Το περασμένο Σάββατο ξεκίνησε το “Big Brother” φιλοξενώντας, μεταξύ άλλων και δύο ανοιχτά ΛΟΑΤ+ παίκτες.
Ήταν πριν λίγους μήνες μάλιστα, όταν η παραγωγή ενημέρωσε ότι αναζητά άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤ+ κοινότητα.
Είναι γνωστό πως το συγκεκριμένο τηλεοπτικό σόου, αποτελεί ένα σκληρό ριάλιτι, που βασίζεται στη λογική της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού. Αυτό όμως δε σημαίνει πως οι άνθρωποι που είναι πίσω από την παραγωγή του συγκεκριμένου σόου έχουν το ελεύθερο να προάγουν την ομοφοβία και τον ρατσισμό.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν μια ριάλιτι εκπομπή – είτε λέγεται Big Brother είτε ΜasterChef ή GNTM κλπ.- θέλει να διαχειριστεί την έννοια της διαφορετικότητας (ότι κι αν αυτή περιλαμβάνει) έχει την υποχρέωση να μεριμνήσει και για την προστασία της. Και καθόλου δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τον ριάλιτι χαρακτήρα της για να νομιμοποιεί ομοφοβίες και ρατσισμούς.
Από την πρώτη κιόλας εκπομπή του Big Brother, ακούσαμε ομοφοβικά και γενικότερα ρατσιστικά σχόλια από κάποιους παίκτες, δείχνοντάς μας ότι ο Ανδρέας Μικρούτσικος δεν είναι το μόνο που μας θυμίζει την αντίστοιχη εκπομπή 20 χρόνια πριν.
Αυτό όμως είναι ανεπίτρεπτο για μια εκπομπή του 2020 – ακόμη κι αν αυτή λέγεται Big Brother.
Και μιας και μιλάμε για ομοφοβία αισθάνομαι την ανάγκη να πω και κάτι άλλο. Με αφορμή την είσοδο των ΛΟΑΤ+ παικτών στο ριάλιτι, πολλά άτομα που ανήκουν στην ίδια κοινότητα, άρχισαν να μιλούν για “σωστά” και “λανθασμένα” πρότυπα, για “καρικατούρες που προκαλούν”, για “υπερβολική θηλυπρέπεια” και άλλες τέτοια αηδίες. Σχόλια που καμία διαφορά δεν έχουν απ΄αυτά του μέσου ομοφοβικού Έλληνα και που μας δείχνουν το μέγεθος της εσωτερικευμένης ομοφοβίας μερικών.
Υ.Γ.1): Αν και προσωπικά δε συμφωνώ με την ορατότητα απ΄όπου κι αν προέρχεται, αισθάνομαι την ανάγκη να αναγνωρίσω το θάρρος των ατόμων αυτών.
Υ.Γ.2) Από πότε το “γκέι ακτιβιστής” συνιστά επάγγελμα;
