H παραπάνω φωτογραφία απεικονίζει τον Chris και τον Cris, έναν 23χρονο απόφοιτο πανεπιστημίου και έναν 28χρονο freelance φωτογράφο, οι οποίοι είναι ζευγάρι εδώ και έξι μήνες.
«Σε όλες τις σχέσεις μου πριν από αυτή ήμουν “η σύζυγος”», λέει ο Cris, στα αριστερά, στη λεζάντα που συνδοεύει τη φωτογραφία. «Το αστείο όμως είναι πως ποτέ δεν ήθελα κάτι τέτοιο, ήθελα πάντα ισότητα… Αυτή η σχέση είναι διαφορετική για εμάς. Είναι βασισμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος της στην ισότητα».
Η φωτογράφος Sage Sohier τράβηξε αυτή τη φωτογραφία το 1986, στο πλαίσιο της αποστολής της να καταγράψει τις μακροχρόνιες σχέσεις ζευγαριών που ανήκουν στο ίδιο φύλο. Παρακινούμενη, εν μέρει, από την κρίση του AIDS, η Sohier είχε την ιδέα να συγκεντρώσει φωτογραφίες ομοφυλόφιλων ζευγαριών που δεν ήταν σύμφωνα με τα στερεότυπα της gay ακολασίας που παρουσίαζε ο Τύπος της εποχής. Ξεκίνησε λοιπόν να καταγράφει αγαπημένα ομοφυλόφιλα ζευγάρια αντρών και γυναικών όλων των ηλικιών, τις ιστορίες τους και τις ροπές που τους οδήγησαν εκεί, συλλαμβάνοντας με τον φακό της την ποικιλία και τη δύναμη που υπήρχε μέσα σε αυτές τις σχέσεις, που συχνά περνούσαν απαρατήρητες.
Ονόμασε το project της «At Home With Themselves» («Στο Σπίτι με τους Εαυτούς Τους»).
«Με ενδιέφερε το πώς, ως πολιτισμός, δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε δύο άντρες να αγγίζονται» εξηγεί η Sohier σχετικά με το έργο της. «Και μου έκανε τρομερή εντύπωση η οπτική καινοτομία και ταυτόχρονα οι εντελώς φυσιολογικές ζωές αυτών των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Η οπτική ασάφεια των σχέσεων ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου μου κίνησε επίσης την περιέργεια: ήταν αδερφές ή φίλες ή εραστές ή μητέρα και κόρη;».
Η Sohier ξεκίνησε το project ζητώντας τη συμμετοχή των φίλων της και φίλων των φίλων της. Έπειτα, ξεκίνησε να δημοσιεύει αγγελίες σε εφημερίδες της gay κοινότητας και να γνωρίζει ζευγάρια σε gay bar και διαδηλώσεις. «Ήταν η αρχή ενός σημείου καμπής και με τον καιρό όλο και περισσότερα ζευγάρια ομοφυλόφιλων αντρών και γυναικών ήθελαν να φωτογραφηθούν, ώστε ο κόσμος να αναγνωρίσει και να εκτιμήσει τις σχέσεις τους».
«Βλέπω όλες μου τις φωτογραφήσεις ως συνεργασίες και αυτές δεν αποτέλεσαν εξαίρεση», εξηγεί η Sohier στη Huffington Post. «Ζητώ πάντα άδεια, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση οι φωτογραφίες να είναι εντελώς αυθόρμητες. Οι άνθρωποι αισθάνονται την παρουσία μου και, αρχικά τουλάχιστον, νιώθουν μια μικρή αμηχανία».
«Ωστόσο, αφού περνούσα τρεις με τέσσερις ώρες μιλώντας, παίρνοντας συνεντεύξεις και φωτογραφίζοντας κάθε ζευγάρι, συνήθως χαλάρωναν στην πορεία και τότε γινόταν ευκολότερο να απαθανατίσω πιο φυσικές εκφράσεις και στιγμές. Αν κάποιες φορές δεν ήμουν αρκετά γρήγορη και έχανα τη στιγμή που μου άρεσε, μπορεί να έλεγα “Μπορείς να το ξανακάνεις αυτό;». Αυτό δεν λειτουργεί πάντα, αλλά μερικές φορές λειτουργεί ή προκύπτει κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον».
Μαζί με τις φωτογραφίες, η Sohier πήρε συνεντεύξεις από τα περισσότερα ζευγάρια. Τα σχόλια μερικών ζευγαριών επιβεβαιώνουν αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία, άλλα έρχονται σε αντίθεση με αυτές. Το κείμενο και οι φωτογραφίες έχουν τοποθετηθεί δίπλα-δίπλα στο βιβλίο της Sohier «At Home With Themselves», αντανακλώντας τους φόβους, τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις της δεκαετίας του 1980.
Αφορμή για αυτό το φωτογραφικό εγχείρημα ήταν, εν μέρει, ο πατέρας της Sohier, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος, παρόλο που ο ίδιος δεν το παραδέχτηκε ποτέ ανοιχτά. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε αυτόν και το σύντροφό του, Lee.
Σχεδόν 30 χρόνια από όταν ξεκίνησε του project, η Sohier συγκινείται ακόμα από τον διαφορετικό κόσμο που απεικονίζεται στη δουλειά της. «Η δουλειά μου τώρα έχει την προσθήκη μιας ιστορικής προοπτικής που, κατά κάποιο τρόπο, την κάνει πιο ενδιαφέρουσα», λέει. «Δείχνει πόσο ριζικά έχουν αλλάξει τα πράγματα για την gay και λεσβιακή κοινότητα της Αμερικής. Οι φωτογραφίες αυτές παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Myanmar Photo Festival καθώς και στην Κρακοβία της Πολωνίας, μέρη όπου η ιδέα των ανοιχτά ομοφυλοφιλικών σχέσεων είναι ακόμα νέα και η επίδραση των φωτογραφιών είναι πιο κοντά σε αυτή που είχαν στις ΗΠΑ το 1980».
Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικές από τις φωτογραφίες της Sohier, συνοδευόμενες από τα αντίστοιχα κείμενα.
O Bill & o Ric, με την κόρη του Ric, Kate, στο Σαν Φρανσίσκο, Φεβρουάριος του 1987 «Τι θα συμβεί όταν (η Kate) γίνει επτά ή οκτώ χρονών και όλες οι ιστορίες που θα ακούει στο σχολείο θα λένε για Μαμάδες και Μπαμπάδες και θα ακούει όλα αυτά τα πράγματα που λέγονται για τις “αδερφές” και για το ότι αυτά τα πράγματα είναι αφύσικα -πιστεύω πως όλο αυτό θα της δημιουργήσει προβλήματα, αρχικά. Το πώς θα καταφέρει να αφομοιώσει κάτι που ήταν τόσο οικείο για αυτήν, σε έναν κόσμο που δεν είναι καθόλου εξοικειωμένος με αυτό, θα είναι μια πρόκληση. Πιστεύω όμως πως το γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε πολύ άνετοι και ανοιχτοί σχετικά με αυτό και δεν προσπαθούμε να κρύψουμε κάτι από αυτήν ή από οποιονδήποτε, θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα.» – Ric
[separator type=”thick”]
H Doris & η Debie, με την Junyette, στο Λος Άντζελες, Φεβρουάριος του 1987 «Ερωτεύτηκα την Junyette πριν ερωτευτώ την Doris. Και όταν ερωτεύτηκα την Doris, κάθε φορά που ήμασταν μαζί ένιωθα πως ήμουν μόνο μαζί της, πως δεν υπήρχε κανείς άλλος στον κόσμο. Με εκτιμούσε, σεβόταν το πώς ένιωθα, με άκουγε, με κρατούσε. Με έκανε να νιώθω πως όλα ήταν εντάξει. Με το πέρασμα τον χρόνων -και έχουν περάσει πολλά- δεν τα βλέπω όλα αυτά όσο συχνά τα έβλεπα παλιότερα και μου λείπουν. Αλλά η Doris το ξεκίνησε και δεν θα μπορούσα να ζήσω ποτέ χωρίς αυτήν, ποτέ». – Debie
[separator type=”thick”]
David & Eric, Βοστόνη, Οκτώβριος του 1986
«Μίσησα τους πάντες όταν έμαθα πως ο Eric είχε AIDS, συμπεριλαμβανομένου του Eric. Εννοώ πως είχα θυμώσει μαζί του επειδή είχε κολλήσει την ασθένεια. Ξέρεις, γιατί την είχε, γαμώτο, γιατί; Ήμουν θυμωμένος με τον εαυτό μου επειδή ήμουν ομοφυλόφιλος, θυμωμένος επειδή ήμουν θυμωμένος…Τώρα περιμένω. Όλη αυτή η εμπειρία για εμένα, ήταν σαν να ήμουν Εβραίος και να ζούσα στη Γερμανία τη δεκαετία του ’30 και του ’40. Ξέρεις, ακούς για φίλους σου που τους παίρνουν από τα σπίτια τους και απλά κάθεσαι και περιμένεις να μη συμβεί σε εσένα. Αλλά περιμένεις και περιμένεις για αυτό το χτύπημα στην πόρτα και νιώθεις αβοήθητος. Ξέρεις, άνθρωποι πεθαίνουν γύρω μου και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω». – David
[separator type=”thick”]
Jean & Elaine, Σάντα Φε, Νέο Μεξικό, Ιούνιος του 1988
«Νιώθω πιο κοντά με γυναίκες μεγαλύτερες από εμένα. Η πρώτη σχέση που έκανα με γυναίκα ήταν όταν ήμουν 27 και εκείνη 22 χρόνια μεγαλύτερή μου. Έπειτα, πριν από μερικά χρόνια, έκανα σχέση με μια άλλη γυναίκα, με την οποία είχαμε 42 χρόνια διαφορά. Θεέ μου, εννοώ, έπρεπε να υπερασπίζομαι συνεχώς τον εαυτό μου σχετικά με αυτό. Δεν μπορείς να φανταστείς! Είχα βγάλει αυτή τη φήμη, ξέρεις, του τύπου “Α ναι, η Jean που βγαίνει με μεγαλύτερες γυναίκες”. Βρίσκω πως υπάρχει μια ποιότητα στις μεγαλύτερες γυναίκες που δεν μπορώ να βρω στις περισσότερες γυναίκες της ηλικίας μου. Έχουν οργανώσει τις ζωές τους και ξέρουν τι θέλουν και τι χρειάζονται και τι ψάχνουν και πάντα ένιωθα πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία μου» -Jean
[separator type=”thick”]
Marty & Rip, Νέα Ορλεάνη, Απρίλιος του 1988
«Νομίζω πως πάντα όλοι νόμιζαν πως είμαστε ένα straight ζευγάρι. Νιώθω πιο άνετα έτσι. Σήμαινε πολλά για μένα το ότι 14 χρόνια πριν με αναγνώρισαν ως φυσιολογικό άτομο. Όλη μου τη ζωή μεγάλωσα πιστεύοντας πως τα straight παντρεμένα ζευγάρια, όπως οι γονείς μου, μένουν για πάντα μαζί. Και κάπως έτσι μας κατηγοριοποιώ, επειδή τα περισσότερα gay ζευγάρια που ξέρουμε δεν έχουν τη σχέση που έχουμε μεταξύ μας. Είμαστε, κατά κάποιο τρόπο, ένα παράξενο ζευγάρι για την gay κοινότητα και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί αγαπάμε ο ένας τον άλλο ή γιατί είμαστε μαζί». -Rip
[separator type=”thick”]
Herb & Dana, Κουίνσι, Μασαχουσέτη, Μάριος του 1988
«Τα πόδια μου μας έφεραν κοντά. Όταν γνωριστήκαμε στην παραλία, φορούσα ένα πολύ κοντό σορτσάκι. Είπε πως του άρεσαν τα πόδια μου. Δεν ξέρω, υπήρχε κάποιου είδους χημεία». -Herb «Ήθελα να γίνω η άλλη γυναίκα. Πάντα ήθελα να παίξω αυτό το ρόλο». -Dana
[separator type=”thick”]
Linda & Nancy, Κι Γουέστ, Φλόριντα, Ιανουάριος του 1988
«Έπρεπε να αποδείξουμε στο τμήμα μας πως είμαστε ικανοί αστυνομικοί. Κάποια στιγμή κατάφερα επιτέλους να γίνω λοχίας. Αυτή είχε γίνει λοχίας πριν αποκτήσει το πρόβλημά της. Και πιστεύω πως ο λόγος που απολύθηκε ήταν επειδή ήταν ομοφυλόφιλη. Πολλοί από τους άντρες έχουν κάνει πολύ χειρότερα πράγματα από αυτή και ακόμα δουλεύουν». -Linda
[separator type=”thick”]
Brian & Hanns, Κι Γουέστ, Φλόριντα, Ιανουάριος του 1988
«Ίσως να είμαι πολύ παλιομοδίτης -μάλλον και ο Brian το ίδιο. Ανήκουμε σε διαφορετική γενιά. Οι άνθρωποι μου λένε “Α, φέρε και τον εραστή σου!” και δεν μου αρέσει να μιλώ έτσι. Λέω “Ο φίλος μου ο Brian”. Στη δουλειά λέμε “συνεργάτης” και εμείς είμαστε, ξέρεις, φίλοι. Και όταν ο κόσμος λέει “ο εραστής σου”, είναι κάπως σοκαριστικό για εμένα. Τις Κυριακές δεν φοράμε σακάκι και γραβάτα στο σπίτι, τα φοράμε όμως κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και όταν ταξιδεύουμε και όταν βγαίνουμε για φαγητό ή για κάποιο πάρτυ, όπου συνήθως είμαστε οι μόνοι που είναι ντυμένοι έτσι». -Hanns
[separator type=”thick”]
Trip & Alan, Κι Γουέστ, Φλόριντα, Ιανουάριος του 1988
«Είμαστε μαζί 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Δουλεύουμε μαζί, κάνουμε τα πάντα μαζί. Μοιραζόμαστε τα πάντα. Δεν λέμε, αυτό το βιβλίο είναι δικό σου, εκείνο δικό μου». -Alan
[separator type=”thick”]
H Pinky & η Diane, μαζί με 2 από τα 8 παιδιά της Diane, Κένερ, Λουιζιάνα, Απρίλιος του 1988
«Αν βάλω φόρεμα νιώθω σαν τραβεστί. Δεν υπάρχει τίποτα το θηλυκό πάνω μου. Έχω γεννήσει 8 φορές, είμαι καλή μητέρα, αγαπώ πολύ τα παιδιά μου -δεν θέλω να γίνω ο πατέρας τους, είμαι η μητέρα τους- αλλά τα φορέματα δεν μου αρέσουν, ξέρεις. Το μακιγιάζ δεν μου άρεσε ποτέ, ακόμα και όταν ήμουν παντρεμένη με τον άντρα μου». -Diane
[separator type=”thick”]
Andrew & Patrick, Νησί Φάιρ, Νέα Υόρκη, Ιούλιος του 1988
«Τι με ελκύει στον Patrick; Όταν είδα τον Patrick να μπαίνει στο μπαρ, με μαγνήτισε. Ξέρεις, ήταν ένας ξένος σε ένα γεμάτο δωμάτιο και πήγαμε κατευθείαν ο ένας πάνω στον άλλο. Στην αρχή η κατάσταση ήταν περίεργη γιατί ήταν σε σχέση και ήμουν κι εγώ σε σχέση. Για την ακρίβεια, ο Patrick με απέρριπτε για κάμποσο καιρό. Νομίζω πως αυτό που με προσέλκυσε πάνω του ήταν το γεγονός πως έμοιαζε με τη γιαγιά μου… και αγαπούσα πολύ τη γιαγιά μου! Αλλά φαίνεται πως έχω ένα κόλλημα με τους κοντούς άντρες». -Andrew
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά στη Huffington Post US.
