο το έλαβε ο αδελφός της για το ομότιτλο τραγούδι με ερμηνεύτρια την Irene Cara, η υποψηφιότητά αυτή εκτόξευσε την καριέρα της στα ύψη. Παραμένοντας προσιτή και επίκαιρη, δεν σταμάτησε να μιλά για τα δικαιώματα των γυναικών σε κάθε ευκαιρία, με αποκορύφωμα την ιστορική της συνέντευξη στο online περιοδικό After Ellen το 2005. Σε μια εξομολόγηση ψυχής, έκανε coming out ως λεσβία και τα ποσοστά επισκεψιμότητας ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.
Αντί να πλήξει την καριέρα της, αυτή η κίνηση έφερε τις καρδιές του κοινού ακόμα πιο κοντά της. Με σύμμαχο την στήριξη των θαυμαστών της, ξεκίνησε παγκόσμια περιοδεία με κάθε εμφάνιση να είναι sold out για μέρες. Η αγάπη που εισέπραξε εκείνη την περίοδο, της κράτησε συντροφιά για δέκα ολόκληρα χρόνια. Το 2014 διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα και ένα χρόνο μετά, έφυγε από την ζωή στο ιατρικό κέντρο NUY Langone. Ήταν 68 ετών.
Με αναρίθμητες διακρίσεις αλλά και την συγκινητική αγάπη της φεμινιστικής και ΛΟΑΤΚΙ
κοινότητας, η Lesley Gore κατάφερε να γίνει η φωνή όσων δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Έχοντας οδηγό τα ανθρώπινα δικαιώματα, κέρδισε την μάχη της ζωής και χάρισε δύναμη στις επόμενες γενιές με την λάμψη και την αποφασιστικότητά της. Το κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια θα μας συντροφεύει πάντα και η κελαριστή χροιά της θα μας θυμίζει ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η ισότητα θα είναι πάντα στο προσκήνιο.
