Εδώ και οι δεκαετίες η ομοφυλοφιλία κεντρίζει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Γεννιέσαι με αυτήν ή την αποκτάς; Και ποιος τελικά είναι ο απώτερος σκοπός της;
Οι θεωρίες που κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολλές. Από αυτήν που υποστηρίζει ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες γίνονται πιο επιμελείς “θείοι” σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους συναδέρφους τους (εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωση των συγγενών τους), μέχρι αυτήν που υποστηρίζει ότι το γονίδιο της ομοφυλοφιλίας κάνει τις γυναίκες πιο γόνιμες.
Αυτή τη φορά, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Portsmouth της Αγγλίας διαχειρίζονται μια νέα θεωρία. Σύμφωνα με αυτήν, η ομοφυλοφιλία εξελίχθηκε στους ανθρώπους αλλά και σε άλλα πρωτεύοντα είδη, δίοτι συμβάλλει στη δημιουργία ισχυρών συναισθηματικών δεσμών,
“Από εξελικτική σκοπιά, έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι η σεξουαλική συμπεριφορά αποτελεί ένα μέσο για την αναπαραγωγή. Παρόλα αυτά, επειδή η σεξουαλική συμπεριφορά έχει ως σκοπό και την οικειότητα και την απόλαυση, χρησιμοποιείται από πολλά είδη για να επιτευχθεί η δημιουργία και η διατήρηση κοινωνικών δεσμών. Μπορούμε να δούμε όλα αυτά τα ρομαντικά ζευγάρια που δένονται μέσω της σεξουαλικής συμπεριφοράς, ακόμα και όταν η αναπαραγωγή δεν είναι εφικτή”, υπστηρίζει η Dr. Diana Fleischman, ειδική ψυχολόγος που μετέχει στην έρευνα.
Για τη μελέτη, άντρες και γυναίκες κλήθηκαν να αναφέρουν το βαθμό στον οποίο συμφωνούν ή διαφωνούν με διάφορες υποθετικές καταστάσεις για ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, όπως π.χ. “Αν η ιδέα του φιλιού με ένα άτομο του ιδίου φύλου τους προκαλεί σεξουαλική διέγερση”, ή να λύσουν ένα στοχευμένο παζλ λέξεων.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα της ορμόνης προγεστερόνης στο σάλιο τους. Η προγεστερόνη είναι συνδεδεμένη με το κοινωνικό δεσμό.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι γυναίκες με υψηλά επίπεδα προγεστερόνης ήταν πιο ανοιχτές να συμμετέχουν σε κάποια ομοφυλοφιλική δραστηριότητα. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η προγεστερόνη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να συνδεθούν με τους άλλους – και δεδομένου ότι η σεξουαλική δραστηριότητα είναι μία μορφή “συναισθηματικού δεσίματος”, η ομοφυλοφιλική δρατηριότητα ενθαρρύνεται εξίσου με την ετεροφυλοφιλική.
“Το να υπάρχει ένας βαθμός έλξης για το αντίθετο φύλο, είναι ένα είδος προσαρμοστικής συμπεριφοράς, μέσω της οποίας παρατηρούνται και τα άκρα του φάσματος, δηλαδή ορισμένοι άνθρωποι θα έλκονται μόνο από μέλη του ίδιου φύλου. Η έρευνά μας υποδηλώνει ότι οι αποκλειστικές ετεροφυλοφιλικές σκέψεις είναι ένα μειονέκτημα και πως είναι καλύτερο το να ελκύεται κανείς μόνο λίγο από το αντίθετο φύλο”.
