Ο Δημήτρης Βαρελάς γράφει για το avmag.gr:
Ο Ντάνι και ο Όντι είναι δυο αδέλφια που επανενώνονται στην Αθήνα μετά από μια τραγωδία. Αλβανοί δεύτερης γενιάς με αβέβαιο μέλλον, υπό τον φόβο της απέλασης καθότι δεν έχουν κάρτα. Ο μικρότερος Ντάνι προσπαθεί να πείσει τον αδελφό του να συμμετέχει σε talent show τραγουδιού αναζητώντας μια ευκαιρία για καλύτερη ζωή, ενώ παράλληλα θέλει να εντοπίσει τον Έλληνα πατέρα του στη Θεσσαλονίκη. Ένα ταξίδι δρόμου με πολλές (κατα)στάσεις και περιπέτειες που θα φέρει πιο κοντά δύο ετερόκλητα άτομα και θα αποδείξει πως μερικές στιγμές στη ζωή πρέπει να κυνηγάς αυτό που θέλεις και να μη συμβιβάζεσαι με τα κοινωνικά «πρέπει» και «θέλω».
Ο Πάνος Χ. Κούτρας ξαναχτυπά μετά την «γεια σου» Επίθεση Του Γιγαντιαίου Μουσακά, την καυστική Αληθινή Ζωή και την αριστουργηματική μοντέρνα τραγωδία Στρέλλα. Με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη γράφουν ένα σενάριο που σε πρώτη ανάγνωση μιλά για ένα road trip ενηλικίωσης δύο αγοριών στην Ελλάδα του σήμερα, αλλά καταφέρνει να χωρέσει μέσα του πολλά υποείδη και γερές δόσεις σχολιασμού και κριτικής ματιάς: μια κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, την ξενοφοβία και ομοφοβία που βρήκαν αφορμή να εκφραστούν πιο ανοιχτά. Ο Κούτρας κρατά γερά τα ηνία στο Xenia και το αποτέλεσμα είναι άρτιο, ώριμο και ευπρόσδεκτο. Η σκηνοθετική του ματιά οξυδερκής, κινηματογραφεί ρεαλιστικά την καθημερινότητα, χωρίς να πέφτει στη παγίδα μιας μίζερης και μουντής απεικόνισης. Όπως και στις προηγούμενες δουλειές του, οι σουρεαλιστικές πινελιές πιάνουν το θεατή απροετοίμαστο και είναι ένα σημείο που τον κάνει να ξεχωρίζει και να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Αυτές οι σκηνές, εκτός από το ότι είναι άψογα γυρισμένες, παίζουν σημαντικό ρόλο στην βαθύτερη κατανόηση των χαρακτήρων και προσδίδουν σάρκα και οστά στους ήρωες, κάνοντας μας να ενδιαφερθούμε και να συμπάσχουμε με αυτούς.
Η φωτογραφία της ταινίας είναι όμορφη και αποδίδει σωστά την πόλη, τη φύση, την ερημιά ενός εγκαταλειμμένου ξενοδοχείου.. Η κάμερα πότε στο χέρι και πότε σε αργόσυρτα σταθερά πλάνα αποτυπώνει και πιάνει το παλμό των χαρακτήρων. Ειδική μνεία πρέπει να αποδοθεί και τη μουσική επιμέλεια. Ιταλικές μπαλάντες της Πάτι Πράβο και της Ραφαέλα Καρά όχι μόνο ντύνουν μουσικά την ταινία, αλλά έχουν το δικό τους ρόλο στην ιστορία. Το “Tutt΄al Piu” είναι το αγαπημένο τραγούδι της μητέρας τους και αυτό που επιμένει ο Ντάνι να τραγουδήσει ο Όντι στην οντισιόν… Εξαιρετικό soundtrack.
Σημαντικότατο ρόλο στη ταινία παίζουν οι ηθοποιοί. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους των Ντάνι και Όντι επιλέχθηκαν αντίστοιχα ο Κώστας Νικούλι και ο Νίκος Γκέλια. Με τη σωστή καθοδήγηση του Κούτρα πλάθουν δύο ολοκληρωμένους χαρακτήρες και κρατάνε στους ώμους τους όλη την ταινία. Ο Όντι είναι ο μεγαλύτερος αδελφός, χαμηλών τόνων, ήρεμος, που προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, ενώ ο Ντάνι είναι ένας 16άχρονος gay, έξω καρδιά, χύμα, που μιλάει πρώτα και σκέφτεται μετά, και συνδυάζει τη χαμένη παιδικότητα με την με το ζόρι ωριμότητα και αποφασιστικότητα να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Στους υπόλοιπους ρόλους συναντάμε τον Άγγελο Παπαδημητρίου, τον Γιάννη Στάνκογλου, τη Μαρίσα Τριανταφυλλίδου και την Romana Lobats που αποδίδουν ιδανικά τους ρόλους τους.
Ο ξεκάθαρα ειρωνικός τίτλος της ταινίας κλείνει το μάτι στη χώρα που καυχιέται για την έννοια της «φιλοξενίας» και που πλέον μόνο με αυτόν τον τρόπο δεν συμπεριφέρεται στους μετανάστες της, καθώς και σε κάθε άλλη μειονότητα. Η Οδύσσεια του Ντάνι και του Όντι κρύβει μέσα της μια γλυκύτητα και αισιοδοξία για μια γενιά που προσπαθεί να παλέψει με τις υπάρχουσες συνθήκες. Λάθη γίνονται απ’ όλες τις πλευρές, το θέμα είναι η καθημερινή μάχη για αποδοχή, αλληλεγγύη και κατανόηση.
Η Xenia δεν κατατάσσεται εύκολα σε κινηματογραφικό είδος. Κοινωνικό δράμα ενηλικίωσης, γερές κωμικές δόσεις, αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, θα σε κάνει να ενδιαφερθείς, να γελάσεις, να συγκινηθείς, να συζητήσεις. Ένα είναι σίγουρο: μη χάσεις την ευκαιρία να τη δεις στη μεγάλη οθόνη…
-«Και Αλβανός και πούστης»
-«Και βουνό και θάλασσα»
8/10
