Πρόκειται για έναν από τους χειρότερους -κατά συρροή- δολοφόνους της Βρετανίας. Ο Colin Ireland βασάνιζε και σκότωνε τα θύματά του, ενώ περνούσε το βράδυ με τα πτώματά τους για να μην κινήσει υποψίες. Έφτασε σε σημείο μάλιστα, αφού είχε σκοτώσει ήδη 4 άνδρες, να τηλεφωνήσει στην αστυνομία για να την προειδοποιήσει ότι θα σκότωνε έναν gay άνδρα κάθε εβδομάδα, μέχρι να τον συλλάβουν.
Όπως δήλωσε στην αστυνομία μετά τη σύλληψή του, αποφάσισε να γίνει δολοφόνος μια παραμονή Πρωτοχρονιάς. Συγκεκριμένα, ήταν το καλοκαίρι του 1993, όταν ο πρώην στρατιώτης Colin Ireland αποφάσισε να επισκέπτεται μέρη που συχνάζουν ομοφυλόφιλοι για να καταλήγει το βράδυ στο σπίτι των θυμάτων του. Ο ίδιος υποστήριξε ότι όλη αυτή η βία ήταν αποτέλεσμα της απόφασής του να γίνει ένας καλός serial killer. Oι ειδικοί, όμως, που τον εξέτασαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά αυτή ήταν αποτέλεσμα της μάχης του με τη δική του σεξουαλικότητα και τις σαδομαζοχιστικές του φαντασιώσεις.
Ο Prof David Wilson, ένας εγκληματολόγος που ασχολήθηκε με την υπόθεση, είχε δηλώσει: “Πιστεύω ότι η ομολογία του δείχνει ξεκάθαρα έναν άνδρα που βρίσκεται σε πόλεμο με τη σεξουαλικότητά του. Η ομολογία του δείχνει ότι δεν έχει τύψεις για το τι έχει κάνει, αλλά δείχνει σαφώς πώς προσπαθούσε να δικαιολογήσει και να διαψεύσει τη συμπεριφορά του. Οι συνεντεύξεις της αστυνομίας και ο τρόπος που περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο σκότωσε το πρώτο του θύμα δείχνουν ότι το σαδομαζοχιστικό σεξ ήταν το κοινό θέμα των δολοφονιών του”.
Ο Ireland βασάνιζε, λήστευε και σκότωνε τα θύματα του. Σκότωσε συνολικά 5 gay άνδρες και μία γάτα (που άνηκε σ΄ένα από τα θύματά του) μέσα σε 15 μέρες. Τα συναντούσε στην gay pub “The Coleherne in Fulham”, όπου τα έπειθε να τον πάνε σπίτι του.
Όλες οι δολοφονίες του είχαν την υπογραφή του ελέγχου – κάτι που ο ίδιος προσπάθησε να διατηρήσει ακόμα και όταν κάλεσε την αστυνομία για να την προειδοποιήσει για τα μελλοντικά του σχέδια. Συνελήφθη, όμως, στο σπίτι του 5ου και τελευταίου του θύματος.
Ο Ireland αρχικά αρνήθηκε να μιλήσει στην αστυνομία, αλλά μετά από έναν μήνα στη φυλακή ζήτησε ο ίδιος να καταθέσει. Στις καταγραφές των δολοφονιών ήταν χαρακτηριστική η πρόθεσή του να δείξει πως εκείνος αποφάσισε για το ποια ήταν η κατάλληλη ώρα να μιλήσει.
“Κανείς δε μ΄ανάγκασε να μιλήσω και στη τελευταία μου κατάθεση – που κράτησε 5 ημέρες – δεν είπα τίποτα. Μετά πέρασα έναν μήνα στη φυλακή διερωτώμενος για την ψυχική μου υγεία και για το τι συνέβη. Μόλις εχθές πήρα την απόφαση. Ήθελα να δημιουργήσω μια κατάσταση στην οποία δε θα άλλαζα γνώμη, έτσι μίλησα στους φύλακες και τους ανακοίνωσα την απόφασή μου να δηλώσω ένοχος. Πιστεύω ότι πρέπει να με μεταφέρετε σε ένα μέρος, όπου δεν θα μπορώ να κάνω κακό σ΄άλλους.”
Στη συνέχεια είπε πως θεωρεί τον εαυτό του κατά 60-70% λογικό.
Ο Ireland γεννήθηκε στο Deptford τον Μάρτιο του 1954 και μεγάλωσε δύσκολα μόνος με τη μητέρα του.
Κατά τη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων ισχυρίστηκε ότι τον προσέγγισαν σεξουαλικά πολλοί άνδρες και, καθώς μεγάλωσε, είχε μια σειρά ανεπιτυχών σχέσεων με γυναίκες.
Το 1992 διάβασε ένα βιβλίο του FBI σχετικά με την ανίχνευση κατά συρροή δολοφόνων και -προφανώς- αποφάσισε εκείνη την στιγμή ότι ήθελε να γίνει και ο ίδιος ένας. Στη συνέχεια, ενδεχομένως λόγω της εσωτερικής του διαμάχης για τη σεξουαλικότητά του, άρχισε να συχνάζει σε gay μπαρ στο Λονδίνο.
Το Coleherne Arms ήταν μια γνωστή gay παμπ εκείνη την εποχή. O ίδιος ταξίδεψε από το Southend στο Λονδίνο με ένα «κιτ δολοφονίας», το οποίο περιλάμβανε μια ταινία, ένα μαχαίρι και ένα σχοινί. Παρουσιαζόταν ως κάποιος που ενδιαφέρεται για μαζοχιστικό σεξ.
Ο διευθυντής του θεάτρου Peter Walker ήταν το πρώτο του θύμα. Όταν βρέθηκαν σπίτι του η κατάσταση ξέφυγε γρήγορα και ο Ireland τον σκότωσε.
Περιγράφοντας τον φόνο στην αστυνομία, δήλωσε: “Τον έδεσα και πήγα και πήρα μια τσάντα μεταφοράς από την κουζίνα και την έβαλα στο κεφάλι του. Σκέφτηκα ότι κατά κάποιο τρόπο ήθελε να πεθάνει. Έβλεπα την έλλειψη διάθεσης που είχε για ζωή. Νομίζω ότι το κατάλαβε πως θα πεθάνει…”
Ο Ireland καθάρισε το διαμέρισμα και μετά πέρασε όλο το βράδυ βλέποντας τηλεόραση με το πτώμα του Walker δεμένο στο κρεβάτι. κάτι που θα συνέβαινε και στα υπόλοιπά θύματά του.
Αφού έφυγε από το διαμέρισμα, ο Ireland τηλεφώνησε στην εφημερίδα Sun μαρτυρώντας τη δολοφονία, μιας και ανησυχούσε για το ποιος θα τάιζε το σκυλί.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 28 Μαΐου, ο Ireland σκότωσε και πάλι. Αυτή τη φορά στόχευσε έναν βιβλιοθηκονόμο, τον 37χρονο Christopher Dunn. Επίσης, συνειδητοποιώντας ότι χρειαζόταν χρήματα, τον βασάνισε για τον αριθμό PIN της χρεωστικής κάρτας του, βάζοντας φωτιά στα γεννητικά όργανα του, όταν κατάλαβε ότι του έλεγε ψέματα.
Και πάλι, ο Ireland πέρασε όλη τη νύχτα με το νεκρό σώμα του Christopher Dunn στο σπίτι του στο Wealdstone, στο βόρειο Λονδίνο.
Λίγες μέρες αργότερα επέστρεψε στην pub και επέλεξε το τρίτο του θύμα. Αυτή τη φορά τον Αμερικανό επιχειρηματία, Perry Bradley, γιο γερουσιαστή από το Sulphur Springs στο Τέξας. Ο Ireland έπνιξε τον Bradley καθώς κοιμήθηκε, χρησιμοποιώντας μια θηλιά που είχε τοποθετήσει γύρω από το λαιμό του.
Με μια ακόρεστη γεύση για δολοφονία, Ireland διάλεξε και το 4ο θύμα, τον Andrew Collier. Τον έπνιξε κι αυτόν. Ο Ireland ανακάλυψε αργότερα, ότι ο Collier ήταν θετικός στον HIV. Εξοργισμένος που είχε κάνει σεξ μαζί του και που θα μπορούσε να έχει μολυνθεί, κρέμασε τη γάτα του και την έβαλε στο γυμνό σώμα του Collier.
“Νομίζω ότι ο Collier ήταν ο μόνος με τον οποίο θύμωσα πραγματικά”, είπε στους αξιωματικούς. “Πιθανότατα παρατηρήσατε ότι με τον τρόπο που βρέθηκε το σώμα, ένιωσα πραγματική οργή για αυτόν”
«Νομίζω ότι με επηρέασε διανοητικά σε κάποιο βαθμό, να κάθομαι με το νεκρό σώμα του για πέντε ή έξι ώρες, βλέποντας τον να βγάζει σταδιακά κηλίδες, να κρυώνει. Δεν ήταν κάτι που νομίζω ότι θα μπορούσα να αντιμετωπίσω για να είμαι ειλικρινής. Δεν το αντιμετώπισα πολύ καλά. “
Μετά τη δολοφονία του Collier ο Ireland Ιρλανδία στην αστυνομία του Kensington και εξήγησε ότι είχε διαβάσει πολλά βιβλία σχετικά με τους κατά συρροή δολοφόνους. Είπε στον αξιωματικό ότι «αν δεν με σταματήσετε, θα σκοτώνω κάθε εβδομάδα». Έπρεπε πλέον να δολοφονήσει άλλον έναν για να φτάσει στους πέντε και να μπορέσει να ταξινομηθεί ως κατά συρροή δολοφόνος. Όταν οι αστυνομικοί τον ρώτησαν γιατί σκοτώνει μόνο gay άνδρες, ο ίδιος απάντησε, «κρατούν το στόμα τους κλειστό και δεν λένε στην αστυνομία πράγματα».
Μόλις λίγες ημέρες αργότερα, στις 12 Ιουνίου, επέστρεψε στο Coleherne Pub για τελευταία φορά, εξοπλισμένος με το κιτ θανάτου του και ψάχνοντας για το πέμπτο του θύμα. Στόχευσε τον 41χρονο σεφ Emanual Spiteri και όταν του ζήτησε τον αριθμό PIN του, ο σεφ αρνήθηκε. Μάλιστα του απάντησε ότι δε θα του πει ότι και να κάνει. Ακόμη κι αν το σκότωνε. Ο Ireland έκανε ακριβώς αυτό.
Ο δολοφόνος περιέγραψε αργότερα το τελικό θύμα του ως “πολύ γενναίο” ενώ επισήμανε ότι έφτασε σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσε να σταματήσει…
