Τρεις γυναίκες υποδύονται άνδρες που μιλούν για γυναίκες. Σύντομες συνεντεύξεις in medias res – στο μέσο των πραγμάτων – σε ένα παράδοξο περιβάλλον που δημιουργεί μια υπερβατική πραγματικότητα. Πέντε άνδρες εκτίθενται σε ένα υποτιθέμενο πάρτι. Άραγε είναι σε όλους διακριτή αυτή η «περίεργη ταυτοσημία» ανάμεσα σε τόσο διαφορετικές ανθρώπινες σχέσεις; Ποιοί τελικά μπορούν να πληρώσουν αυτό το τίμημα για να είναι ουσιαστικά «μαζί» με κάποιο άλλο άτομο;
«Θέλεις να μάθεις πως να γίνεις υπέροχος; Πως πραγματικά μπορείς να ικανοποιήσεις μία γυναίκα;»
Μέσα από μία μινιμαλιστική σκηνοθεσία, ξεδιπλώνοται σταδιακά και με εντυπωσιακή ακρίβεια ο σεξισμός και η επιβλητικότητα του αρσενικού στοιχείου μίας κοινωνίας που μπορεί πολύ εύκολα να δει έναν άνθρωπο σαν τίποτα περισσότερο από ένα αντικείμενο. Η εύθραυστη αρρενωπότητα που κρύβεται πίσω από το διογκωμένο Εγώ των αντρών που πιστεύουν πως γνωρίζουν, καλύτερα από όλους τους άλλους, πως να ικανοποιήσουν μια γυναίκα, σκιαγραφείται μέσα από πέντε συνεντεύξεις που άλλοτε προκαλούν αμηχανία, άλλοτε συμπόνια, άλλοτε σαφή θυμό.
Η αφήγηση των ιστοριών που οι άντρες του έργου εξιστορούν, υφαίνεται πάνω στην ίδια τους την ανάγκη για επιβεβαίωση — στην ακράδαντη πεποίθησή τους πως όχι μόνο έχουν δίκιο, μα πως έχουν ανακαλύψει μια αλήθεια που οι υπόλοιποι άνθρωποι αγνοούν, και πως είναι χρέος τους να τη μεταλαμπαδεύσουν. Πρόκειται για ιστορίες σίγουρα αληθινές, έστω και αναπόδεικτα. Λόγια και χαρακτηρισμοί ως προς το γυναικείο φύλο, τη μητρότητα, τη σεξουαλική κακοποίηση, το χειριστικό φλερτ, που ειπώνονται γύρω μας ξανά και ξανά από συζύγους, πατέρες, δημόσια πρόσωπα, ακόμα κι από την ίδια τη Δικαιοσύνη.
Οι γυναίκες που κρίνονται ή αναλύονται μέσα από τα λεγόμενά τους βρίσκονται πάντα σε ένα βάθρο στην άκρη της σκηνής — ο διάλογος εκλείπει, γιατί δεν είναι αναγκαίος. Άλλωστε οι… απαίσιοι άντρες, δε θέλουν να συνομιλήσουν, θέλουν να ακουστούν, και να εισακουστούν.
Πόσες φορές ένα θύμα βιασμού έχει έρθει αντιμέτωπο με έναν άντρα που θεωρεί πως μπορεί να εκφέρει γνώμη στο αν και κατά πόσο ήταν όντως αρνητικό το να βιώσει το εκάστοτε τραυματικό γεγονός σεξουαλικής βίας το θύμα; Πόσες γυναίκες έχουν έρθει αντιμέτωπες με ένα νάρκισσο εραστή που χρησιμοποιεί τη σεξουαλική πράξη ως βαυκαλισμό των ίδιων του των συναισθημάτων, και όχι ως αμοιβαία συνεύρεση; Πόσο συχνά η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως δικλείδα ασφαλείας που άλλοτε χρησιμοποιείται ως άψυχο σώμα και άλλοτε ως θαύμα εξ ουρανού που θα “σώσει” έναν άντρα από τον εαυτό του;
Πρόκειται για ήρωες πραγματικά απαίσιους, αλλά και καθημερινούς, βαθιά ανασφαλείς πίσω από τη φαινομενική δυναμικότητά τους. Άντρες που λένε, λένε, λένε — όταν το μόνο που θέλουν πραγματικά να πουν είναι… «Σου αρέσω;»
Η παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο έργο του David Foster Wallace, και αποδίδεται εξαιρετικά από τις τρεις νεαρές ηθοποιούς Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ζωή Μυλωνά, Τάνια Παλαιολόγου. Ιδιαίτερη αίσθηση αφήνει η Ζωή Μυλωνά με την εξαιρετική φωνή της, η οποία σκηνοθέτησε και το έργο μαζί με τη Σταυρούλα Κοντοπούλου.
Οι Σύντομες Συνεντεύξεις Με Απαίσιους Άντρες ανεβαίνουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας.
