Βρισκόμαστε στο τέλος του 2001. Στο πρώτο έτος έπειτα από την επανεκλογή του Κώστα Σημίτη. Έχει προηγηθεί ένα φθινόπωρο με την επίθεση στους δίδυμους πύργους και είμαι είκοσι ετών.
Αυτοβιογραφικά, τοποθετούμαι λίγες μόνο στιγμές προτού αποφασίσω να ακολουθήσω μια διαδρομή ζωής που ξεκινάει με το γράμμα Λ. «Γιατί τότε;» Ή αν γυρίσω πίσω στο μακρινό 2001 και ρωτήσω την εαυτή μου, «Γιατί τώρα; Γιατί «επιλέγω» τώρα να ακολουθήσω το δρόμο της Λεσβίας; Γιατί όχι πέρυσι ή το 1999; Γιατί όχι όταν ήμουν δώδεκα ή δεκατεσσάρων»; Και επαναλαμβάνω: «Γιατί το 2001»;
Αν φανταστούμε τη λεσβιακή ορατότητα σαν ένα κύμα που ανεβοκατεβαίνει στις φουσκοθαλασσιές του εν δυνάμει ορατού, τότε η δεκαετία ακριβώς πριν τη νέα χιλιετία έδωσε σε αυτό το κύμα μια τεράστια ώθηση. Τόση όση ήταν αρκετή για να μπορέσω κι εγώ να δω πως τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου δεν ήταν ακριβώς και μόνο ό,τι νόμιζα. Απαριθμώ ενδεικτικά και με τυχαία σειρά, όπως μου έρχονται στο μυαλό, τα υποθαλάσσια ρεύματα που δε με άφησαν να ηρεμήσω: Η k.d. Lang ερμηνεύει το Constant Craving το 1992 και ένα χρόνο μετά φωτογραφίζεται με την Cindy Crawford, στο εξώφυλλο του Vanity Fair, προσπαθώντας να αναδείξουν το “Lesbian chic” της εποχής.
Το 1997, η Ellen DeGeneres κάνει coming out ως λεσβία, ταυτόχρονα στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί, αλλά και στην πραγματική της ζωή, στην οποία χωρίς αμφιβολία, επίσης πρωταγωνιστεί.
Το 1996, στην σειρά Friends, η Suzan και η Carol – η πρώην γυναίκα του Ross – ανταλλάσσουν όρκους στην εκκλησιά και αργότερα γίνονται και μαμάδες. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το “Bound”, το οποίο, είμαι σίγουρη, χάραξε ανεξίτηλα τη συλλογική λεσβιακή συνείδηση.
Ενώ το 1995, 80.000 Έλλην@ βλέπουν σε πρώτη προβολή, την Μαριζό, μια ανοιχτά λεσβία να πολιορκεί την παντρεμένη Λολί, η οποία αποφασίζει τρεις μέρες της εβδομάδας να κοιμάται με τη Μαριζό, τρεις με τον άντρα της και την Κυριακή να ξεκουράζεται. Όλα αυτά στη θρυλική κωμωδία της Ζοζιάν Μπαλασό, «Για όλα φταίει το γκαζόν». Κάπου εκεί κάνει και την εμφάνισή της στις ζωές μας η Angelina Jolie, η οποία όπως γράφει και η Zara Barrie στο lesbian free press GoMag: «Διέθετε αυτή την ηλεκτρική queer girl ενέργεια» και προσέφερε, εν αγνοία της (;), επιλογές και πλαίσια ταύτισης σε κορίτσια όπως εγώ. «Και σαν να μην έφτανε αυτό», γράφει η Zara, «άρχισε να ξεστομίζει στα mainstream περιοδικά, ότι ήταν bi».
Το 1996, η Jolie με το “Foxfire” αρχίζει ό,τι ολοκληρώνει πανηγυρικά στο “Girl, Interrupted”, με συμπρωταγωνίστρια την «κοντοκουρεμένη Winona Ryder»! Ι rest my case! Δεν είναι όλες τυχερές να πέσει πάνω τους ένα λεσβιακό τσουνάμι με τη μορφή κάποιου έρωτα. Ένα τσουνάμι που τις κάνει να συνειδητοποιούν ή να αποδέχονται τη λεσβία μέσα τους. Και σίγουρα δεν είμαστε όλες μας ακόμα πιο τυχερές να ξεκινήσουμε τις ζωές μας από την αρχή με αυτή τη βαθιά γνώση και αποδοχή της εαυτής μας. Κάποιες, όπως εγώ, χρειάστηκε να περιμένουμε μια πολύχρωμη φουσκοθαλασσιά pop κουλτούρας να έρθει να μας αγκαλιάσει για να αρχίσουμε να κινούμαστε προς κάτι που μοιάζει με επιλογή, αλλά είναι αποδοχή.
Ενιγουέι, δεν είμαστε στο 2001, αλλά στο 2023 και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές πλησιάζει, όπως πλησιάζει πάντα, ο Ιούνιος και μαζί του φέρνει χαρές, παρελάσεις και όλα τα τρικούβερτα που συνοδεύουν τα γλέντια. Από το μακρινό 2001 ως τον Ιούνιο αυτό, μετράω 21 χρόνια. Είμαι 41 χρόνια πάνω στη γη, αλλά μόλις 21 ετών σε έτη λεσβιακά. Δεν έχω γιορτάσει ποτέ τη λεσβιακή μου «γένεση» και επειδή τώρα κάπως αυτά τα 21 έτη ήρθαν και προσπέρασαν τα πρώτα 20, αποφάσισα, πως ήρθε η ώρα να αρχίσω γιορτάζω και αυτή την επέτειο. Κάθε Ιούνιο θα γίνομαι μία λίγο μεγαλύτερη Λεσβία. Υπάρχει όμως, μόνο ένα θεματάκι. Αν η λεσβιακή μου εαυτή είναι μόλις 21 ετών και η υπόλοιπη ύπαρξή μου, όση τέλος πάντων περικλείει σαν φλούδα το λεσβιακό μου κέντρο, τιμολογείται στα 41 έτη, τότε πώς μπορώ πραγματικά να υπολογίσω πόσων χρόνων είμαι; Είναι τα λεσβιακά χρόνια κάτι αντίστοιχο των σκυλίσιων; Τύπου ένας σκυλίσιος χρόνος αντιστοιχεί σε έξι ανθρώπινα χρόνια; Ή εφτά; (πάντα τα μπερδεύω).
