Vasilis ThanopoulosΌλα αυτά τα χρόνια έχω καταλάβει ότι η κακοποίηση που τρώμε ως κοινότητα οφείλεται στο μίσος, στη βλακεία αλλά και στην άγνοια. Βασικά, υπάρχει και ένας ακόμη λόγος, αυτός της «πολιτικής σκοπιμότητας» που συνυπάρχει συχνά με τους άλλους, αλλά με αυτόν θα ασχοληθούμε άλλη φορά. Επειδή, όμως, το μίσος και η βλακεία είναι πράγματα ανίκητα, ας προσπαθήσουμε, τουλάχιστον, να κάνουμε κάτι με την άγνοια των ανθρώπων.
Αυτές τις μέρες, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η επικαιρότητά τους έφεραν αρκετό κόσμο σε επαφή (για τους λάθους λόγους) με την ίντερσεξ σωματικότητα. Και από αυτή την επαφή καταλάβαμε (και πάλι) πόσα είναι αυτά που εξακολουθούμε να αγνοούμε ως κοινωνία. Ακόμη πιο προκλητική είναι, ωστόσο, η άγνοια του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου στη χώρα μας, μιας και δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή με το «Ι» του ΛΟΑΤΚΙ+ ακρωνυμίου.
Στις 19 Ιουλίου του 2022, η Ελλάδα έγινε η 4η χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωσηκαι η 5η στον κόσμο μετά τη Μάλτα, την Πορτογαλία, τη Γερμανία και την Ισλανδία που απαγόρευσε τις επεμβάσεις «κανονικοποίησης» φύλου στα ίντερσεξ βρέφη και παιδιά. Οι επεμβάσεις κανονικοποίησης αναφέρονται σε χειρουργικές και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις, οι οποίες πραγματοποιούνταν στα ίντερσεξ βρέφη και παιδιά μυστικά και ερήμην τους, προκειμένου να «συμμορφώσουν» (φαινομενικά) τα ανατομικά χαρακτηριστικά τους στην κατεύθυνση της “τυπικής” αρσενικής ή θηλυκής ανατομίας των χαρακτηριστικών φύλου.
Εδώ να πούμε πως ο νόμος ψηφίστηκε από τον τότε υπουργό Υγείας, Θάνο Πλεύρη, ο οποίος σήμερα κάνει τη μία αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ ανάρτηση μετά την άλλην.
Δύο χρόνια μετά, βέβαια, ο νόμος παραμένει κενό γράμμα διότι δεν έχει οριστεί η διεπιστημονική επιτροπή. Πολύ απλά, ο νόμος υπάρχει χωρίς να εφαρμόζεται με τον τρόπο που έχει ψηφιστεί εξαιτίας της μη σύστασης της επιτροπής και το αρμόδιο υπουργείο δεν έχει προβεί σε περαιτέρω ενέργειες.
Το 2022, επίσης, πραγματοποιήθηκε έρευνα με τίτλο «Ρητορική μίσους κατά των ίντερσεξ ατόμων στην Ελλάδα». Σύμφωνα με την Intersex Greece, τη συλλογικότητα ίντερσεξ ανθρώπων, των οικογενειών και υποστηρικτών τους που ζουν στην Ελλάδα, η συγκεκριμένη έρευνα είναι μία από τις ελάχιστες που από την στιγμή της έναρξης αλλά και καθόλη τη διάρκεια διεξαγωγής της, «εποπτευόταν συνεχώς από άτομα που ανήκουν τα ίδια στο ίντερσεξ φάσμα (είναι, δηλαδή, μια intersex-led έρευνα)».
Τα αποτελέσματα είναι μια σκληρή συνειδητοποίηση της βίαιης πραγματικότητας που βιώνουν τα ίντερσεξ άτομα στην Ελλάδα.
Στην έρευνα, μάλιστα, παρουσιάζονται και κομμάτια από συνεντεύξεις με ίντερσεξ άτομα, τα οποία τονίζουν την σκληρή πραγματικότητα που είναι αναγκασμένα να αντιμετωπίσουν:
«Κάθε φορά που ερχόμουν σε επαφή με τους γιατρούς, οι χαρακτηρισμοί που άκουγα ήταν λάθος της φύσης, ανωμαλία χρωμοσωμική, γεννήθηκε με πολλά σύνδρομα, άντρας σε σώμα γυναίκας, απ’ έξω γυναίκα και από μέσα άντρας, και αρκετά άλλα που έχω απωθήσει προκειμένου να αντέξω να συνεχίσω να ζω».
«Ο γιατρός, άρχισε να βγάζει φωτογραφίες του στήθους του παιδιού μας μπροστά σε μένα και στον σύζυγό μου χωρίς να έχει ζητηθεί προηγουμένως η άδειά μας για κάτι τέτοιο».
«Όταν ήταν τα γενέθλια του από τα 24 παιδάκια ήρθε μόνο το ένα».
Τέλος, επιτρέψτε μου να προσθέσω κάποιες συνεντεύξεις που σχετίζονται με την ίντερσεξ σωματικότητα, που βρίσκω εξαιρετικά διαφωτιστικές και να σας παραπέμψω στην Intersex Greece, ώστε να λάβετε περαιτέρω (και ορθότερη) πληροφόρηση.
Μετά από όλα αυτά η άγνοια είναι συνειδητή επιλογή και όχι δικαιολογία.
