Τον Αύγουστο του 2014, ο Κώστας και ο Zabi έπεσαν θύματα άγριας επίθεσης στην Πλατεία Βαρνάβα. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας και Τρανσφοβίας (17/6) το ζευγάρι μιλά στη Διεθνή Αμνηστία και εξηγεί πως το περιστατικό αυτό τους άλλαξε τη ζωή.
Κώστας: Γνωριστήκαμε πριν από κάποιους μήνες στο Athens Pride και αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε. Ζούσαμε σε ένα μικρό στούντιο στο κέντρο της Αθήνας. Μια μέρα προς το τέλος του Αυγούστου, είχαμε βγει να αγοράσουμε κάποια πράγματα από ένα μαγαζί. Τότε εγώ πρότεινα να μείνουμε ακόμη λίγο έξω από το να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι.
Zabi: Καθίσαμε σε ένα παγκάκι στην πλατεία Βαρνάβα, κοντά στο σπίτι. Έκανε αρκετή ζέστη και υπήρχε ένα ωραίο αεράκι έξω. Η πλατεία ήταν σχετικά άδεια. Η Αθήνα είναι αρκετά ήσυχη αυτή την περίοδο. Όλοι έχουν φύγει. Ήμασταν μόνο εμείς, το μαγαζάκι στη γωνία που σιγά σιγά έκλεινε και μια ομάδα από νεαρούς άνδρες στην άλλη άκρη της πλατείας.
Λ: Δεν τους δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή. Είχαμε καθίσει και μιλούσαμε και γελούσαμε. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακολουθήσει. Δύο από αυτούς μας πλησίασαν από πίσω με μια μοτοσυκλέτα και μας πέταξαν έναν κουβά γεμάτο με βρώμικο νερό. Μετά το αρχικό σοκ, ο Zabi πολύ σοφά ήθελε να φύγουμε. Είχα παραλύσει. Κάθισα πάλι προσπαθώντας να ηρεμήσω, προτού επιστρέψουμε. Μεγάλο λάθος. Ό ένας μετά τον άλλον έτρεχαν προς το μέρος μας και άρχισαν να μας γρονθοκοπούν και να μας κλωτσούν.
Ζ: Ήταν περίπου δώδεκα με δεκατρείς από αυτούς. Πάρα πολλοί. Συνέχιζαν να μας χτυπούν.
“Έσπασαν το πόδι μου σε τρία κομμάτια”
Κ: Νομίζω ότι κατάλαβαν ότι είμαστε ζευγάρι και μας έβαλαν στόχο, εξαιτίας αυτού και εξαιτίας του χρώματος του Zabi. Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν τον Zabi κάτω στο πεζοδρόμιο. Τους είδα να τον χτυπούν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα μετά από αυτό. Συνειδητοποίησα ότι το κεφάλι μου και το επάνω μέρος του σώματός μου ήταν μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών που είχε αναποδογυρίσει. Με πέταξαν στο έδαφος και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα έσπασαν το πόδι μου σε τρία κόμμάτια.
Ζ: Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μπορείτε να δείτε εδώ. 
Κ: Η αστυνομία έφτασε αλλά κανείς δεν μιλούσε σε εμένα απευθείας. Ο αστυνομικός δεν ήρθε καν δίπλα μου, λες και θα τον κόλλαγα κάτι. Ο μοναδικός λόγος που όλο αυτό δεν θάφτηκε κάτω από το χαλί ήταν επειδή ένας δημοσιογράφος έτυχε να περνάει. Μετά γίναμε γνωστοί ως “το περιστατικό της πλατείας Βαρνάβα”.
Ήταν μια τραγωδία. Μου πήρε μήνες να συνέλθω. Έπρεπε φυσικά να κάνω χειρουργείο. Επηρέασε τη δουλειά μου, την ψυχική μου υγεία- και οι δύο περάσαμε αρκετά δύσκολα. Τώρα το πόδι μου μπορεί να είναι εντάξει, αλλά κάθε φορά που αντικρίζω οποιαδήποτε μορφή βίας, όλα έρχονται πίσω στο μυαλό μου. Όλος ο τρόμος και ο φόβος. Είναι τραγικά επίπονο.
Και κανείς ακόμα δεν έχει τιμωρηθεί για αυτό. Η αστυνομία πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο.
Ζ: Δε θεωρώ ότι το χειρίστηκαν καλά
“Καμία αναγνώριση στα δικαιώματά μας”
Κ: Όταν συναντηθήκαμε, το Athens Pride γιόρταζε 10 χρόνια. Ήμουν χαρούμενος που η κοινότητα γινόταν όλο και μεγαλύτερη, αλλά λίγα πράγματα έχουν αλλάξει για τα LGBTQ άτομα στην Ελλάδα. Το να γνωρίσω τον Zabi ήταν μια όμορφη έκπληξη. Όταν τον πρωτογνώρισα δεν είχα δεύτερες σκέψεις επειδή ήταν αλλοδαπός. Απλά μου άρεσε!
Ζ: Δεν έχουμε χωρίσει από τότε, σχεδόν έναν χρόνο. Αλλά έπρεπε να μετακομίσουμε σε άλλη περιοχή εξαιτίας της επίθεσης. Και τότε έγινε ξανά – δέχθηκα επίθεση ξανά.
Κ: Αυτό συνεχίζει να συμβαίνει, σε εμάς και σε άτομα που γνωρίζουμε. Δεν αισθανόμαστε ασφαλείς. Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να φύγουμε από την Ελλάδα, να πάμε κάπου αλλού, κάπου με περισσότερη ασφάλεια. Δεν υπάρχει καμία αναγνώριση της σχέσης μας ή των δικαιωμάτων μας εδώ.
Είναι λες και η κυβέρνηση συναινεί με τις επιθέσεις με το να μην αναγνωρίζει τις σχέσεις μας, με το να μην αποδέχεται ότι υπάρχουμε. Ότι έχουμε το δικαίωμα να υπάρχουμε με ασφάλεια. Η νέα κυβέρνηση δήλωσε ότι θέλει να βελτιώσει την κατάσταση, να βάλει ένα τέλος στα εγκλήματα μίσους και να αναγνωρίσει τα ομόφυλα ζευγάρια, κάτι που φυσικά είναι κάτι καλό. Αλλά αυτό έπρεπε να έχει συμβεί εδώ και πολύ καιρό, προτού χρειαστεί να θρηνήσουμε θύματα. Και ακόμα δεν έχει συμβεί.
Ζ: Το βρίσκω και εγώ περίεργο. Ήρθα από το Kashmir στην Ελλάδα το 2009. Ήταν μια επικίνδυνη διαδρομή – μας έκρυψαν σαν ζώα σε φορτηγά, σε φέρετρα… Ήμουν υπό κράτηση και τώρα επιτέλους περιμένω να ακούσω σχετικά με την αίτηση ασύλου μου.
Ήρθα εδώ πέρα για μια πιο αξιοπρεπή ζωή. Τα πράγματα στο Πακιστάν για τα gay άτομα είναι αρκετά δύσκολα. Βρίσκεσαι διαρκώς σε κίνδυνο. Δεν υπάρχει καμία αναγνώριση, δικαιώματα ή προστασία για άτομα σαν εμάς. Τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα εδώ, αλλά μετά έχεις τον ρατσισμό. Και δεν υπάρχει καμία αναγνώριση, δικαιώματα ή ουσιαστική προστασία για τα LGBTI άτομα στην Ελλάδα επίσης.
Είναι σαν να μην υπάρχουμε!
Δείξε την υποστήριξή σου:
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας και Τρανσφοβίας, μπορείς να στείλεις το δικό σου μήνυμα υποστήριξης στον Κώστα και στον Zabi στο Twitter, χρησιμοποιώντας τo hashtag #KostasZabi. Tell the Greek government (@govgr) to end hate crimes, and stand against homophobia and racism.
