Η αγάπη είναι ένα μαζοχιστικό κουκούλι που τρέμει, φοβάται να αποκαλυφθεί και γύρω γύρω του σαδιστικά ειρωνικά κλαπατσίμπαλα.
Ο Θέμελης Γλυνάτσης και ο Γιώργος Κουμεντάκης εμπνέονται απο το 57ο σονέτο του Σαίξπηρ, το πιο υποτακτικό από όσα απεύθυνε στον μυστηριώδη ανώνυμο φαντασιακό (;) εραστή του, και δημιουργούν μια παράσταση στα όρια του μουσικού θεάτρου και του conceptual performance. Μια ζωντανή παρτιτούρα ανεκπλήρωτου, αντικλιμακτικού έρωτα και της απέναντι του χαιρέκακης ηδονικής βίας.
Στο κέντρο του τραπεζιού που δεσπόζει στη σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή, ένα κουκούλι. Μέσα του, ο βασανισμένος ποιητής, κλεισμένος ερμητικά και ασφυκτικά σαν σε αυτοερωτική, αλλά ασέξουαλ, φυλακή. Απευθύνει δειλά τους στίχους του σονέτου απο μέσα απο το κουκούλι, στίχους που μιλούν για τον έρωτα του στον αφανή αφέντη του, αυτόν που τον κάνει να θέλει να είναι σκλάβος και υπηρέτης της κάθε ηδονής του, ακόμα και χωρίς την παραμικρή ανταπόδωση, ενώ έξω απο το κουκούλι, γύρω απο το τραπέζι μια πολυ- ή α- προσωπη κοινωνία. Παρατηρεί, μελετά, χλευάζει, εκφράζει βία η οποία ακολουθεί κι αυτή μια παρτιτούρα, ΕΙΝΑΙ η μουσική της παράστασης. Μουσική από χτυπήματα γροθιές στο τραπέζι ή από τεράστια βότσαλα που συγκρούονται με τέτοια ορμή και μανία που θρυματίζονται κομμάτια. Μουσική από φωνές που σιγά σιγά μιμούνται τους στίχους του ποιητή, μαλακώνουν, έχουν νότες, έχουν χτυπήματα πλήκτρων γραφομηχανής, ήχους από ποτήρια νερό, απρόσμενα μουσικά όργανα τον προσκαλούν έξω από το κουκούλι του.
Όταν κάνει επιτέλους το “coming out” του σε αυτή τη μικροκοινωνία, δεν είναι μια χαρούμενη, πολυχρωμη φτερωτή μορφή, αλλά ένα ηττημένο ημίγυμνο πλάσμα που σέρνεται νωχελικά σε μια γωνία και υπομένει τον ακόμα πιο άγριο, ακόμα πιο φθονερό εμπαιγμό των γύρω του. Είναι μια αγάπη που ποτέ δεν βρίσκει αποδοχή από τον επιδιωκώμενο παραλήπτη της και δεν βρίσκει ποτέ κατανόηση από τους γύρω της, όσο και αν προσπαθεί και πέφτει χαμηλά και κλείνεται πάλι μέσα της, όπου ανακαλύπτει στον πυρήνα του και αυτοαποδέχεται μια απρόσμενη αθωότητα των προθέσεων της.
Αρκεί.
Είναι ένα καθηλωτικό ταξίδι αυτό, μέσα από αυτά τα συναισθήματα, με οδηγό μόνο τους λιγοστούς επαναλαμβανόμενους στίχους του σονέτου. Ένα ταξίδι στο οποίο ο θεατής γίνεται κι ο ίδιος δέσμιος του σκηνοθέτη, καθηλωμένος από την παγίδα της συνθήκης – βρέθηκα σε ένα σημείο να ακούω τις ανάσες του κοινού, οι οποίες είχαν συγχρονιστεί με τις βαθιές ανάσες των ηθοποιών, η φάκα είχε ενεργοποιηθεί.
Εδώ, περισσότερο από κάθε προηγούμενη δουλειά του, ο Γλυνάτσης είναι τολμηρός και ακραίος, αλλά με κάθε έξαρση αποκαλύπτοντας ένα σκαλοπάτι πιο μέσα στην ευάλωτη ευαισθησία του ίδιου, σε αυτή την πολύ πολύ προσωπική σύνδεση δημιουργού με κείμενο. Σαν περφόρμανς, σαν σύνολο από εικόνες και ήχους και μουσικότητα, πρόκειται για ένα απόλυτα καλοκουρδισμένο, καλοπαιγμένο, καλοφωτισμένο, καλοκακιωμένο σύνολο, έναν κόσμο που σε δελεάζει μέσα του και μετά δεν σε αφήνει να ανασάνεις, μια απόλυτη ερμηνευτική/σκηνοθετική παρτιτούρα. Για θεατές που είναι διατεθειμένοι να αφεθούν σε μια τέτοια εμπειρία, πρόκειται για μια σπάνια έντονη μοναδικότητα.
Για άλλες τέσσερις παραστάσεις, Δευτερότριτα στο Οδού Κυκλάδων.
57 // a passion play
Σύλληψη: Γιώργος Κουμεντάκης και Θέμελης Γλυνάτσης
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κουμεντάκης
Απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Σκηνικά και κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Ηχητικός σχεδιασμός Tim Ward
Μουσική διδασκαλία: Μιχάλης Παπαπέτρου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Αrtwork: Γιώργος Ζαρταλούδης
Παίζουν (αλφαβητικά): Νικήτας Γκρίτζαλης, Πάνος Κούγιας, Γιώργος Κουσάκης, Νέστωρ Κοψιδάς, Βασίλης Λιάκος, Σταμάτης Πακάκης, Σωτήρης Τριάντης, Γιάννης Φίλιας
Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής
Κεφαλληνίας & Κυκλάδων 11, Κυψέλη
Ημερομηνία: 24, 25, 31 Οκτωβρίου και 1, 7 και 8 Νοεμβρίου 2016, ώρα έναρξης: 21.00. Διάρκεια: 40’
Πληροφορίες: Τηλ.: 210 8217877
Τιμές εισιτηρίων: €15, €10
Προπώληση: Στο ταμείο του Θεάτρου και Ticket Services:
