Η λογοκρισία που υπέστηκε η έκθεση της κυρίας Ρεβενιώτη πυροδότησε πάμπολλες αντιδράσεις από τοπικούς φορείς, πολιτικά κόμματα, διάφορους οργανισμούς αλλά και από απλούς πολίτες που αυθόρμητα εξέφρασαν την δυσαρέσκεια τους με ποικίλους τρόπους.
Σας παρουσιάζουμε μια καυστική αλλά ταυτόχρονα και ενημερωτική κριτική από την ακαδημαϊκό Ζέλια Γρηγορίου. Απολαύστε την:
« α. Πρόκειται για Τέχνη και η Τέχνη δεν πρέπει να λογοκρίνεται (νουμένου ότι είναι τέχνη και όχι «πού..ες» σχολίασαν ήδη κάποιοι).
β. Είναι ζήτημα ελεύθερης έκφρασης της άποψης και η ελευθερία αυτή είναι νομικά κατοχυρωμένη (εκτός βέβαια εάν πρόκειται για ρατσιστικό, σεξιστικό ή άλλου είδους hate speech, συμφωνούν όλοι).
γ. Οι φωτογραφίες εκτίθεντο στα πλαίσια έκθεσης όπως, αντίστοιχα, εκτίθενται σε μουσεία πίνακες με θέμα το γυμνό ή σε αρχαιολογικά μουσεία το αρχαίο ελληνικό κάλλος του σώματος (για αυτό και σε ώρες που το κτίριο λειτουργούσε υπό την ιδιότητά του ως δημοτική αγορά οι φωτο ήταν καλυμμένες).
Τα α, β, γ είναι επιχειρήματα που μπορούν και μπορεί να χρησιμοποιηθούν για νομική κατοχύρωση της έκθεσης σε περίπτωση που το πράμα προχωρήσει σε δίκη. Είναι ένα πρόβλημα όμως ότι τα α, β, και γ έχουν κυριαρχήσει ως ερμηνείες, κηρύγματα θα έλεγε ο Φουκό, για επεξήγηση του απαράδεχτου της κατάσχεσης/δίωξης της έκθεσης.
Διότι, η συγκεκριμένη έκθεση δεν ήταν ακριβώς Έκθεση. Τυπικά, ήταν έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Διόρθωση». Τυπικά μιλώντας: έγιναν “εγκαίνεια”, ενημερώθηκε ο «Δήμος» Λευκωσίας, παραχωρήθηκε από το Δήμο ο «χώρος» της Δημοτικής Αγοράς για τη διεξαγωγή της «Έκθεσης», τις πρωινές ώρες που η έκθεση δεν ήταν ανοιχτή, οι φωτογραφίες τίθεντο υπό κάλυμμα και εργαζόμενος του Δήμου είχε τεθεί υπεύθυνος ακριβώς γι ‘αυτόν τον «σκοπό» («διόρθωση» της «κάλυψης» της «Διόρθωσης»). Plus, εκμαιεύθηκε από την accept η δήλωση ότι: «Η πρόθεση μας να μην προκαλέσουμε ήταν πρόδηλη» (City, 21.11.2014).
Δηλαδή τι έμεινε να γίνει; Να προσκομίσει η Accept “χαρτίν που κυβερνητικό γιατρό” ότι δεν είχαν αισχρή πρόθεση να προκαλέσουν;
Η Έκθεση δεν ήταν ακριβώς Έκθεση. Ήταν και Έκθεση και μαζί event of LGBTQ activism. Αποτελούσε διεκδίκηση ορατότητας για τους/τις trans, αποτελούσε εκδήλωση πολιτικής αλληλεγγύης ανάμεσα σε LGB-Q και Τ, και πάνω από όλα διατάραζε το προνόμιο των μη LGBTQ να ορίζουν τα όρια, τους όρους και τον ορισμό της δημόσιας σφαίρας.
Ας διαχωριστούν λοιπόν τα δύο, η νομική γραμμή υπεράσπισης της Έκθεσης και η πολιτική γραμμή της επανα-διεκδίκηση του δημόσιου χώρου, μιας επανα-διεκδίκησης που σαφώς αμφισβητεί αντιλήψεις και καθεστυκίες αξίες περί αισχρότητας, ιδιωτικότητας, πρόθεσης και μη πρόθεσης, hate speech και safe space.
In the meantime, keep posting photos from «Διόρθωση». Διότι στην Ελλάδα άρχισαν να κράζουν τους Κύπριους για … συντηρητισμό ενώ οι ίδιες, όταν γινόταν η έκθεση της Ρεβενιώτη στην γκαλερί Breeder δεν είχαν το θάρρος να βάλουν μια σχετική (από την έκθεση) φωτογραφία. Keep posting, μπας και δει και η γηραιά Ελλάδα πουλιά και ανακατωθούν τα σηκώτια του και ξεράσει ο φοίνικας που λαγοκοιμάται.»
* Η κυρία Ζέλια Γρηγορίου είναι επίκουρη καθηγήτρια σε Θεωρία, Φιλοσοφία της Παιδείας και Σπουδές Φύλου στο πανεπιστήμιο Κύπρου.
