«Δεν μπορώ να αναπνεύσω» .
Αυτή ήταν η τελευταία φράση του Τζορτζ Φλόιντ.
Οι ΗΠΑ αυτοπροσδιορίζονται από καταβολή τους, ως το προπύργιο της δημοκρατίας, της ισότητας και της ελευθερίας. Σε κάθε επίσημη εμφάνιση, πολλοί από τους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών δηλώνουν περήφανα ότι η χώρα τους αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση όσο αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάτι που φυσικά δεν έχει αποφύγει ούτε ο Donald Trump. Ωστόσο, με αφορμή την δολοφονία ενός Αφροαμερικανού, άνοιξε ξανά η συζήτηση για το πώς η παγκόσμια Δύναμη και θεματοφύλακας των δυτικών αξιών, εθελοτυφλεί στα περιστατικά αστυνομικής βίας κατά Αφροαμερικανών ενώ, παράλληλα, αδυνατεί να προσφέρει στους πολίτες της το αυτονόητο, ισότιμη μεταχείριση.
Η εν ψυχρώ δολοφονία του George Floyd από αστυνομικό (25/5/20) θυμίζει έντονα εκείνη του Eric Garner, ενός Αφροαμερικανού που πέθανε από ασφυξία κατά τη σύλληψή του από λευκούς αστυνομικούς στη Νέα Υόρκη το 2014[1]. Ο θάνατός του, μάλιστα, συνέβαλε στην ανάδυση του κινήματος «Black Lives Matter». Άλλες υποθέσεις με θύματα Αφροαμερικανούς είναι αυτή του Trayvon Martin, 17 ετών, ο οποίος πυροβολήθηκε καθώς επέστρεφε στο σπίτι του στο Sanford από τον George Zimmerman, Αμερικανό, εθελοντή φύλακα που έκανε βάρδια φύλαξης στην γειτονιά του. Ο George Zimmerman συνελήφθη για λίγο και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος διότι επικαλέστηκε κατάσταση νόμιμης άμυνας, αν και το θύμα του δεν ήταν οπλισμένο (26/2/2012)[2]. Τον Οκτώβριο του 2014, ο αστυνομικός Van Dyke, πυροβόλησε και σκότωσε χωρίς λόγο τον 17χρονο Laquan McDonald όταν ο νεαρός αρνήθηκε να πετάξει κάτω το μαχαίρι που είχε πάνω του[3]. Τον Μάρτιο του 2018 ο 22χρονος Stefon Clark έπεσε νεκρός από τα πυρά των αστυνομικών στον κήπο των παππούδων του όπου βρήκε καταφύγιο ενώ προσπαθούσε να ξεφύγει από τους αστυνομικούς που τον καταδίωκαν[4]. Πιο πρόσφατα, στις 13 Μαρτίου αστυνομικοί εισέβαλαν νύχτα, στο διαμέρισμα της Breonna Taylor και του Kenneth Walker, έσπασαν την πόρτα και πυροβόλησαν 8 φορές, επειδή είχαν ένταλμα έρευνας για έναν ύποπτο ο οποίος όχι μόνο δεν κατοικούσε πλέον εκεί, αλλά είχε ήδη, εκείνη την ώρα συλληφθεί[5] , ενώ στις 23 Φεβρουαρίου ο Ahmaud Arbery πυροβολήθηκε εξ επαφής ενώ έκανε τζόκινγκ από δύο λευκούς άνδρες[6].
Όλα αυτά τα περιστατικά αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό των υποθέσεων που πήραν το φως της δημοσιότητας, είτε γιατί βρέθηκε κάποιος να το καταγράψει με το κινητό του τηλέφωνο είτε γιατί οι συγγενείς των θυμάτων βρήκαν τη δύναμη να ζητήσουν δικαιοσύνη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αφροαμερικανική κοινότητα ήταν και είναι στο περιθώριο. Και παρόλο που η εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα είχε δημιουργήσει ελπίδες για τη βελτίωση της θέσης των Αφροαμερικανών στην αμερικανική κοινωνία, μετά την εκλογή του Donald Trump αυτές οι ελπίδες έχουν εξανεμιστεί. Ο Trump με τα ρατσιστικά ένσημα πολλών δεκαετιών στον ώμο του, εξελέγη με την ψήφο δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών, οι οποίοι είτε υιοθέτησαν τη μισαλλοδοξία του είτε ήταν πρόθυμοι να την ανεχθούν. Ο Τραμπ δε θα γινόταν πρόεδρος αν οι πράξεις και τα λόγια του δε χαρακτήριζαν μεγάλη μερίδα του αμερικανικού λαού. Η αμερικανική κοινωνία έχει μια κουλτούρα ένοπλων σωμάτων και φυσικής βιαιότητας. Αυτός ο ένοπλος λαός είναι συντριπτικά πιο κοντά στον αστυνομικό που ποδοπάτησε τον Floyd παρά στο θύμα. Τις περισσότερες φορές είναι πιο κοντά στον ρατσισμό απ’ όσο στον αντιρατσισμό. Αυτή είναι και η ‘πανδημία’ που κατακλύζει τις Ηνωμένες Πολιτείες και για την οποία δεν έχουν βρει ακόμη το ‘εμβόλιο’ . Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για τα χρόνια κρούσματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας σε βάρος ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων της αμερικανικής κοινωνίας, ιδιαίτερα σε βάρος των Αφροαμερικανών. Η οργή και η απογοήτευση που βλέπουμε ξανά στους δρόμους μας υπενθυμίζει απλώς πόσο λίγο η χώρα έχει αλλάξει από την αρχική αμαρτία της δουλείας.
Τέλος, υπάρχουν, δυστυχώς, κι εκείνοι που δεν βλέπουν κάτι ρατσιστικό γύρω τους, σοκάρονται από την αστυνομική αυθαιρεσία και τις άσχημες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν μη προνομιούχοι συμπολίτες τους και ισχυρίζονται πως «έτυχε και ήταν μαύρος, θα μπορούσε να ήταν λευκός». Τέτοιες απόψεις υπάρχουν και στην Ελλάδα με μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας να θέτουν το ερώτημα: Και γιατί πρέπει να μας νοιάζει τι γίνεται στην Αμερική; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Γιατί αν μια κρίση βρεθεί εκτός ελέγχου, θα εξαπλωθεί και στις υπόλοιπες χώρες. Το είδαμε με την εξάπλωση του κορονοϊού, την κλιματική αλλαγή, την οικονομική κρίση κτλ. Γιατί την επόμενη φορά, το θύμα θα είσαι εσύ. ‘Σύνορα’ πέρα από τα εδαφικά, δεν υπάρχουν. Το σύστημα πάνω στο οποίο έχουν δομηθεί οι περισσότερες δυτικές χώρες, ωφελεί μόνο λευκούς, οικονομικά εύρωστους, άνδρες. Αυτοί ελέγχουν σημαντικούς τομείς της κοινωνίας και οποιοσδήποτε θελήσει να αλλάξει το υπάρχον σύστημα θεωρείται εχθρός της πατρίδας. Αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι αυτό που χρησιμοποιεί το ρατσισμό για να διχάζει τους καταπιεσμένους. Αυτές τις μέρες βλέπουμε την κακομεταχείριση που υφίστανται οι Αφροαμερικανοί, αύριο την βία κατά των μεταναστών, μεθαύριο αυτή κατά των γυναικών και της lgbtq+ κοινότητας. Ας καταλάβουν κάποιοι ότι οι καταπιεσμένοι δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού αλλά ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να ζουν και να εκφράζονται όπως θέλουν.
Αλίκη Καππάτου
https://avmag.gr/124178/syntomi-lista-me-organosis-stirixis-loatki-mauron-atomon/
https://avmag.gr/121003/einai-i-pandimia-quot-patriarchiki-quot/
Πηγές
[1]https://eu.usatoday.com/story/news/2019/08/20/eric-garner-timeline-chokehold-death-daniel-pantaleo-fired/2059708001/
[2]https://www.bbc.com/news/world-us-canada-23304198
[3]https://www.bbc.com/news/world-us-canada-49049232
[4]https://edition.cnn.com/2019/03/07/us/sacramento-stephon-clark-shooting/index.html
[5]https://edition.cnn.com/2020/05/21/us/breonna-taylor-death-police-changes-trnd/index.html
[6]https://www.nytimes.com/article/ahmaud-arbery-shooting-georgia.html
