Η Κλεονίκη είναι μητέρα ενός τρανς παιδιού. Πριν λίγες ώρες έκανε μια ανάρτηση στο Facebook, προκειμένου να ενημερώσει για τη δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει λόγω της τρανσφοβικής συμπεριφοράς του πατέρα αλλά και των δικαστών, που αποφασίζουν αυθαίρετα για την επιμελεία και την ταυτότητα φύλου του παιδιού.
Ας διαβάσουμε όσα έγραψε:
Η ανάρτηση είναι δημόσια. Κοινοποιήστε ελεύθερα
Και ξανακοινοποιήστε οι κοινοποιήσαντες
Το μικρότερο παιδί μου από τα 3.5 περίπου εκφράζει σταθερά θηλυκή ταυτότητα αν και γεννήθηκε ως αγόρι.
Ο πατέρας του το ήξερε, αλλά δεν το ήθελε αυτό. Παρόλα αυτά του αγόραζε “κοριτσίστικα” παιχνίδια. Και η κόρη του (που την μεγάλωσα εγώ μάλιστα…) ήταν μάρτυρας σε όλα αυτά – του έβαφε τα νύχια κλπ, αφού της το ζητούσε. Και καλά έκανε.
Στο νηπιαγωγείο που πήγαινε πέρισυ το παιδί αποφάσισε τελικά το όνομά του να είναι Άννα. Το έλεγε παντού και μου ζητούσε και εμένα και των αδερφών του να το συστήνουν με αυτό.
Το σχολείο δεν ήθελε να κάνει την μετάβαση αυτή στον προφορικό λόγο και πέταξε το μπαλάκι στην εξέδρα (λέγοντας ότι μόνο αν συμφωνήσει ο πατέρας θα το δεχτούν αυτό, γνωρίζοντας ότι ο πατέρας δεν συμφωνεί, αφού είχαν συνομιλήσει σχετικά…).
Τον 15αύγουστο μετά από καταγγελία του πατέρα στον εισαγγελέα μου έστειλαν μια κοινωνική λειτουργό που δήθεν δεν ήξερε το θέμα, αλλά το ήξερε εξ όσων φάνηκε, να κάνει έρευνα συνθηκών διαβίωσης. Η ίδια, επειδή το παιδί συστήθηκε Άννα και ήταν ξεκάθαρη η θηλυκή του ταυτότητα κατέληξε σε συμπεράσματα και σε μια καθόλα αμφισβητήσιμη έκθεση (την οποία έχω μηνύσει) πλέκοντας εγκώμιο του πατέρα που δεν είχε δει από κοντά και μειώνοντας εμένα εν γένει, αλλά και στοχεύοντας το παιδί (παθολογικοποιώντας την κατάσταση και μάλιστα εύσχημα).
Αυτή την έκθεση ο εισαγγελέας δεν μου επέτρεψε να δω παρά αφού μου έγινε προσωρινή διαταγή (ασφαλιστικά κατέθεσε ο πατέρας) για να πάρει την επιμέλεια, παρουσιάζοντας εμένα ως επικίνδυνη επειδή κάνω το παιδί γυναίκα (!) και μάλιστα με το ζόρι. Στην προσωρινή, η δικαστής δεν άκουσε κανέναν, ήθελε μόνο να ακούσει τα παιδιά, γιατί όπως μας είπε “παίρνω μετάθεση”.
Τα παιδιά μου της είπαν στην βιντεοκλήση ότι θέλουν να μείνουν με τη μαμά. Υπήρχαν και μάρτυρες σε αυτό…
Παρόλα αυτά, η κυρία αυτή αποφάσισε την Παρασκευή πριν την έναρξη του σχολείου τα παιδιά να πάνε στον μπαμπά, σε άγνωστη διεύθυνση ως εκείνη την ώρα. Προς το συμφέρον τους….
Να διευκρινίσω ότι ο πατέρας είχε ζητήσει διατροφή περί τα 2.000,00 το μήνα προκειμένου να νοικιάσει σπίτι για να μπορεί να έχει τα παιδιά. Η δικαστής δεν το θεώρησε αυτό σημαντικό ότι δεν υπάρχει καν σπίτι, θεώρησε σημαντικό το συμπέρασμα της κοινωνικής λειτουργού ότι το παιδί συμπεριφέρεται ως κορίτσι σε μένα και ως αγόρι στον πατέρα (χωρίς να το έχει δει ως αγόρι, βέβαια…). Και χωρίς σε όλο αυτό να υπάρχει κάποιος ειδικός ή κάτι που να πιστοποιεί άμεσο κίνδυνο…
(Συμπλήρωση: παρακαλούσα τον πατέρα από τον Μάρτιο να πάει σε κάποιον ειδικό που είχα βρει, αλλά δεν το έκανε).
Ξαφνικά, τα παιδιά μου τα 2 από τα 4 (ευτυχώς τα άλλα έχουν άλλον πατέρα) άλλαξαν σπίτι και περιβάλλον χωρίς να ξέρουν γιατί. Παλιότερα έλεγαν και έλεγα κι εγώ ότι προτιμούν τον μπαμπά τους γιατί τους κάνει όλα τα χατίρια. Αλλά από τη στιγμή που κατάλαβαν τι έγινε δεν έχουν ξαναπροτιμήσει τον μπαμπά τους ποτέ.
Στη συνέχεια, εκδικάζονται ασφαλιστικά όπου από το ακροατήριο δεν φάνηκε ότι ο πατέρας έχει δίκιο… ποιος θα πιστέψει ότι κινδυνεύει ένα παιδί από μια μάνα επειδή το σέβεται; ποιος θα πιστέψει ότι κινδυνεύει ένα παιδί, όταν τόσοι επιστήμονες υπέγραψαν έκθεση για το πώς είναι σωστό να συμπεριφερόμαστε στα φυλοδιαφορετικά παιδιά;;;; Όταν υπάρχει νόμος που εξηγεί την πρακτική μεταστροφής και την απαγορεύει; Και μάλιστα, όταν ο πατέρας λέει ότι αυτό το κάνω για να βγω στην τηλεόραση !!! που δεν βλέπω κιόλας…
Η συνέχεια έχει ως εξής:
(Εγώ στο ενδιάμεσο έχω μετακομίσει και πάλι Αθήνα, ώστε να αντιμετωπίσουμε οικογενειακώς το πρόβλημα που δημιούργησε ο πατέρας και άλλοι σαν αυτόν)
Το δικαστήριο των ασφαλιστικών δεν διατήρησε την επιμέλεια στον πατέρα, οπότε νόμιμα, η επιμέλεια ασκούταν πλέον από μένα. Ο πατέρας δεν συμφωνούσε με αυτό και γι αυτό και δεν έκανε συμφωνητικό να βλέπει τα παιδιά του, για να μην το υπογράψει. Ήμαστε εν αναμονή της απόφασης των ασφαλιστικών… Στηνόταν έξω από το σχολείο κάθε πρωί και στην αρχή φώναζε ότι μου πήραν τα παιδιά επειδή τα κακοποιώ και άλλα τέτοια. Του έκανα μήνυση – μόνο έτσι μαζεύτηκε.
Είχε επί ένα μήνα δημιουργήσει μια εσφαλμένη εντύπωση για μένα σε δασκάλες, γονείς κλπ. από όσα διαπίστωσα. Η πραγματικότητα έδειξε τη διαφορά, αλλά ο διαβολέας είναι διαβολέας.
Εν πάσει περιπτώσει, κάνει ο ίδιος προσωρινή διαταγή για να ξαναπάρει την επιμέλεια μέχρι να βγουν τα ασφαλιστικά και του απορρίπτεται. Στη συνέχεια όμως βγαίνει η απόφαση των ασφαλιστικών που λέει:
Ο πατέρας πρέπει να έχει την επιμέλεια επειδή εγώ είμαι επικίνδυνη για το παιδί μου γιατί βιάζομαι να το μεγαλώσω ως κορίτσι. Ότι το σπρώχνω. Και ότι το παιδί βλέπει κοριτσίστικες ταινίες επειδή ποθεί το γυναικείο φύλο.
Μάλιστα, η απόφαση αυτή λέει ότι
Η επιμέλεια δεν διατηρήθηκε μετά το δικαστήριο, οπότε η μητέρα ασκεί την επιμέλεια πλέον και επειδή την ασκεί αυτή, απορρίπτω το αίτημά της επειδή δεν έχει έννομο συμφέρον. Δεν μπορώ να κρίνω την απόφαση… Όχι επειδή δεν έχω μυαλό, αλλά επειδή αν ανοίξω το στόμα μου θα ακουστώ ως τα πέρατα της Γης…
Όλα αυτά και οι αποφάσεις αυτές ανήκουν εκτός Αθηνών.
Έχουν δημοσιευτεί και δεν είναι μυστικό.
Εδώ τώρα στην Αθήνα, η …ειδική που ανέλαβε να κάνει την εκτίμηση των παιδιών, παίρνοντας το ιστορικό από μένα μου φώναζε επί αρκετή ώρα ότι καλά κάνει ο πατέρας και λέει ότι το παιδί δεν το λένε Άννα αλλά Δ., ότι έτσι πρέπει να το λέει μπροστά σε άλλους και μπροστά στο παιδί, όσο και αν το παιδί συστήνεται Άννα, ότι δεν έπρεπε να φοράω στο παιδί φορέματα (μάλλον δεν ήξερε ότι τα παιδιά ντύνονται μόνα τους…), ότι έχω δημιουργήσει ένα χάος κλπ κλπ. αγνοώντας μάλλον τον νόμο που απαγορεύει τις πρακτικές μεταστροφής και επιμένοντας ότι τα παιδιά δεν έχουν βούληση και δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Εν ολίγοις, αυτή τη στιγμή, μπορεί το παιδί μου να το φορτώσει κάποιος άσχετος με διάφορα ακόμα και φάρμακα, αρκεί να μην είναι κορίτσι.
Αποφάσεις που δεν τιμούν τους δικαστές βάζουν σε κίνδυνο μια ολόκληρη μερίδα του πληθυσμού και τους γονείς τους.
Δημιουργείται νομολογία όπου δεν θα επιτρέπεται να γίνεται σεβαστό το παιδί ως ταυτότητα φύλου που εκφράζεται, ενάντια σε κάθε δικαίωμα, νόμο ή ηθική.
Να τονίσω ότι ΔΕΝ υπάρχει καμία βεβαίωση, μέριμνα ή κάτι άλλο ενός ειδικού προκειμένου για τις δικαστικές αποφάσεις… Οι δικαστές από ό,τι φαίνεται είναι σε θέση να κρίνουν ταυτότητα φύλου των πάντων χωρίς επιστημονική κατάρτιση, ούτε γνώση των νέων νόμων…
Αυτά για όσους με έχασαν 4 μήνες τώρα, για όσους αναρωτιούνται και για όσους, ίσως, ενδιαφέρονται.
Αυτή τη στιγμή παρακαλάω έναν πατέρα καθόλα αδιάφορο για τις ανάγκες των παιδιών μου (αποδεδειγμένα) να δω τα παιδιά μου και – από τη θέση ισχύος που του έδωσαν κάποιοι δικαστές – τις λίγες στιγμές που τους μιλάω είναι αναστατωμένα (δεν ήθελαν έτσι κι αλλιώς να μένουν με τον πατέρα τους) και τον φοβούνται.
Η μικρή με ρωτούσε εμφανώς αναστατωμένη “Μαμά, μπορώ να γίνω γυναίκα όταν μεγαλώσω;” γιατί της έλεγε ο πατέρας της ότι δεν μπορεί να είναι κορίτσι γιατί δεν ξέρει και είναι μικρή. Όπως της έλεγε παλιότερα ότι δεν μπορεί να είναι κορίτσι επειδή έχει πουλάκι.
Η κακοποίηση έχει πολλά πρόσωπα.
Δεν έχω αμφιβολία ότι τα παιδιά μου εντέλει θα γυρίσουν σπίτι τους.
Αλλά δεν έχω εμπιστοσύνη σε τίποτα άλλο και σε κανέναν άλλο.
Και με τι κόστος.
Και εγώ; τα αδέρφια τους; οι άνθρωποι που επηρέασε ο πατέρας με το δηλητήριό του για μένα; το παιδί μου το μεγάλο; το μικρό;; ο άντρας μου;
ΜΕ ΤΙ ΚΟΣΤΟΣ θα γυρίσουν τα παιδιά πίσω; ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ;;
Η δικαίωση θα μοιάζει σαν εκδίκηση στο τέλος. Και αυτό δεν είναι δικαιοσύνη.
Ντροπή σε όλους όσοι ενεπλάκησαν σε αυτή την υπόθεση.
Αν δεν ήμουν ψυχολόγος και μάλιστα με γνώση στην αντιμετώπιση κρίσεων αυτή τη στιγμή θα σας μιλούσα από το κρεβάτι ενός ψυχιατρείου, της φυλακής ή μέσα από την ομίχλη μιας χούφτας φαρμάκων.
Και αν δεν είχα ανθρώπους να με στηρίξουν επί της ουσίας και επί του πρακτέου…
Δεν υπήρχε κάτι για μένα χειρότερο από το να μου αρπάξουν τα παιδιά.
Θέτω επίσημα ζήτημα για την στήριξη των θυμάτων της δικαστικής κακοποίησης.
Θέλω δίκαιη δικαιοσύνη.
Και τα τρανς παιδιά (για όσες ανατριχιάζουν… ΤΡΑΝΣ ΤΡΑΝΣ ΤΡΑΝΣ, έτσι λέγονται, αστοιχείωτες) να κάνουν κουράγιο και δύναμη.
Γιατί τα φυλάει ο Θεός
