Πρώτη του Οκτώβρη και το ημερολόγιο λέει πως είναι η Παγκόσμια ημέρα των ηλικιωμένων. Γιορτάζουν τα χρόνια που βαραίνουν στις πλάτες μας, γιορτάζουν οι εμπειρίες και οι ρυτίδες; Μα… όχι… Είναι ακόμη μία υπενθύμιση αυτή η Παγκόσμια ημερολογιακά Μέρα, μία σπουδαία μέρα που μας καλεί να αφυπνιστούμε απέναντι στο αναπόφευκτο: τα γηρατειά.
Η εικόνα που έχεις δημιουργήσει μέσα στο μυαλό σου ακούγοντας τη λέξη «γηρατειά», περιλαμβάνει έναν παππού, μία γιαγιά, ανθρώπους γύρω τους με ολοζώντανα χαμόγελα και στιγμές παραδοσιακής ευτυχίας. Μια εικόνα διαφήμισης των απολαύσεων της ζωής για όταν τα χρόνια θα έχουν περάσει κι ο κύκλος θα κοντεύει να κλείσει. Όμως, όλοι οι άνθρωποι δεν ζουν εντός αυτής της εικόνας, δε βαδίζουν στον ίδιο υπέροχο κύκλο. Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που τα χρόνια τους βαραίνουν σαν κατάρα, γιατί τα διαβαίνουν μόνοι κι αβοήθητοι. Υπάρχουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ ηλικιωμένα άτομα που μοναχικά περνούν τις μέρες τους, υπομένοντας ασθένειες δίχως παροχές, δίχως βοήθεια από συγγενικά πρόσωπα, δίχως ένα χάδι και μια κουβέντα αγάπης, συντροφικότητας.
Σε αυτούς τους ανθρώπους απλώνουμε το χέρι. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε, ώσπου να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο που δε θα υπόσχεται μόνο, αλλά θα παρέχει αμέριστα με ευθύνη και κατανόηση την κάλυψη όλων των αναγκών τους. Γιατί τα ΛΟΑΤΚΙ+ ηλικιωμένα άτομα αξίζουν τη φροντίδα και την αγάπη μας ισότιμα, για να μπορούν να ονειρεύονται το αύριο, για να μπορούν να συνεχίσουν να ελπίζουν.
Λία Νικολάου
Μέλος των “Proud Seniors Greece,
Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ
ατόμων ηλικίας 50 και άνω”
– Υπεύθυνη Πολύχρωμης Λέσχης Βιβλίου
