Σε μια προσπάθεια να αφουγκραστεί την επικαιρότητα (μετά και το come out του Thomas Hitzlsperger, το CNN παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με τίτλο «Journey of a Gay Athlete- documentary showcases the fight against homophobia in sport». Σε αυτό παρακολουθούμε τις ιστορίες αθλητών που τόλμησαν να μιλήσουν για την ομοφυλοφιλία τους στον- γεμάτο τεστοστερόνη -κόσμο των σπορ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία του ποδοσφαιριστή Robbie Rogers.
Το πρώτο βήμα είναι πάντα το δυσκολότερο. Το δεύτερο όμως είναι εξίσου ιδιαίτερο.
Όταν η σκόνη καταλαγιάζει, όταν αυτοί που στέλνουν τις ευχές τους έχουν προχωρήσει παρακάτω και όταν οι συνεντεύξεις σταματούν, έρχεται η συνειδητοποίηση ότι υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω που περιμένει να μπει σε μια τάξη.
«Για 25 χρόνια, ζεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο και με απόσταση» δηλώνει το Αμερικανός ποδοσφαιριστής Robbie Rogers, o οποίος παίζει τώρα για τους Los Angleles Galaxy, σε συνέντευξη του στο ντοκιμαντέρ του CNN.
«Φοβάσαι να μιλήσεις με τους ανθρώπους και να είσαι ανοιχτός με πράγματα και είναι τόσο δύσκολο όταν αυτό αλλάζει. Πολλοί gay άνδρες και γυναίκες που δεν έχουν μιλήσει ανοιχτά ή που δεν έχουν αποδεχτεί ακόμα ότι είναι gay, ζουν με ένα μίσος προς τον εαυτό τους.
«Δεν μου αρέσει που μιλώ τόσο ωμά για αυτό, αλλά το να μισείς το εαυτό σου μπορεί να είναι πολύ αυτοκαταστροφικό.»
Η διαφυγή του Rogers ήρθε μέσα από τη γραφή. Εκφραζόταν μέσα από το blog του, στο οποίο και ανακοίνωσε και τη σεξουαλικότητα του.
«Το να ζεις (έτσι) για 25 χρόνια ή για κάποιους για 40 και 50, είναι κάτι που δε φεύγει τόσο εύκολα. Χρειάζεται αρκετό χρόνο. Χρειάστηκε πολύ κόσμο και πολλούς φίλους αλλά και θεραπεία.
Είναι κάτι πολύ σοβαρό και πολλές φορές οι άνθρωποι ξεχνούν. Συνήθως λένε: Α! Τώρα που ανοίχτηκες, τα πάντα είναι υπέροχα. Δείχνεις τόσο χαρούμενος.
Δηλαδή, εντάξει με ήξερες πριν αποκαλυφθώ και νόμιζες ότι και τότε ήμουν χαρούμενος. Άρα δεν ξέρεις καθόλου.
Χρειάζεται χρόνος, είναι μια διαδικασία. Αναμφισβήτητα μια θετική διαδικασία.»
Ο Rogers βρισκόταν στην ηλικία των 25 όταν ανακοίνωσε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Προσωρινά εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο για να επιστρέψει τον περασμένο Μάιο για να παίξει με την ομάδα LA Galaxy.
«Πάντα ακούω ομοφοβικά σχόλια στα αποδυτήρια, στα γήπεδα, πριν την προπόνηση, μετά. Άσχετα αν ήταν για αστείο ή ήταν από κακία, είχα ακούσει τόσα πολλά πράγματα που με φόβιζαν και με έκαναν να πιστεύω ότι ποτέ δεν πρόκειται να το παραδεχτώ σε κανέναν.
Για αυτό το λόγο το κράτησα τόσο πολύ. Για αυτό δεν το είπα σε κανέναν μέχρι να γίνω 25.»
Από τότε που μίλησε ανοιχτά, ο Rogers ήρθε σε επαφή με αρκετούς φοιτητές και μέλη της LGBT κοινότητας.
Το μήνυμα του, όπου και να μίλησε ήταν απλό: «Μίλησε με κάποιον».
«Μετανιώνω. Εύχομαι να είχα μιλήσει σε κάποιον, όταν ήμουν ακόμα πολύ μικρός. Σε κάποιον που δεν γνώριζε την οικογένεια μου, του φίλους μου, κανέναν.
Χρειαζόμουν έναν μέντορα ή έναν θεραπευτή. Κάποιον που να μπορώ να μιλήσω, να μπορώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου, γιατί το να ζω τόσο καιρό χωρίς να μιλάω ήταν πραγματικά επώδυνο.
Ο κόσμος με ρωτά, Τι έχεις να πεις για σένα, όταν ήσουν μικρό παιδί;
Δεν θα άλλαζα τίποτα από τις εμπειρίες μου γιατί είμαι αυτός που είμαι, εξαιτίας όλων αυτών και εξαιτίας των αγώνων μου.
Δεν θα το άλλαζα αυτό. Αλλά αν είχα μιλήσει με κάποιον, θα είχαν αλλάξει πολλά για εμένα».
Ο Rogers μεγάλωσε σαν μέλος μια αφοσιωμένης καθολικής οικογένειας από την Καλιφόρνια. Ένιωθε την πίεση της θρησκείας σε συνδυασμό με τα – γεμάτα τεστοστερόνη-μάτια των συμπαικτών τους.
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι ο φόβος. Ο φόβος της απόρριψης από τους συμπαίκτες, από τους φίλαθλους, από τις οικογένειες τους, ο φόβος από τις ιδιοκτήτες της ομάδας που μπορεί να μη θέλουν ένα gay αθλητή».
