Μέρος Α’
Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για οτιδήποτε άλλο, εκτός από το σκάνδαλο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, μετά τον κυκεώνα αποκαλύψεων και καταγγελιών που έρχονται στο φως και αφορούν κάθε τομέα και έκφανση της επαγγελματικής και όχι μόνο ζωής μας.
Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για οτιδήποτε άλλο, εκτός από το σκάνδαλο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, όχι απλά επειδή είναι επίκαιρο, αλλά επειδή σχεδόν κάθε γυναίκα (καθώς και πολλοί άντρες) μπορεί να ταυτιστεί με τα θύματα.
Έχουμε όλ@ μας ιστορίες τρόμου να διηγηθούμε, ιστορίες βαθιά σφηνωμένες στον λαβύρινθο των σκέψεών μας. Συνήθως, είναι ιστορίες για εμπειρίες, που διήρκεσαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα, αλλά έχουμε καταδικαστεί να τις κουβαλάμε ακούσια στην ψυχή μας για δεκαετίες, ίσως και για όλη μας τη ζωή.
Εμπειρίες που άλλαξαν ριζικά τη σκέψη και την κοσμοθεωρία μας, που μας έκαναν να αμφισβητήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και τους ανθρώπους που θεωρούσαμε οικείους. Εμπειρίες που μας έφεραν στα όρια μας, που πλήγωσαν την υπερηφάνεια μας, τα ιδανικά μας. Εμπειρίες που μας έκαναν να νιώσουμε κατώτερ@, λίγ@, ασήμαντ@.
Βιωματικά χαστούκια που υπήρξαν καταλυτικός παράγοντας στη διαμόρφωση μιας «νέας» προσωπικότητας, μιας «νέας» ταυτότητας μέσα μας. Μιας ταυτότητας και ενός εαυτού που πολλές φορές θα μας καταπιέσει, θα μας ροκανίσει τη θέληση, θα υποσκάψει την αίσθηση της ασφάλειας και της γαλήνης, θα μας αποξενώσει, θα μας κάνει δύσπιστ@ς, φοβικ@ες έως και επιθετικ@ς.
Και όμως, θα αποδεχτούμε αυτήν τη «νέα» ταυτότητα, αυτό το νέο «είναι» μας. Γιατί πολύ απλά θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε, να υπάρχουμε, να επιζήσουμε.
Μέρος Β’
Οι «μάθετε τη θέση σας στην κοινωνία»
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο, που συναινούν και διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση. Ωφελούνται, ευδοκιμούν, απολαμβάνουν την εξουσία που τους έχει παραχωρηθεί και θα εναντιωθούν σε όποιον επιχειρήσει να αλλάξει τις ισορροπίες. Άμεσα ή έμμεσα, συμμετέχουν στη διαμόρφωση της «νέας» μας ταυτότητας εδώ και αιώνες, με πολλά μέσα και ποικίλες μεθόδους.
Οι «έτσι είναι ο κόσμος, δεν θα τον αλλάξω εγώ»
Υπάρχουν αρκετοί άλλοι, που απλά δεν ενδιαφέρονται αρκετά. Βλέπουν ότι αυτό που συμβαίνει είναι λάθος, αλλά δε θέλουν να δράσουν, γιατί δεν έχουν κάποιο κέρδος.
Μέρος Γ’
Οι «Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξει αυτό;»
Υπάρχει, όμως, κι ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων (που, ελπιδοφόρα, αυξάνεται), οι οποίες/οι και βλέπουν το λάθος και θέλουν να το αλλάξουν. Δεν τις/τους ικανοποιούν εξηγήσεις τύπου «έτσι είναι τα πράγματα», «αυτή είναι η φύση μου», «τι περίμενε με αυτά που φορούσε».
Έχουν την ευφυία και ενσυναίσθηση, την πνευματική και ηθική καλλιέργεια και εντιμότητα να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση. Να υπερασπιστούν ανθρώπους, να καταρρίψουν αποκρυσταλλωμένες πεποιθήσεις και οπισθοδρομικά στερεότυπα.
Είναι οι άνθρωποι που έχουν το θάρρος να ψέξουν συγγενείς, που αφηγούνται με καμάρι το πώς «στρίμωξαν τ@ν τάδε στη γωνία», ή το πώς «τ@ έδωσαν μια σφαλιάρα γιατί αντιμίλησε». Όταν αμφισβητούν τους φίλους τους που, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, κερνάνε μία γυναίκα ένα ποτό και αν εκείνη τους απορρίψει ερωτικά, της επιτίθενται λεκτικά ή/και σωματικά. Όταν διαφωνούν με τ@ κολλητ@ τους που καυχιέται για το πόσες ταυτόχρονες «σχέσεις» διατηρεί με ανυποψίαστα άτομα.
Οι άνθρωποι που κατανοούν ότι το πόσα ρούχα φοράς (ή δε φοράς), το αν ήπιες (ή δεν ήπιες), το αν είπες «ναι» αρχικά αλλά μετά το μετάνιωσες, το τι ώρα γύρισες σπίτι, το αν δέχτηκες (ή δε δέχτηκες) να μπεις σε ένα αυτοκίνητο, το αν ήθελες να πάρεις ένα ρόλο, το αν ενέδωσες αρχικά σε φλερτ αλλά μετά άλλαξες γνώμη, δεν αποτελούν ποτέ τεκμήρια ενοχής.
Οι άνθρωποι που ξέρουν ότι φταίει πάντα ο βιαστής. Και το λένε στις συζητήσεις τους όταν ακούγονται τα, τετριμμένα πια, επιχειρήματα των «μάθετε τη θέση σας στην κοινωνία» ή των «έτσι είναι ο κόσμος».
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο και ένα ακόμη μεγαλύτερο ευχαριστώ.
Ευχαριστώ, που είχατε το θάρρος να εναντιωθείτε σε μία επικρατούσα αντίληψη που σας ευνοούσε.
Ευχαριστώ, που κάνετε αυτές τις άβολες συζητήσεις με φίλ@ς και οικογένειες, που μπορεί να έχετε έρθει σε ρήξη και να έχετε ίσως υποστεί συνέπειες. Που μπορεί να σας έχουν βρίσει ή και επιτεθεί επειδή μας υπερασπίζεστε.
Που πιθανώς με την παρέμβασή σας να έχετε αποτρέψει επικίνδυνες καταστάσεις να βγουν εκτός ελέγχου και ίσως να έχετε σώσει μια ζωή.
Που ξαφνιάζετε τον περίγυρό σας, που τον κάνετε να αναρωτιέται τι συμβαίνει, που δε σωπαίνετε. Που αναγκάζετε τους ανθρώπους να σκεφτούν, να ξεμείνουν από επιχειρήματα, να αναθεωρήσουν.
Που δε γελάτε με τα «αστεία» τους, που δε συμμερίζεστε τις «απόψεις» τους. Που όταν πρέπει, είστε απέναντί τους.
Ευχαριστούμε, που μας κάνετε να νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόν@, ότι είστε σύμμαχοι, υποστηρικτές, φίλ@ μας.
Και όσοι έχετε αναρωτηθεί τι μπορείτε να κάνετε, μη νιώθετε ένοχοι που δεν έχετε μιλήσει ακόμη. Εκ μέρους όλων των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να αποκτήσουν μία «νέα» ταυτότητα, να ξέρετε ότι σας περιμένουμε για να πορευτούμε μαζί.
Έχετε ήδη κάνει το πρώτο βήμα.
Γράφει η Αφροδίτη Πετρίδου
