Υπάρχουν μερικές ιστορίες γενναίων ψυχών που ξεπέρασαν τα cis-σεξιστικά και ετεροκανοικά εμπόδια που αποφάσισαν να κάνουν το δικό τους coming out στον αθλητικό κόσμο: Billie Jean King, Martina Navratilova και Amélie Mauresmo στο τένις. Patty Sheehan, Rosie Jones και Alena Sharp στο γκολφ. Sheryl Swoopes, Sue Bird και Brittney Griner στο μπάσκετ και Abby Wambach, Erin McLeod και Megan Rapinoe στο ποδόσφαιρο. Ορισμένες από αυτές τις γυναίκες, όπως οι Swoopes και Griner, αντιμετώπισαν επίσης ρατσιστικά εμπόδια.
Όταν το Netflix κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ A Secret Love πέρυσι, υπήρξε μια αναφορά σε κάποια ιστορία queer γυναικών στον αθλητισμό. Η ταινία είναι ένα οδυνηρό πορτρέτο μιας λεσβιακής σχέσης μεταξύ της Terry Donahue και της Pat Henschel.
Η Terry και η Pat ήταν δύο θαρραλέες γυναίκες από τα καναδικά λιβάδια που ερωτεύτηκαν και έμειναν μαζί στο Σικάγο. Η ταινία αποτυπώνει επίσης συνομιλίες, σχετικά με τις κρυμμένες ιστορίες των queer γυναικών του αθλητισμού και των ολέθριων συνεπειών του ρατσισμού.
Ο Chris Bolan, ο μεγάλος ανιψιός της Terry, ξεκίνησε τη μαγνητοσκόπηση των Terry και Pat όταν ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και είχαν μιλήσει για τη σχέση τους στα μέλη της οικογένειάς τους. Χρησιμοποιώντας συνεντεύξεις, φωτογραφίες, κάρτες μπέιζμπολ, ταινίες, ποίηση και γράμματα, ο Bolan συλλαμβάνει το κοινό πάθος των γυναικών για αθλητικές αναζητήσεις.
Ιστορικό πολλαπλών διακρίσεων
Οι δεκαετίες αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά ήταν γεμάτες από ομοφοβική βία, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών απολύσεων queer ατόμων από τις στρατιωτικές και τις δημόσιες υπηρεσίες. Βιβλία με θέμα το λεσβιακό βίωμα αφηγούνται ιστορίες για τα βασανιστήρια των γυναικών.
Στοχευμένες ως «αμαρτωλές» και «επικίνδυνες για την εθνική ασφάλεια» τη δεκαετία του 1940 και του 1950, μερικές λεσβίες βρήκαν παρηγοριά στον αθλητισμό. Ταυτόχρονα, η πρόσβαση σε γκέι γυναίκες δομήθηκε από φυλετικό ρατσισμό, ταξικές ιεραρχίες και ομοφοβία.
Γυναικεία ιδανικά ομορφιάς και πωλήσεις εισιτηρίων
Στη δεκαετία του 1940, το αρνητικό στερεότυπο ότι ο ανταγωνιστικός αθλητισμός σε κάνει «λεσβία» έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα.
Οι λευκές γυναίκες επαγγελματίες παίκτριες του μπέιζμπολ (οι μαύρες ήταν έτσι κι αλλιώς αποκλεισμένες), όπως η Terry Donahue υποβλήθηκαν σε υποχρεωτικά μαθήματα σχολικής ομορφιάς και γοητείας με σκοπό να ανανεώσουν τη γυναικεία γοητεία τους και να κάνουν λιγότερο αρρενωπή τη φυσική τους εμφάνιση.
Επίσης, πολύ συχνά εκπρόσωποι του αθλητισμού προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τους άντρες θεατές ότι οι λευκές γυναίκες παίκτριες ήταν straight και διαθέσιμες – και άρα άξιζε να τις παρακολουθήσουν.
