«Διπλό κρεβάτι ή δύο μονά;». Η απάντηση είναι απλή: «θα πάρουμε το διπλό γιατί είμαστε ζευγάρι». Περίμενε όμως. «Που θα μείνουμε;», «πόσο εξοικειωμένοι θα είναι με ένα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρι;». «Να πάρουμε τελικά δύο μονά για να είμαστε σίγουροι;».
Αν είσαι ΛΟΑΤΚΙ+ στη χώρα μας ένα είναι σίγουρο. Καμία ερώτηση (όσο κι αν απλή είναι για τον υπόλοιπο κόσμο) δεν είναι εύκολη. Πάντα ακολουθούν μια σειρά από μικρότερα εκνευριστικά υποερωτήματα που καλείσαι να διαχειριστείς και να υπολογίσεις προκειμένου να απαντήσεις το αρχικό ερώτημα. Οι διακοπές για παράδειγμα. Γιατί δεν φτάνει που είναι δύσκολο να βρεις μια ισορροπία ανάμεσα στην άδειά σου (αν έχεις) και στα χρήματα που πρέπει να ξοδέψεις (αν έχεις), πρέπει να συνυπολογίσεις και την «ασφάλειά» σου . Και κάπως έτσι τα ερωτήματα πληθαίνουν: «Μπορώ να είμαι out;», «μπορώ να είμαι συντροφικός με την/τον/το σύντροφό μου;», «κι αν μας την πέσουν;».
Τον Αύγουστο του 2021 ο Ε. είχε επισκεφθεί την Αίγινα για τις ολιγοήμερες διακοπές του. Κάποια στιγμή αποφάσισε να βγει ραντεβού με ένα παιδί που γνώρισε σε ένα beach bar της περιοχής.
«Βρίσκομαι στην Αίγινα. Κάποια στιγμή βγήκα ραντεβού με ένα παιδί σε ένα Beach Bar, το οποίο βρίσκεται σε ένα κολπάκι, όπου γύρω του υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο παλιό ξενοδοχείο. Θεωρήσαμε ότι θα ήταν πολύ όμορφα να περάσουμε εκεί τον χρόνο μας και να κολυμπήσουμε. Φτάσαμε γύρω στις 5, παραγγείλαμε και συζητούσαμε στις ξαπλώστρες. Όταν μπήκαμε στο νερό μοιραστήκαμε ένα φιλί, όπως κάθε ζευγάρι. Τότε λοιπόν ήρθε μπροστά στη θάλασσα ένας τύπος, που συστήθηκε, ως ο ιδιοκτήτης του beach bar και άρχισε να μας φωνάζει: “βγείτε έξω, μαζευτείτε και φύγετε τώρα”. Βγήκαμε και πήγα να δω ποιο ήταν το πρόβλημα του. Χαρακτηριστικά φώναζε “αυτά όχι στο beach bar μου”, “μπροστά σε παιδιά ρε”; “Αυτά απαγορεύονται εδώ”, “πάρτε δρόμο τώρα”, “έφυγες σου λέω”».
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε ένα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρι τον Αύγουστο του 2022, όταν βρέθηκε σε ένα beach bar της Χαλκιδικής. «Βρεθήκαμε ως γκέι ζευγάρι στα Μυκονιάτικα της Νέας Καλλικράτειας Χαλκιδικής. Προφανώς, όντας ζευγάρι, απολαμβάναμε τη θάλασσα έχοντας ταυτόχρονα τις τρυφερές μας στιγμές, όπως άλλωστε και πολλά στρέιτ ζευγάρια γύρω μας. Μετά όμως από αρκετές ώρες παρουσίας μας στο bar, και ενώ όλα έδειχναν να κυλούν φυσιολογικά, άξαφνα, καθώς βρισκόμασταν μέσα στη θάλασσα, αντιληφθήκαμε έναν άνδρα να μας καλεί επίμονα και με επιθετικό τόνο “να πάμε λίγο έξω για να μας πει”. Αμέσως, υποψιαστήκαμε ότι ίσως ερχόμασταν αντιμέτωποι με ομοφοβική συμπεριφορά, επομένως αρνηθήκαμε για αρχή. Βλέποντας βέβαια ότι το συνεχίζει, αποφασίσαμε να βγούμε και να ρωτήσουμε τι ακριβώς ήθελε από εμάς. Εκείνος αρνούνταν να μας το πει στην παραλία, ενώπιον των άλλων λουόμενων-πελατών, και μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε ακόμη πιο “έξω”. Εξυπακούεται ότι δε συγκαταθέσαμε να απομονωθούμε με έναν άγνωστο και του είπαμε πως ό,τι έχει να μας πει να το πει εκεί μπροστά, γιατί δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε ή για το οποίο να απολογηθούμε. Τον καλέσαμε, λοιπόν, να μας φανερώσει την ιδιότητα με την οποία διαταράσσει την ησυχία μας. Τότε εντέλει μας αποκάλυψε ότι είναι ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού και μας διέταξε “να μαζευτούμε, γιατί γύρω έχει μικρά παιδιά και οικογένειες”. Επικαλέστηκε, επίσης, ότι έχουν γίνει παράπονα για τις τρυφερές στιγμές μας (αγκαλιές και φιλιά) από τουλάχιστον 10 πελάτες, κάτι όμως που εμείς προσωπικά δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε, γιατί κανένα άλλο άτομο δεν εξέφρασε ανοιχτά προς εμάς κάποια δυσαρέσκεια όλες αυτές τις ώρες και επίσης, αφού ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο σίγουρος για τους υπόλοιπους πελάτες του, γιατί επέμενε να μας μιλήσει μακριά από εκείνους; Όταν εμείς αντιτάξαμε την αυτονόητη ερώτηση, δηλαδή γιατί τα στρέιτ ζευγάρια, που ομολογουμένως υπήρχαν τριγύρω κάνοντας τα ίδια ακριβώς πράγματα, δεν έλαβαν αντίστοιχη μεταχείριση, εμφανίστηκε ένας δεύτερος άνδρας. Ο συγκεκριμένος, με τόνο που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε “τσαμπουκαλίδικο” και χωρίς καμία απολύτως διάθεση να μας επιτρέψει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, ισχυρίστηκε ότι είναι μέλος του λιμενικού, δείχνοντας πολύ φευγαλέα μια αμφιλεγόμενη ταυτότητα, τα στοιχεία της οποίας δεν προλάβαμε να δούμε, μας ανακοίνωσε ότι οι πράξεις μας συνιστούν “προσβολή δημοσίας αιδούς” και ότι μπορεί να μας συλλάβει, “αν δε μαζευτούμε”. Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι το “μαζευτείτε”, που ειπώθηκε από αμφότερους, δεν ξεκαθαρίστηκε ποτέ εάν σήμαινε να παραμείνουμε σταματώντας την όποια τρυφερότητα έκριναν οι ίδιοι ανάρμοστη ή να φύγουμε από το μαγαζί».
Το υπουργείο Τουρισμό και τα (ομοτρανσφοβικά) fake news
Τον Φεβρουάριο του 2024 τον υπουργείο Τουρισμού εκδίδει ένα δελτίο τύπου σχετικά με τη ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από την υπουργό, Όλγα Κεφαλογιάννη, η οποία παρουσίασε την πολιτική και τις δράσεις του Υπουργείου για την προσέλκυση ΛΟΑΤΚΙ+ ταξιδιωτών. Το δελτίο ενημέρωνε, επίσης, και για την υπογραφή ενός μνημονίου συνεργασίας με τον Οργανισμό Queer Destinations.
Στην εκδήλωση η κα. Κεφαλογιάννη αναφέρθηκε και στην έκδοση, από το Υπουργείο Τουρισμού, ενός «Οδηγού Συμπεριφοράς για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των διακρίσεων σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στις τουριστικές επιχειρήσεις», ο οποίος αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα του Υπουργείου.
Ο οδηγός αυτός αναφέρεται (και επεξηγεί) ΛΟΑΤΚΙ+ ορολογίες, ενημερώνει σχετικά με τις ισχύουσες νομοθεσίες κατά των διακρίσεων ενώ προχωρά και σε ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ προς τις τουριστικές επιχειρήσεις για την επίτευξη ενός (πιο) συμπεριληπτικού περιβάλλοντος. Μία από τις συστάσεις αυτές σημειώνει: «Δημιουργήστε ένα φιλόξενο περιβάλλον στην επιχείρησή σας χρησιμοποιώντας σύμβολα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, όπως η σημαία του ουράνιου τόξου (rainbow flag). Αναπτύξτε συνεργασίες με τοπικές ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις, όπως τα Pride και συμπεριλάβετε το logo τους στους χώρους υποδοχής της επιχείρησής σας».
Οι συστάσεις αυτές στάθηκαν η αφορμή να ξεκινήσει ένας κύκλος ομοτρανφοβικής φρενίτιδας και παραπληροφόρησης με πλήθος δημοσιευμάτων να κάνουν λόγο για «επιβολή των ΛΟΑΤΚΙ+ επισκεπτών», εις βάρος πολλών «χιλιάδων ετεροκανονικών ρεσεψιονίστ». Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προπαγάνδας είναι το πρωτόσελιδο που κυκλοφόρησε η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ στις 07/04/2024 με τίτλο: «Έπαρση της σημαίας των ΛΟΑΤΚΙ+ σε όλα τα ξενοδοχεία της χώρας».
Φυσικά αυτή η ψευδής πληροφόρηση πέρασε και στον κόσμο των social media με πλήθος χρηστών (αρκετοί από τους οποίους απασχολούνται στον χώρο της εστίασης και του τουρισμού) να χρησιμοποιούν δημόσια (ομοτρανσφοβικές) εκφράσεις μίσους, κάτι που δεν άφησε ασχολίαστο και η ίδια υπουργός Τουρισμού, δηλώνοντας χαρακτηριστικά (στο Παραπολιτικά 90,1) πως: «Θέλω εδώ με την ευκαιρία αυτή να σας πω ότι, επειδή έχει γίνει μια μεγάλη σπέκουλα και μια μικροπολιτική εκμετάλλευση ενός αυτονόητου οδηγού συμπεριφοράς, που έχει κυκλοφορήσει από το υπουργείο Τουρισμού – ξαναλέω είναι μια αυτονόητη πρωτοβουλία της Πολιτείας – σε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας και με τους υπόλοιπους τουριστικούς φορείς. Έχουμε εκδώσει έναν οδηγό καλών πρακτικών που ευαισθητοποιεί τους επαγγελματίες του τουρισμού, αυτούς που θέλουν να προσελκύσουν αυτήν την αγορά και αντιμετωπίζει όταν και αν υπάρχουν διακρίσεις. Δίνει δηλαδή κάποιες κατευθύνσεις έτσι ώστε να μην υπάρχουν διακρίσεις. Ευαισθητοποιεί και ενημερώνει, ούτε επιβάλλει σε κανέναν επαγγελματία το οτιδήποτε, καθώς ο οδηγός δεν έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Καλλιεργεί την αποδοχή και την εμπιστοσύνη αυτό που λέμε ούτως ή άλλως φιλοξενία. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι η Ελλάδα είναι ένας ασφαλής και φιλικός προορισμός για όλους. Μην κυνηγάμε φαντάσματα και δημιουργούμε θέματα εκεί που δεν υπάρχουν».
Μείνετε ασφαλείς, αλλά πάνω απ’ όλα, μείνετε δυνατοί!
Ο Marco Zordan βρέθηκε στην Ελλάδα μας τον περασμένο Μάϊο για λίγες μέρες. Φεύγοντας από τη χώρα μας αποφάσισε να ενημερώσει – μέσω ανάρτησης στο Instagram- για μια ομοφοβική επίθεση που δέχθηκε από μια ομάδα ομοφοβικών.
«Πριν από 3 νύχτες έπεσα θύμα ξυλοδαρμού από μια ομάδα ομοφοβικών τύπων στην Ελλάδα, οι οποίοι έλεγαν άσχημες, αηδιαστικές, πραγματικά άσχημες βρισιές και λέξεις προς εμένα και τους φίλους μου. Η αντίδρασή μου; Ήταν να πω ”φίλε, τι στο διάολο, αυτό δεν είναι ωραίο”. Αυτό ήταν αρκετό για να με βάλουν κάτω και να με κλωτσάνε μέχρι να νιώσουν ότι ήταν αρκετό…», είπε χαρακτηριστικά.
«Αυτό το μήνυμα απευθύνεται σε όλους τους ομοφοβικούς εκεί έξω: βλέπετε αυτό το χαμόγελο; Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα με δείρετε, δεν θα μου το πάρετε ποτέ. Ποτέ δεν θα μας κάνετε να σωπάσουμε και να τρώμε τις μαλακίες σας με κλειστό το στόμα. Η κοινότητά μας έχει αγωνιστεί πολύ σκληρά, για πολύ καιρό, για να μην αντισταθούμε, για να σιωπήσουμε. ΔΕΝ ΘΑ σιωπήσουμε και δεν θα σιωπήσω. Αυτή τη φορά μπορεί να με χτυπήσατε ξανά, αλλά μια μέρα, με κάποιο τρόπο θα το πληρώσετε, ίσως το κάρμα, ίσως βρείτε κάποιον που θα σας δείρει, αλλά πιστέψτε με, θα πληρώσετε. Δεν με νοιάζει πόσες φορές θα με χτυπήστε, εγώ ΠΑΝΤΑ θα ξανασηκώνομαι. Πιο δυνατός. Σοφότερος και πιο προετοιμασμένος. Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε, οπότε καλύτερα να το αποδεχτείτε, πριν καταλήξετε να καταστρέψετε όχι μόνο τη ζωή κάποιου άλλου, αλλά και τη δική σας…
Μπράβο σε όλους τους γιατρούς και την ιατρική ομάδα που με φρόντισαν εδώ στην Ελλάδα, ήσασταν σούπερ καταπληκτικοί και ευγενικοί και θα σας είμαι για πάντα ευγνώμων.
Μείνετε ασφαλείς, αλλά πάνω απ’ όλα, μείνετε δυνατοί!»
Κατά την επικοινωνία τους με το περιοδικό το ζευγάρι που δέχθηκε την επίθεση στη Χαλκιδική σημείωσε: «προβήκαμε στην κοινοποίηση του συμβάντος, επειδή δε θα θέλαμε κανένα άλλο άτομο, ζευγάρι κ.ο.κ. να υποστεί ρατσιστική διάκριση σε αντίστοιχα με αυτό, περιβάλλοντα. Οφείλουμε να γνωρίζουμε ποιοι χώροι είναι ασφαλείς και ποιοι όχι για όλους ανεξαιρέτως και να προβληματιζόμαστε για το κατά πόσο οι αστυνομικές αρχές του τόπου, που στη συγκεκριμένη περίπτωση εκπροσωπούνται από τον φερόμενο ως “λιμενικό”, μεριμνούν για την ισοτιμία όλων των πολιτών και δεν την ερμηνεύουν κατά το δοκούν ανάλογα με προσωπικές ή οικονομικές τους συμπάθειες».
