Μια τρανς οργάνωση εγκαινίασε μια καλλιτεχνική εγκατάσταση, μια λεκάνη στα χρώματα της τρανς σημαίας, έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου, απαιτώντας απαντήσεις στον απόηχο της αντί-τρανς δικαστικής απόφασης.
Η «Τρίτη Τουαλέτα», από τη δημιουργική εταιρεία BBH London για την TransActual UK, έχει μπλε, λευκές και ροζ ρίγες όπως η τρανς σημαία. Έχει τοποθετηθεί μπροστά από το κτίριο στην πλατεία Parliament Square, στο κέντρο του Λονδίνου.
Η TransActual UK την περιέγραψε ως άμεση απάντηση στα σχόλια της Kishwer Falkner, προέδρου της Επιτροπής Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (EHRC), μετά την απόφαση του δικαστηρίου στην υπόθεση For Women Scotland Ltd vs The Scottish Ministers.
Η Falkner πρότεινε ότι οι ομάδες για τα τρανς δικαιώματα «θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον ακτιβισμό τους» για να απαιτήσουν έναν «τρίτο χώρο» ειδικά για τα τρανς άτομα.
Το ανώτατο δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάνθηκε τον περασμένο μήνα ότι ο νομικός ορισμός των εννοιών «γυναίκα» και «φύλο» στον Νόμο περί Ισότητας του 2010 αναφέρεται αποκλειστικά στο «βιολογικό φύλο» και στις «βιολογικές γυναίκες».
Η απόφαση φαίνεται να έχει αρκετές περίπλοκες επιπτώσεις στην τρανς κοινότητα, ενώ οργανώσεις και δημόσιες υπηρεσίες ενδεχομένων να αναγκαστούν να επικαιροποιήσουν τις σχετικές πολιτικές τους. Σε συνέχεια της απόφασης, η EHRC έβγαλε εσωτερικά μια οδηγία, λέγοντας ότι τα τρανς άτομα δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις μονού φύλου με βάση την ταυτότητα φύλου τους.
Η TransActual UK είπε ότι η συγκεκριμένη καλλιτεχνική εγκατάσταση κάνει την εξής ερώτηση: «που, ακριβώς, πρέπει να πηγαίνουν τα τρανς άτομα;».
«Το Ανώτατο Δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι σαφήνεια σε έναν δύσκολο τομέα», δήλωσε το Hafsa Qureshi, διευθύντ@ της TransActual UK. «Ωστόσο, έκανε ακριβώς το αντίθετο, ενώ μείωσε τα δικαιώματα των τρανς ατόμων. Ο αντίκτυπος στην τρανς κοινότητα είναι καταστροφικός.
«Αυτή η εκστρατεία είναι μια ισχυρή δήλωση σχετικά με το ότι είμαστε αναγκασμένα να υπάρχουμε χωρίς ασφάλεια, ιδιωτικότητα και δικαιώματα, μπροστά στα μάτια μιας κοινωνίας που αρνείται να μας δει».
Ήταν επίσης, πρόσθεσε, «μια απαίτηση για νομική σαφήνεια, ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πραγματική ασφάλεια για όλα τα τρανς άτομα και μια προσπάθεια να ασκηθεί πίεση στους υπεύθυνους για τη χάραξη δημόσιας πολιτικής, ώστε να διασφαλιστεί ότι απαντούν σε ερωτήσεις και, τελικά, ότι λογοδοτούν».
