Ο Άλεξ, η Εβίτα, η Ιωάννα, ο Νικόλας… Τέσσερις συμπολίτες μας φωτογραφίζονται και μιλούν στη CITY με αφορμή το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας 2016.
«Στις μέρες μας, ο καθένας έχει πρόσβαση στην ενημέρωση και στην παιδεία. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για άγνοια».
Ο Νικόλας το θέτει πολύ σωστά με την πιο πάνω ατάκα, ενώ η Εβίτα σιγοντάρει με κάτι που λογικά δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να το υπενθυμίζουμε ακόμα εν έτει 2016: «Δεν είναι κολλητικό. LGBT γεννιέσαι, δεν γίνεσαι».
Με τους τέσσερις, συνομιλήσαμε με αφορμή το Cyprus Pride 2016, το οποίο φέτος έχει ως motto «TransForm your mind», αφού είναι αφιερωμένο στα trans άτομα, τα οποία είναι παραγκωνισμένα και απομονωμένα από την κοινωνία, χωρίς δικαιώματα, ούτε καν αυτό της ίδιας τους της ύπαρξης.
«Δεν μπορώ να κινούμαι πια κάπου που χρειάζεται να επιδεικνύω ταυτότητα, δεν μπορώ να ταξιδέψω, δεν μπορώ να πάω τράπεζα, δεν μπορώ να ψηφίσω. Αν με σταματήσει η αστυνομία στο δρόμο περνάω από μεγάλο έλεγχο γιατί νομίζουν ότι έχω κλέψει την ταυτότητα και το αυτοκίνητο κάποιου άλλου, κάτι που σημαίνει πως έχω χάσει τα βασικά μου δικαιώματα». Αυτός είναι ο Άλεξ. Αν και ζει ανάμεσά μας, ουσιαστικά… δεν υπάρχει.
Άνοιξε το μυαλό σου, δες τους ανθρώπους, διάβασε τις ιστορίες τους…
Επιμέλεια: Μιχάλης Μιχαηλίδης & Γιώτα Κούμουρου
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυπριανού & Θεοδώρα Ιακώβου
ΙΩΑΝΝΑ
Η Ιωάννα φωτογραφήθηκε στην παλιά Λευκωσία, στον υπαίθριο χώρο έξω από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου, λίγο πριν τη συμμετοχή της στην εκδήλωση «Ανθρώπινη Βιβλιοθήκη: Ιστορίες ΛΟΑΤΙ Πραγματικότητας – Διάλεξε ένα Ανθρώπινο Βιβλίο και Άκουσε την Ιστορία του». Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατό να φωτογραφηθεί μαζί με τα υπόλοιπα άτομα λόγω πρακτικών δυσκολιών.
Ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις;
Έχω τρία παιδιά και δύο εγγόνια, με τα οποία δεν έχω καμία επαφή, αφού από την ημέρα που έκανα την αλλαγή φύλου δεν μπορούν να με αποδεχτούν και επέλεξαν να μην μου μιλούν. Αυτό είναι πραγματικά πολύ δύσκολο για μένα. Μου είπαν πως για να με αποδεχτούν και πάλι θέλουν να γίνω ξανά άντρας, πράγμα που δεν θέλω επειδή δεν μου αρέσει να προσποιούμαι. Επίσης, με κουράζει το γεγονός πως πολλοί γνωρίζουν την ιστορία μου και μιλούν για μένα πίσω από την πλάτη μου, με αποτέλεσμα να αναγκάζομαι να κρατώ μια άμυνα προς την κοινωνία και δυστυχώς, νομίζω πως αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ.
Πήγαινα μόνη μου στα χειρουργεία για να κάνω την αλλαγή φύλου. Έβγαινα από τα χειρουργεία και δεν είχα έναν άνθρωπο εκεί δικό μου να με περιμένει. Έτσι αναγκάστηκα να πληρώσω μια κοπέλα για να βρίσκεται στο δωμάτιο μαζί μου σε περίπτωση που χρειαστώ κάτι, αλλά και για ψυχολογική υποστήριξη.
Τι ήταν αυτό που σε βοήθησε/ώθησε/ανάγκασε να μιλήσεις ανοικτά για την ταυτότητα φύλου σου;
Ο πόνος που ένιωθα όταν ήμουν άντρας. Η πρώην γυναίκα μου με «χτυπούσε» με τα λόγια της. Με αποκαλούσε συνεχώς γκέι και με στόλιζε με διάφορα άλλα επίθετα. Δεν άντεχα άλλο να παριστάνω τον άντρα, ενώ δεν ήμουν. Αρχικά, είχα σκοπό να ζήσω και να γεράσω μαζί της για να είμαι κοντά στα παιδιά μου, αλλά λόγω της άσχημης συμπεριφοράς της, δεν τα κατάφερα.
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του κοντινού σου περιβάλλοντος όταν έμαθε για την ταυτότητα φύλου σου;
Εχθρικές. Δεν είχα κανέναν δίπλα μου. Για να καταλάβεις, πήγαινα μόνη μου στα χειρουργεία για να κάνω την αλλαγή φύλου. Έβγαινα από τα χειρουργεία και δεν είχα έναν άνθρωπο εκεί δικό μου να με περιμένει. Έτσι αναγκάστηκα να πληρώσω μια κοπέλα για να βρίσκεται στο δωμάτιο μαζί μου σε περίπτωση που χρειαστώ κάτι, αλλά και για ψυχολογική υποστήριξη.
Μετάνιωσες που μίλησες ανοικτά;
Όχι, γιατί συμπάσχω και βοηθώ. Δεν μετανιώνω, όπως δεν μετανιώνει ένας φάρος που στέκεται αγέρωχος και δίνει φως. Με αυτό τον τρόπο νιώθω πως ρίχνω τα φώτα μου στους σκοτεινιασμένους δρόμους των νεαρών ομοφυλόφιλων, συμβουλεύοντάς τους να αποφύγουν να κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ. Να μην μπουν δηλαδή σε μια οικογένεια, να κάνουν παιδιά και να προσποιούνται, όπως έκανα κι εγώ για τόσα χρόνια.
Ποιο είναι το πιο άσχημο περιστατικό που βίωσες;
Η πρώην σύζυγος μου με απείλησε πως όταν αλλάξω φύλο θα μου κόψει τα πόδια. Δεν ήθελε να αλλάξω και από Γιάννης να γίνω Ιωάννα. Έτσι, όταν έγινε η αλλαγή φύλου έστειλε πληρωμένους κουκουλοφόρους, οι οποίοι μπήκαν μέσα στο σπίτι μου ένα βράδυ πριν περίπου τριάμισι χρόνια και με χτυπούσαν με σιδερογροθιές μέχρι που μου παραμόρφωσαν το πρόσωπο.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στην Κύπρο σχετικά με αυτό το θέμα;
Θα ήθελα η κυπριακή κοινωνία να γνωρίσει την αλήθεια των γκέι ατόμων. Όπως είπε και ο Ιησούς «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει».
ΑΛΕΞ
Ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις;
Ένα πλαστικοποιημένο χαρτί 8×5 που ονομάζεται ταυτότητα και στο οποίο αναγράφονται στοιχεία που δεν συμβαδίζουν με το ποιος είμαι. Ένα όνομα και ένα φύλο που δεν με εκφράζουν και μια φωτογραφία παλιά, που το μόνο που σε κάνει να νομίζεις είναι πως έχω κλέψει την ταυτότητα κάποιου άλλου ατόμου.
Δεν μπορώ να κινούμαι πια κάπου που χρειάζεται να επιδεικνύω ταυτότητα, δεν μπορώ να ταξιδέψω, δεν μπορώ να πάω τράπεζα, δεν μπορώ να ψηφίσω. Αν με σταματήσει η αστυνομία στο δρόμο περνάω από μεγάλο έλεγχο γιατί νομίζουν ότι έχω κλέψει την ταυτότητα και το αυτοκίνητο κάποιου άλλου, κάτι που σημαίνει πως έχω χάσει τα βασικά μου δικαιώματα.
Τι ήταν αυτό που σε βοήθησε/ώθησε/ανάγκασε να μιλήσεις ανοικτά για την ταυτότητα φύλου σου;
Νομίζω ήταν θέμα χρόνου. Η δυσφορία που ένιωθα είχε φτάσει σε ένα σημείο που, απλώς έπρεπε να κάνω κάτι για να βρω τον εαυτό μου, όσο κι αν φοβόμουν πως αυτό θα ενοχλούσε κάποιους και θα έχανα άτομα από τη ζωή μου. Ωστόσο, ήμουν τυχερός γιατί δεν υπήρξα ποτέ μόνος. Τα άτομα που ήταν γύρω μου έπρεπε να μάθουν ποιος πραγματικά είμαι, για να μπορέσω να το βγάλω στη συνέχεια και εμφανισιακά.
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του κοντινού σου περιβάλλοντος όταν έμαθαν για την ταυτότητα φύλου σου;
Όλοι πέρασαν ένα σοκ, αλλά αυτό δεν άργησε να περάσει όταν άρχισαν να συνδέουν τα κομμάτια του παζλ. Ο τρόπος που ζούσα, που εκφραζόμουν, τα θέλω μου, δεν ανήκαν στα στερεότυπα του φύλου που γεννήθηκα. Η οικογένειά μου παρά τις αμφιβολίες που είχε αρχικά, στάθηκε δίπλα μου, το ίδιο και οι φίλοι μου.
Μετάνιωσες που μίλησε ανοικτά;
Όχι. Αν δεν μιλούσα θα έπρεπε να το κρύψω και εμφανισιακά, άρα δεν θα λάμβανα τις ορμονοθεραπείες που λαμβάνω τώρα, ούτε θα έκανα τις επεμβάσεις που έκανα και θα κάνω. Στην αρχή, όμως, ήταν δύσκολο για μένα να μιλήσω επειδή φοβόμουν πως θα έχανα άτομα από τη ζωή μου.
Ποιο είναι το πιο άσχημο περιστατικό που βίωσες;
Ό,τι δεν μπορώ να κινούμαι πια κάπου που χρειάζεται να επιδεικνύω ταυτότητα, δεν μπορώ να ταξιδέψω, δεν μπορώ να πάω τράπεζα, δεν μπορώ να ψηφίσω. Αν με σταματήσει η αστυνομία στο δρόμο περνάω από μεγάλο έλεγχο γιατί νομίζουν ότι έχω κλέψει την ταυτότητα και το αυτοκίνητο κάποιου άλλου, κάτι που σημαίνει πως έχω χάσει τα βασικά μου δικαιώματα.
Ο τρόπος που ζούσα, που εκφραζόμουν, τα θέλω μου, δεν ανήκαν στα στερεότυπα του φύλου που γεννήθηκα. Η οικογένειά μου παρά τις αμφιβολίες που είχε αρχικά, στάθηκε δίπλα μου, το ίδιο και οι φίλοι μου.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στην Κύπρο σχετικά με αυτό το θέμα;
Αυτό που θέλω είναι νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Να μπορούμε να έχουμε την ταυτότητα που μας αρμόζει και να έχουμε ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Το να είσαι μειονότητα δεν συνεπάγεται με το να θεωρείται δεδομένο ότι θα περιορίζονται τα δικαιώματα σου και να βιώνεις κοινωνικό αποκλεισμό. Δεν ζητάω κάτι περισσότερο από τα βασικά δικαιώματά μου.
ΝΙΚΟΛΑΣ
Ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις;
Η κυπριακή συντηρητική νοοτροπία, η ιδέα ότι «κάποιοι είναι καλύτεροι από τους άλλους» με βάση τις προσωπικές, πολιτικές, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις. Πολλοί από εμάς κολλάμε σε αόρατους κανόνες της κοινωνίας μας και δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δει όλους τους ανθρώπους ως ίσους ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη θρησκευτική ή την εθνική καταγωγή. Αυτό που «εμείς» θεωρούμε «κανονικό», προκειμένου να προστατεύσουμε τη ζώνη άνεσής μας. Δεν περιμένω την συντηρητική κοινωνία ξαφνικά να είναι ανοικτή στην αλλαγή, δηλαδή οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που έχουμε συνηθίσει μεγαλώνοντας ή διδασκόμενοι από τους γονείς, τα σχολεία και τη θρησκεία μας. Στις μέρες μας, ο καθένας έχει πρόσβαση στην ενημέρωση και στην παιδεία. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για άγνοια.
Το κλειδί είναι να είσαι αυτός που θέλεις να είσαι. Όχι να ζεις προσπαθώντας να καλύψεις τα προσωπικά πιστεύω και ιδέες κάποιων τρίτων προσπαθώντας να τους κάνεις να σε αποδεχτούν ως κάποιον που στην πραγματικότητα δεν είσαι.
Τι ήταν αυτό που σε βοήθησε/ώθησε/ανάγκασε να μιλήσεις ανοικτά για τη σεξουαλικότητά σου;
Φοβόμουν να μιλήσω σε οποιονδήποτε για το πώς αισθανόμουν, να μην το μάθει κανείς, πώς η κοινωνία θα με κρίνει, πώς οι γονείς μου θα αντιδράσουν, πώς θα τα αδέλφια μου θα με απομάκρυναν, αν και είχα στενή σχέση και ήμουν πάντα ανοιχτός στην οικογένειά μου και τους φίλους μου για όλες τις σχέσεις μου. Οι γονείς μου δεν υποψιάστηκαν ποτέ τίποτα, μόνο ότι δεν είχα βρει το κατάλληλο κορίτσι. Ήταν πρώτα σημαντικό να παραδεχτώ στον εαυτό μου ό,τι ένιωθα την ερωτική αμηχανία όταν ήμουν με άτομα του ιδίου φύλου. Παρόλο που είχα αρκετές σχέσεις με γυναίκες στη ζωή μου, ένιωθα ότι ήμουν ανέντιμος σε αυτές όπως και στον εαυτό μου.
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του κοντινού σου περιβάλλοντος όταν έμαθαν για τη σεξουαλικότητά σου;
Με τον αδερφό μου και την σύζυγο του έχω πολύ στενή σχέση. Δεν τους είχα πει τίποτα. Το έμαθαν. Το κράτησαν από μένα για περίπου ένα χρόνο περιμένοντας να τους μιλήσω. Παρατήρησα ότι η σχέση μας είχε γίνει δύσκολη, αλλά δεν καταλάβαινα γιατί. Σε κάποια στιγμή ο αδερφός μου μου είπε ότι το ήξεραν. Ήταν μια μεγάλη ανακούφιση, συνειδητοποιώντας ότι δεν τον ένοιαζε ο σεξουαλικός προσανατολισμός μου. Μόνο το γεγονός ότι το κράτησα μυστικό από αυτούς, ήταν που τον ενόχλησε. Με φίλους και φίλες ήταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα. Πολύ πιο δύσκολη ήταν η αντιμετώπιση από την μητέρα μου. Ήταν σοκαρισμένη, αλλά κυρίως αισθάνθηκε λύπη για το γεγονός ότι θα είχα μια «δύσκολη» ζωή, «διαφορετική» σε μια κοινωνία που φοβάται το διαφορετικό. Μετά από αυτό ήταν ευχάριστη και πολύ σημαντική για μένα η αντίδραση του πατέρα μου. Ενδιαφέρθηκε και προσπάθησε να καταλάβει τι ήταν αυτό που περνούσα και φρόντισε να μάθει ακόμη αν είχα κάποια σχέση, πράγμα που με εξέπληξε ευχάριστα.
Οι γονείς μου δεν υποψιάστηκαν ποτέ τίποτα, μόνο ότι δεν είχα βρει το κατάλληλο κορίτσι. Ήταν πρώτα σημαντικό να παραδεχτώ στον εαυτό μου ό,τι ένιωθα την ερωτική αμηχανία όταν ήμουν με άτομα του ιδίου φύλου. Παρόλο που είχα αρκετές σχέσεις με γυναίκες στη ζωή μου, ένιωθα ότι ήμουν ανέντιμος σε αυτές όπως και στον εαυτό μου.
Μετάνιωσες που μίλησες ανοικτά;
Ποτέ. Πιστεύω στα ίσα δικαιώματα για όλους, στο να είμαστε τίμιοι στη ζωή, ανοικτοί για τα πιστεύω μας και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Το κλειδί είναι να είσαι αυτός που θέλεις να είσαι. Όχι να ζεις προσπαθώντας να καλύψεις τα προσωπικά πιστεύω και ιδέες κάποιων τρίτων προσπαθώντας να τους κάνεις να σε αποδεχτούν ως κάποιον που στην πραγματικότητα δεν είσαι. Αν κάποιοι έχουν πρόβλημα, αυτό είναι δικό τους θέμα που αφορά τους ίδιους. Αν θέλεις σεβασμό , τότε θα πρέπει να σέβεσαι και τους άλλους, έστω και εάν διαφωνείς. Αυτό ισχύει για όλους, στρέιτ ή γκέι.
Ποιο είναι το πιο άσχημο περιστατικό που βίωσες;
Θεωρώ τον εαυτό μου ως τυχερό λόγω του ότι, αντιθέτως με άλλους, εγώ δεν είχα βιώσει ποτέ κάτι ακραίο πέραν από σχολικό εκφοβισμό από ένα παιδί. Οι λόγοι φυσικά θα μπορούσαν να είναι πολλοί, αφού πέραν από τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου πολλά παιδιά βιώνουν δυστυχώς και άλλου είδους σχολικό εκφοβισμό.
Στις μέρες μας, ο καθένας έχει πρόσβαση στην ενημέρωση και στην παιδεία. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για άγνοια.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στην Κύπρο σχετικά με αυτό το θέμα;
Η διαπαιδαγώγηση. Ευθύνη έχουμε όλοι μας, οι γονείς, οι δάσκαλοι και η κυβέρνηση, καθώς και οι θρησκευτικές αρχές για μια πρόοδο στην παιδεία . Παρόλο που διδάσκεται το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής, υπάρχει αρκετή αντίσταση και ακόμα εξακολουθεί να τίθεται το θέμα σεβασμού και αποδοχής οποιασδήποτε διαφορετικότητας στα σχολεία. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εκπαιδεύονται με καταστάσεις εκφοβισμού διαφόρων ειδών. Η εκπαίδευση αυτή, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να είναι υποχρεωτική, δεδομένου ότι έχουν ευθύνη απέναντι στα παιδιά και τους εαυτούς τους ως εκπαιδευτικοί. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορούμε να εξαλείψουμε την προκατάληψη.
ΕΒΙΤΑ
Ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις;
Η ζέστη του καλοκαιριού (γέλια). Οι ταμπέλες! Τις μισώ. Δεν ερωτευόμαστε φύλα, ερωτευόμαστε ανθρώπους, όλοι μας. Μιλάμε για τη διαφορετικότητα και την απομόνωση, όταν στην ουσία μόνοι μας διαφοροποιούμε τους εαυτούς μας. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Άνθρωποι που αγαπούν, παθιάζονται, εγώ ερωτεύομαι γυναίκες, η άλλη άντρες, ε και; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε δύο άντρες, όπου ο ένας ερωτεύεται μελαχρινή και ο άλλος ξανθιά; Το ίδιο είναι και στη δική μας περίπτωση. Για τον ίδιο λόγο δεν συχνάζω σε gay bars και club, όχι γιατί σνομπάρω, αλλά γιατί δεν θέλω εγώ να νιώθω διαφορετική, δεν θέλω εγώ να απομονώνω τον εαυτό μου από τους άλλους.
Λέμε ότι είμαστε ίδιοι, αλλά μόνοι μας απομονωνόμαστε. Είναι καιρός να σταματήσουμε να φοβόμαστε την απόρριψη και να αναμιχθούμε με το πλήθος.
Τι ήταν αυτό που σε βοήθησε/ώθησε/ανάγκασε να μιλήσεις ανοικτά για τη σεξουαλικότητα σου;
Στην ουσία δεν πήρα ποτέ την απόφαση, δεν ένιωσα ποτέ ότι ήταν κάτι που έπρεπε να κρύψω. Δεν είμαι από τα άτομα που «βλέπεις» τη σεξουαλική τους ταυτότητα από την πρώτη ματιά. Οι περισσότεροι υποθέτουν ότι είμαι straight άτομο και εν μέρει με είχαν πείσει και έμενα. Έπρεπε να ερωτευτώ άντρα και να είμαι καλά δίπλα από έναν. Θα μπορούσα εύκολα να το κρύψω. Κρύβοντάς το όμως είναι σαν να επιβεβαιώνεις ότι είναι κάτι περίεργο και διαφορετικό, εγώ δεν νιώθω έτσι. Ο άλλος, ή θα το αποδεχθεί ή όχι και αυτό οφείλεται στις απόψεις και τα βιώματά του. Μιλώντας όμως για αυτό σαν κάτι παράξενο και κρατώντας το μυστικό από κάποιον, άθελά σου επιβάλλεις και στον άλλον ότι είναι «αφύσικο».
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του κοντινού σου περιβάλλοντος όταν έμαθαν για τη σεξουαλικότητα σου;
Μεταξύ φίλων και γνωστών δεν αντιμετώπισα αυτό που λέμε ρατσισμός, ίσως να οφείλεται αυτό τόσο στον τρόπο που εγώ το αντιμετωπίζω όσο και στο ότι στους κύκλους μου υπάρχουν πολλά άτομα LGBT. Παρόλα αυτά τόσο όταν πρωτομίλησα όσο και τώρα υπήρξαν άτομα, ιδιαίτερα θηλυκού γένους, που απομακρύνθηκαν ή που κρατάνε αποστάσεις. Τις διαβεβαιώ πως όταν κάποια κοπέλα είναι gay δεν σημαίνει αυτόματα ότι τις γουστάρει όλες. Είναι σαν να μου λες ότι κάθε straight κοπέλα θέλει όλους τους άντρες. Η οικογένεια μου το χειρίστηκε και το χειρίζεται πολύ διακριτικά.
Όταν κάποια κοπέλα είναι gay δεν σημαίνει αυτόματα ότι τις γουστάρει όλες. Είναι σαν να μου λες ότι κάθε straight κοπέλα θέλει όλους τους άντρες.
Μετάνιωσες που μίλησες ανοικτά;
Ποτέ! Ίσως να μου στοίχισε πράγματα, πολλοί λένε ότι τους έκλεισε πόρτες και τους στοίχισε φίλους. Δεν θέλω να εργάζομαι σε ένα περιβάλλον όπου αν το μάθουν θα έχεις ψυχολογικό πόλεμο και σίγουρα δεν θέλω άτομα κοντά μου που είναι ομοφοβικά. Να πάνε στο καλό, κανείς δεν τους έχει ανάγκη. Στο κάτω-κάτω λέμε ότι είμαστε ίδιοι, αλλά μόνοι μας απομονωνόμαστε. Είναι καιρός να σταματήσουμε να φοβόμαστε την απόρριψη και να αναμιχθούμε με το πλήθος. Το parade, παρόλο που με διχάζουν τα πιστεύω μου, το στηρίζω γιατί θεωρώ ότι είναι ό,τι καλύτερο για να βοηθήσουμε άτομα που φοβούνται να μιλήσουν να το πράξουν, γιατί με αυτό τιμούμε όσους πέθαναν (και ας μην μιλά κανείς πλέον για αυτό) και για όσους έφαγαν ξύλο (και ας μην γίνεται πρώτο θέμα στις ειδήσεις) για να μπορούμε σήμερα να μιλάμε ανοιχτά για τη σεξουαλικότητα μας.
Ποιο είναι το πιο άσχημο περιστατικό που βίωσες;
Προσωπικά δεν μπορώ να σου πω κάτι, θεωρώ τα δικά μου ανούσια, μπροστά σε εμπειρίες άλλων που δέχθηκαν εκβιασμό και απόρριψη, που τους διέγραψε η οικογένεια τους ή που δέχθηκαν επίθεση για τη σεξουαλικότητά τους. Το χειρότερο για εμένα είναι να έχω άτομα κοντά μου που το κρύβουν γιατί φοβούνται την απόρριψη. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία. Δεν ενοχλούμε κανέναν και είναι καιρός κάποιοι να το καταλάβουν. Α, και μια συμβουλή σε μερικούς-μερικούς: Δεν είναι κολλητικό. LGBT γεννιέσαι, δεν γίνεσαι.
Α, και μια συμβουλή σε μερικούς-μερικούς: Δεν είναι κολλητικό. LGBT γεννιέσαι, δεν γίνεσαι.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στην Κύπρο σχετικά με αυτό το θέμα;
Θέλω να μπορώ να κρατώ το χέρι της φίλης μου χωρίς τα βλέμματα. Η άποψη του κόσμου δεν με νοιάζει, ούτε φοβάμαι ότι κάποιος θα με απορρίψει γι’ αυτό που είμαι, αν δεν γουστάρει μια φορά κάποιος να κάνει παρέα μαζί μου γι’ αυτό το λόγο, εγώ δεν γουστάρω δύο. Θέλω όμως να μπορώ να την κρατώ απ’ το χέρι, να μπορώ να της λέω «αγάπη μου» δημόσια και ο άλλος να μην μας βλέπει περίεργα. Μισώ τα βλέμματα.
