Φαντάζομαι ότι δεν είναι λίγες οι φορές που έχετε – άθελά σας- βρεθεί μπροστά από ένα εξώφυλλο της εφημερίδας “Μ@κελειό” για να καταλήξετε στο συμπεράσμα ότι κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο γραφικοί όσο και το σεμεδάκι της γιαγιάς σας στην τηλεόραση.
Νομίζω, όμως, ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου η λέξη “γραφικότητα” χρησιμοποιείται ως δικαιολογία απέναντι στη χυδαιότητα και στην κακοποιήση που υπάρχει εκεί έξω . Δες για παράδειγμα την περίπτωση του Αμβρόσιου. Πόσες φορές έχουμε ακούσει – και σκεφτεί – το “έλα μωρέ ένας γραφικός παπάς είναι που θέλει να τραβήξει δημοσιότητα”; Τον αναγνωρίζουμε, δηλαδή, ως γραφικό, προσφέροντας του με αυτόν τον τρόπο ένα είδος νομιμοποίησης. Ότι, δηλαδή, οι γραφικοί μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, ανεξάρτητα από τις συνέπειες των λεγόμενών τους, γιατί απλά είναι γραφικοί;
Σήμερα το “Μ@κελειό”, κυκλοφόρησε με ένα ακόμη αισχρό εξώφυλλο και με τίτλο “Οι Φούλες με τις πέστροφες που διέφθειραν την Ελλάδα”, κάνοντας μια υποκειμενική ταυτοποίηση ατόμων και σεξουαλικών ταυτοτήτων. Ένα εξώφυλλο που στοχοποιεί για μία ακόμη φορά ερεθίζοντας ομοφοβικούς αναγνώστες. “Το πρώτο είναι;”, θα μου πείτε. Φυσικά και όχι. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν είναι γραφικό. Είναι αισχρό, εγκληματικό και απαίσιο. Και πρέπει επιτέλους να το αναγνωρίσουμε!
Ας ξεπεράσουμε, επιτέλους, εκείνη τη φάση που θέλει να το παίζουμε ιντελεκτουέλ και ανώτεροι και ας αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ως έχουν. Η κακοποίηση είναι εγκληματική, δεν είναι γραφική. Γραφικά είναι τα σεμεδάκια.
