Μια συνέντευξη στο περιοδικό “Λοιπόν”, έδωσε η Ματθίλδη Μαγγίρα εκφράζοντας ανοιχτά τη γνώμη της για τα ομόφυλα ζευγάρια και τη δυνατότητα παιδοθεσίας.
Συγκεκριμένα, δήλωσε: “Δεν με απασχολεί τι κάνει κάποιος στην προσωπική του ζωή, δεν μου αρέσει όμως να εκτίθεμαι δημοσίως, επειδή είμαι έτσι ή επειδή είμαι αλλιώς… Και σε στρέιτ ανθρώπους, πάλι θα ενοχληθώ αν κάποιο ζευγάρι βρίσκεται κάπου δημόσια κι αρχίζει να φιλιέται, να χαμουρεύεται και να τα κάνει όλα αυτά δημοσίως. Κανένας δεν χρειάζεται να το κάνει αυτό, έχει τον χώρο του, το σπίτι του, την ιδιωτικότητά του να το κάνει. Γενικά βλέπω ότι υπάρχει μια έκταση και με τη βιομηχανία πορνό, το σεξουαλικό είναι κάτι καθημερινό, όπως τρώμε το φαγητό μας, δεν συμφωνώ με αυτό, δεν είμαι έτσι. Το σύμφωνο συμβίωσης θεωρώ ότι το ήθελαν ίσως περισσότερο οι γκέι, για να καλύπτονται οι ίδιοι νομικά, όταν είναι ένα ζευγάρι και είναι νόμιμο, για την περιουσία, αλλά φαντάζομαι ότι και με μία διαθήκη το κάνουν αυτό. Το παιδί στη ζωή ενός γκέι ζευγαριού… δεν ξέρω. Θα ήθελα να δω πια, παιδιά μεγαλωμένα από τέτοιες συνθήκες, να δω τι συμπεριφορά θα αναπτύξουν, για να μπορώ να έχω άποψη, τώρα δεν έχω άποψη, μόνο να εικάσω μπορώ”.
Όταν μάλιστα η δημοσιογράφος τη ρώτησε αν όσα λέει ισχύουν και για ομόφυλα ζευγάρια γυναικών, η Ματθίλδη Μαγγίρα απάντησε: “Η γυναίκα και ο άντρας, βιολογικά, είναι δύο διαφορετικοί οργανισμοί, δύο διαφορετικές συνθήκες οργανισμών. Όχι, δεν ισχύουν τα ίδια και στις δύο περιπτώσεις, γιατί δεν είναι το ίδιο”.
Την περασμένη Παρασκευή, η ίδια βρέθηκε καλεσμένη στο “Πρωινό” σχολιάζοντας τις δηλώσεις της αυτές.
“Οι δηλώσεις ξεκίνησαν με έναυσμα το τραγούδι που έχω βγάλει, το οποίο έχει έναν πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό στίχο. Λέει λοιπόν το τραγούδι, ότι ξεμείναμε από λεβεντιά και μετά λέει ότι ήρθε και ο Μπάμπης που είχε παντρευτεί να μου εξομολογηθεί ότι βαρέθηκε να είναι άντρας και θέλει πια να αγαπηθεί. Οπότε σχολιάσαμε με βάση αυτόν τον στίχο και μπήκαμε σε αυτή τη θεματολογία […] Θεωρώ ότι οι άνδρες έχουν μεταλλαχθεί, δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί πια. Δεν ξέρω και πόσοι είναι, τους ψάχνω να τους μετρήσω. Άνδρες παλιάς κοπής. Δεν μιλάω για την ερωτική επιλογή του καθενός, αυτό είναι δικαίωμα του καθενός” δήλωσε χαρακτηριστικά, ξεκαθαρίζοντας και πάλι πως έχει να κάνει με τον άνθρωπο και το υπόβαθρό του και όχι με τις επιλογές του καθενός, ωστόσο δεν έκρυψε ότι δεν της αρέσει να βλέπει ερωτικές περιπτύξεις δημοσίως, είτε είναι gay είτε straight ζευγάρια.
Φυσικά και δε μας νοιάζει η άποψη της συγκεκριμένης ηθοποιού – το κάθε άτομο εξάλλου μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει.
Εκνευρίζομαι όμως, που οι απόψεις σαν κι αυτές βρίσκουν πάντα τον τρόπο να έρχονται στην επιφάνεια και να συνοδεύονται μάλιστα από χαζά επιχειρήματα όπως, “φυσικά κι ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει”, ή “είναι δικαίωμα του”, κ.α. Λες και αυτά τα επιχειρήματα θα κάνουν τις απόψεις τους λιγότερο ομοφοβικές.
Εκνευρίζομαι επίσης, που ακόμα δεν έχουμε μάθει ούτε τα βασικά, όπως για παράδειγμα ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή αλλά σεξουαλική ταυτότητα.
Πιο πολύ όμως εκνευρίζομαι με αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν άποψη για τα δικαιώματα των άλλων, όπως για παράδειγμα η παιδοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια. Το να έχεις, όμως, άποψη για το δικαίωμα ενός άλλου – τη στιγμή που εσύ το απολαμβάνεις αδιαπραγμάτευτα – είναι η πεμπτουσία του ρατσισμού (και στη συγκεκριμένη περίπτωση της ομοφοβίας).
Και κάτι για το τέλος. Φτάνει πια με αυτή τη φράση: “δε μ΄αρέσει να βλέπω στον δρόμο δύο γκέι να φιλιούνται, όπως δε μ΄αρέσει να βλέπω και δύο straight”. Δεν μπορώ καν να σχολιάσω το πόσο προβληματική είναι.
