Προσωπικά, πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσεις για ένα άτομο είναι μέσα από τα δικά του λόγια.
Αρχές του 2020, λίγο πριν ο κορονοϊός και οι καραντίνες εισβάλλουν τόσο βίαια στη ζωή μας, ζήτησα από τη Μαρίνα Γαλανού ένα κείμενο για το πώς βλέπει τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα τη νέα δεκαετία, που μόλις είχε ξεκινήσει.
Με αφορμή την είδηση του θανάτου της, αρκετά πολιτικά πρόσωπα έσπευσαν να εκφράσουν τη θλίψη τους, κάνοντας αναφορές στη σημαντική ακτιβιστική της δράσης. Εύχομαι μόνο να θυμούνται και όλα αυτά για τα οποία πάλευε η Μαρίνα και το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών.
Ας τα διαβάσουμε, όμως καλύτερα από την ίδια:
Η νέα δεκαετία που ήδη τροχοδρομεί, είναι κληρονόμος του ελλιπούς νομοθετικού πλαισίου για τα LGBTI δικαιώματα.
Όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν δεν προχώρησαν στη κατοχύρωση της επέκτασης του γάμου με πλήρη δικαιώματα παιδοθεσίας, υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και παρενθεσίας για τα LGBTI ζευγάρια, η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου εξακολουθεί να έχει περιοριστικό πεδίο και πλήθος ελλείψεων, τα ίντερσεξ και μη δυαδικά πρόσωπα εξακολουθούν να είναι απροστάτευτα, ο αντιρατσιστικός νόμος ποινικοποιεί μόνο την υποκίνηση ή διέγερση σε διακρίσεις ή πράξεις χωρίς να διώκεται αυτός καθαυτός ο ρατσιστικός λόγος, η υγεία, η παιδεία και η παροχή υπηρεσιών και αγαθών συπεριλαμβανομένης της στέγασης δεν βρίσκονται εντός του πεδίου της νομοθεσίας για την ίση μεταχείριση, ενώ τα πολλαπλά κρούσματα διακρίσεων και έμφυλης βίας δείχνουν ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Όλα τα παραπάνω που σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν λυθεί εδώ και χρόνια, δείχνουν το βέλος που πρέπει να κινηθεί η Πολιτεία, όχι την δεκαετία αυτή, άμεσα, τα επόμενα χρόνια, καθώς σε ένα κράτος δικαίου κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να στερείται των θεμελιωδών δικαιωμάτων του.
Μαρίνα Γαλανού – Antivirus, Ιανουάριος 2020
