Το «Κάθε Μια Ιστορία» είναι η πρώτη ελληνική πλατφόρμα podcast αφιερωμένη στο γυναικείο storytelling, με σκοπό την ενίσχυση της γυναικείας ορατότητας. Η ΑΜΚΕ (Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία) «Κάθε Μία Ιστορία» έχει σκοπό να συμβάλει στην έμφυλη ισότητα μέσα από την παραγωγή και διάχυση γυναικείων ιστοριών.
«Αναδεικνύουμε έναν ολόκληρο κόσμο που συχνά αγνοείται: τον κόσμο μέσα από τα μάτια των γυναικών. Μέσα από αυτοτελή επεισόδια podcast μοιραζόμαστε ιστορίες γυναικών χαρτογραφώντας ένα νέο κόσμο, συνδεόμαστε και αρχίζουμε να βλέπουμε, και κυρίως να ακούμε, γυναίκες που μπορεί να ήταν μέχρι τώρα αφανείς, ιστορίες ζωής και καθημερινότητας που συχνά θεωρούνται ασήμαντες, δεδομένες.» δηλώνει η οργάνωση.
Τρεις ιστορίες γυναικών. Της Κατερίνας, για το πώς γνωρίστηκε με τη σύντροφό της, έκαναν μαζί παιδί και τις διακρίσεις της ελληνικής νομοθεσίας προς τις ομόφυλες οικογένειες με παιδιά, της Λήδας, για το coming out στους γονείς της και της Αρτεμισίας, για την επιλογή του ονόματός της, την αλλαγή της αστυνομικής της ταυτότητας και τι σημαίνει αυτό για μια τρανς γυναίκα.
Κατερίνα:
«Με τη σύντροφό μου είμαστε αρκετά χρόνια μαζί και έχουμε αποκτήσει ένα κοριτσάκι σχεδόν 2 ετών. Μετά από προσπάθειες ετών μπορέσαμε να επιτύχουμε με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μια εγκυμοσύνη, μετά την πρώτη καραντίνα. Η διαδικασία είναι επίπονη, επιβαρύνει το σώμα της γυναίκας, όμως νομίζω ότι περισσότερο επιβαρύνει την ψυχή, ειδικά αν δεν υπάρξει σύντομα μια επιτυχημένη πορεία.
Η επιθυμία για την απόκτηση ενός παιδιού σε εμένα υπήρχε πάντα. Αυτό που ονειρευόμουν από μικρή ήταν μια οικογένεια που να έχει προκύψει από έρωτα και μια ισότιμη σχέση, όμως δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να το κατακτήσω.
Η σύντροφος μου ήταν και είναι ένας άνθρωπος που έχω επιτρέψει να δώσει σχήμα στη ζωή μου. Όταν την είδα, ερωτεύτηκα για πρώτη φορά στην ζωή μου. Στα 32, όταν την ξανά συνάντησα στο ίδιο μπαράκι, στο ίδιο τραπέζι, την ερωτεύτηκα δεύτερη φορά. Πάντως εγώ τον έρωτα τον έχω γνωρίσει μέσα από αυτή την γυναίκα.
Στην Ελλάδα, βάσει νομοθεσίας δεν έχει διορθωθεί το εξής άτοπο: να μην έχει τη δυνατότητα το παιδί μας να έχει νομική σχέση και με τους 2 γονείς. Τα παιδιά μένουν ακάλυπτα. Η μεγαλύτερη αγωνία που έχουμε και εγώ και η σύζυγός μου, είναι ότι αν συμβεί οτιδήποτε σε εμένα ως βιολογική μητέρα, δεν υπάρχει καμία νομική οδός ώστε να μπορέσει να μείνει το παιδί μας με τον άλλο γονιό του (τη σύζυγό μου). Και θα βρεθεί στην καλύτερη περίπτωση σε ένα συγγενικό μου εξ ’αίματος πρόσωπο, και στην χειρότερη σε ένα ίδρυμα».
Λήδα:
«Είμαι μέσα στο ΚΤΕΛ, έχω φύγει από την Αθήνα και πάω στον Βόλο, να μείνω στους γονείς μου ένα Σαββατοκύριακο και να τους κάνω έκπληξη. Ωστόσο εγώ πηγαίνω εκεί με σχέδιο γιατί είναι η στιγμή που έχω αποφασίσει να τους πω ότι μου αρέσουν τα κορίτσια. Πλησιάζοντας, άρχισα να διαπραγματεύομαι την ίδια μου την επιλογή. Είδα την αδερφή μου και πήγαμε στο σπίτι. Γίνεται η έκπληξη, όμως αρχίζω και δυσφορώ γιατί αυτό που έχω να τους πω είναι κάτι «φρικτό». Έχουν περάσει κάμποσες ώρες, αρχίζω και σκέφτομαι την κούραση, κάπως πρέπει να τελειώνουμε. Ξεκινάω και λέω -στο μυαλό μου μόνο- την σκέψη μου. Δεν κατάφερα να τους το πω, το μόνο που είπα ήταν στην αδερφή μου “πες”. Εκείνη είπε απλώς “μαμά, μπαμπά, της Λήδας της αρέσουν τα κορίτσια”. Εκείνοι δεν είπαν πολλά. Την επόμενη μέρα βγήκαμε, και ήταν όλα καλά. Ακολούθησαν κάποιες συζητήσεις κυρίως με τη μαμά μου για το αν αυτό ήταν επιλογή ή αν έχω περάσει κάπως άσχημα. Ο φόβος της ήταν για το αν θα αντιμετωπίσω δυσκολίες γιατί έτσι δυστυχώς είναι ο κόσμος».
Αρτεμισία:
«To “Σία” προέκυψε από το “Αρτεμισία” που το αγαπώ πάρα πολύ. Είναι το όνομά μου, το οποίο διάλεξα εγώ η ίδια. To Aρτεμισία προέρχεται από τρεις μεγάλες Αρτεμισίες της ζωής μου. Στην ουσία είναι από το artemisia vulgaris που είναι φυτό που έχει πικρή και αρωματική γεύση, που σε μεγάλες ποσότητες γίνεται παραισθησιογόνο και λίγο δηλητηριώδες. Δεύτερη, είναι η Aρτεμισία Τζεντιλένσκι που είναι μια εμβληματική γυναίκα ζωγράφος στο ανδροκρατούμενο μπαρόκ του 17ου αιώνα, η οποία έχει ζωγραφίσει έναν iconic πίνακα όπου και αποκεφαλίζει τον βιαστή της. Και τρίτη είναι η Άρτεμις, η θεά του φεγγαριού, η προστάτιδα του κυνηγιού και των μωρών που αν και δεν μπαίνω στο concept μωρά, ούτε στο concept κυνήγι, αγαπώ πάρα πολύ σαν reference αυτό το όνομα και κάπως, μου κύλησε πάρα πολύ όμορφα το Αρτεμισία μέσα μου και το έχω αγκαλιάσει. Είναι πολύ δυνατό να ονοματίζουμε τα δικά μας ονόματα, να λέμε τις δικές μας ιστορίες, ποια είμαστε, τι κάνουμε και να έχουμε τη δικιά μας φωνή για τα πράγματα, πέρα από το τι μας αποδίδουν. Οπότε το αγαπώ πάρα πολύ το όνομα μου. Νιώθω γενικά ότι πολλά πράγματα μεταβάλλονται. Όταν έκανα coming out, λοιπόν, αποφάσισα το “Σία” σαν ένα φόρο τιμής στη γιαγιά μου, η οποία λέγεται Αναστασία.
Και μετά υπήρχα romantically involved με ένα πρώην μου, τέλος πάντων, που σε κάποια φάση μου έφερε τέλος πάντων ένα φυτό το οποίο ήταν η artemisia absinthium ή vulgaris το οποίο μύριζε κόκα κόλα και λεμόνι και μου είπε: “Σε σκέφτηκα πάρα πολύ γιατί αυτό μυρίζει κόκα κόλα και λεμόνι και σε μεγάλες ποσότητες, είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο και έτσι ιδιαίτερο μπορεί να γίνει αυτό”. Και κάπως μου έκατσε πάρα πολύ ωραία το “Αρτεμισία”. συν ότι νιώθω ότι το “Σία” είναι για τις φίλες. Το “Αρτεμισία” είναι για την ταυτότητα και μετά μπορώ να διαλέξω εγώ ό,τι άλλο θέλω, ας πούμε το “Άρτεμις” είναι για άλλες συνθήκες.
Όταν πήρα την ταυτότητα στα χέρια μου είχα πάρα πολύ ανάμεικτα συναισθήματα. Καταρχάς, δεν το είχα επεξεργαστεί. Θυμάμαι πάρα πολύ συγκεκριμένα το δικαστήριο. Είχα πάρα πολύ άγχος. Γιατί έσκασα τώρα εγώ με ροζ μαλλί, punk, piercings, oπότε μέσα σε όλο αυτό, η διαδικασία ότι ένας δικαστής θα μπορεί να έχει λόγο πάνω στο κατά πόσο εγώ είμαι τρανς γυναίκα-θηλυκότητα ή όχι, μου δημιουργούσε πολύ άσχημα συναισθήματα. Οπότε πήγα με πάρα πολλά νεύρα.
Όταν η ζωή των τρανς ατόμων κατακερματίζεται στο πριν και το μετά, όταν υπάρχει αναφορά του dead name, όταν ακόμη και η έκφανσή του φαίνεται συστημικά στο ότι θα μου ζητήσουν την ταυτότητά μου το οποίο, θα είναι ένα αντρικό όνομα και ξαφνικά θα δουν εμένα ή κάπως θα φωνάξουν ένα ανδρικό όνομα. Ή στον πίνακα προσωπικού που θα δουλέψω, επειδή δε θα έχω αλλάξει τα χαρτιά μου, θα φαίνεται το dead name μου αλλά εγώ θα συστήνομαι αλλιώς, οπότε θα γίνεται outing η ταυτότητά μου χωρίς τη δικιά μου επιλογή».
Ακούστε όλα τα podcast του Κάθε Μια Ιστορία εδώ, όπως και στο Spotify
