Ψυχική κακοποίηση, ομοτρανσφοβία, σεξισμός, Τέμπη, Παλαιστίνη, Eurovision. H Γιάννα Τερζή αισθάνεται να βρίσκει ξανά τη φωνή της και τραγουδά για όλα αυτά που της άφησαν σημάδια.
Ο νέος σας δίσκος ονομάζεται «Σημάδια», ενώ το τραγούδι που κυκλοφόρησε πριν την κυκλοφορία του δίσκου έχει το όνομα «Χωρίς Ανάσα». Δεν γίνεται να μην προσέξω ότι και οι δύο τίτλοι αναφέρονται με κάποιον τρόπο σε δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Θα λέγαμε πως από εκεί αντλεί έμπνευση κι ο δίσκος αυτός;
Με εξαίρεση την επανεκτέλεση του «Φιλά με, Φίλα με» ενός τραγουδιού της Χάρις Αλεξίου, που κυκλοφόρησε το 2000, τα υπόλοιπα τραγούδια του EP αναφέρονται ξεκάθαρα σε προσωπικά βιώματα και κοινωνικά δρώμενα. Το ομώνυμο τραγούδι «Σημάδια» αφορά προσωπικό μου βίωμα σε σχέση με την ψυχική κακοποίηση που βίωσα το 2018, ενώ το πρώτο single «Χωρίς ανάσα» το γράψαμε για το πώς παρακολουθούμε με κομμένη ανάσα και μιλιά όλα τα αδιανόητα που συμβαίνουν στον πλανήτη τον τελευταίο καιρό.
Αν θα θέλαμε να δώσουμε κάποιο όνομα σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, ποιο θα ήταν;
Θα έδινα τον τίτλο «Χώμα», κάπως έτσι ξεκινάει το single «Χωρίς ανάσα». «Τί γίνεται τώρα, που όλα έχουνε γίνει χώμα..». Για μένα είναι και κυριολεκτικό όσον αφορά τα συντρίμμια από τις καταστροφές που παρακολουθούμε αλλά και την αναγέννησή μας, όταν για «να βρω ξανά εμένα», πρέπει μέσα μας να πεθάνουν κομμάτια, να γίνουν χώμα και να ξαναχτιστούμε απ’ την αρχή.
Τι άλλο θα θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας γι΄αυτόν τον δίσκο;
Τη μουσική παραγωγή την έκανε ο Teo.x3 ενώ στίχους και μελωδίες ο ody icons, η BillieKark, o Αναστάσιος Τσόρδας κι εγώ. Έχει μέσα δυο features, ένα με τη Billie κι ένα με τον Lionder. Αυτή η δουλειά είναι η επιστροφή σε μένα. Μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια, ξαναβρήκα διέξοδο σ’ αυτό που αγαπώ και ξέρω να κάνω. Αισθάνομαι να ξαναποκτώ τη δύναμή μου, να έρχομαι όλο και πιο κοντά στον πραγματικό εαυτό μου.
Τέμπη, έξαρση ομοτρανσφοβίας, γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Η Γιάννα Τερζή είναι μια καλλιτέχνιδα που παίρνει σαφή θέση για όλα αυτά τα θέματα; Ρωτάω γιατί συχνά βλέπουμε γνωστά πρόσωπα να επιλέγουν να τα αποφεύγουν.
Ναι, παίρνω ξεκάθαρη θέση απέναντι σε ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Δε γίνεται να υπάρχουμε μόνο στο μικρόκοσμό μας χωρίς να βλέπουμε τη μεγαλύτερη εικόνα από έξω προς τα μέσα. Έχω καταλάβει ότι η στέρηση ελευθερίας και δικαιωμάτων πάνω σε οποιονδήποτε στη Γη, αργά η γρήγορα θα αλλάξει και τη δική μου ζωή προς το χειρότερο. Κι όποιος δε σκέφτεται έτσι, απλά βασίζεται στο αργά ή απλά δεν τον ενδιαφέρει καν.
Η απάθεια είναι η μεγαλύτερη πανδημία. Λυπάμαι που πολλοί καλλιτέχνες, ειδικά αυτοί που έχουν μεγάλη επιρροή, δε μιλούν ποτέ. Από φόβο μη εναντιωθούν στους κανόνες του “entertainment business” κι αυτό τους στοιχίσει είτε σε χρήματα είτε σε δημοτικότητα.
Φέτος και με αφορμή την ελληνική συμμετοχή στη Eurovision ακούσαμε πολλά σεξιστικά σχόλια σε σχέση με το πώς πρέπει ή δεν πρέπει να είναι οι εμφανίσεις των γυναικών / καλλιτεχνών. Εσείς είχατε βιώσει αντίστοιχα σεξιστικά σχόλια;
Στη Eurovision κορυφώθηκε κάτι που βίωνα χρόνια έτσι κι αλλιώς λόγω ονόματος. Το κοινό του Τερζή δεν τον αγαπάει μόνο για τη φωνή και τα τραγούδια του, αλλά και γιατί είναι ταπεινός, οικογενειάρχης και χαμηλών τόνων. Άρα και από τα παιδιά του είναι αναμενόμενο να τιμήσουν όλες αυτές τις αξίες και να χάραξουν κι αυτά αντίστοιχες πορείες.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω οτι το αυτό το αναμενόμενο δεν είναι δική μου πεποίθηση, είναι κάτι που μου φορέθηκε άρα δεν έχω και καμιά υποχρεωμένη να το ακολουθήσω.
Στη Eurovision το 2018 επειδή το κομμάτι μας ήταν αυτό που θα ονόμαζες «σοβαρό», πολλοί απ’τους οι χαρακτηρισμούς που μου απέδιδαν είχαν σχέση με αυτό, όπως ακριβώς έγινε φέτος με την Κλαυδία. Ένα τραγούδι είναι απλά ένα κομμάτι σου. Δεν είναι όλη η προσωπικότητα και η ζωή σου. Είναι άδικο και ελλιπές να το κάνουμε αυτό, και ειδικά στις γυναίκες, που κρύβει σεξισμό. Δε γίνεται όταν ερμηνεύεις ένα «σοβαρό» τραγούδι να είσαι η προσωποποίηση της σεμνότητας κι όταν τραγουδάς κάτι «ελαφρύτερο» να μετατρέπεσαι στην πιο χυδαία.
Έχετε μιλήσει για τον ψυχολογικό πόλεμο που βιώσατε κατά τη δική σας συμμετοχή στη Eurovision. (Πέρα από τον απολιτίκ της χαρακτήρα) έχει και η Eurovision τη δική της σκοτεινή πλευρά;
Φυσικά, κι εγώ τη βίωσα σε όλο το μεγαλείο της. Πέρα από το άτομο που διαχειριζόταν όλο το αφήγημα γύρω από τη συμμετοχή μας, τόσο μέσα στην ομάδα όσο και στα media, και η διοργάνωση είχε ξεκάθαρη θέση απέναντι στην Ελλάδα εκείνη τη χρονιά. Με αποκορύφωμα το λάθος με τα πυροτεχνήματα στο performance για τις επιτροπές (αυτό δηλαδή που μαγνητοσκοπείται αλλά δεν προβάλλεται στο κοινό). Δε γίνεται να έχεις μόνο ένα εφέ κι ενώ σε όλες τις πρόβες πατιέται το κουμπί σωστά, σ ’αυτή τη μία που κρίνεται η μισή βαθμολογία να το πατάνε σε τελείως λάθος χρόνο. Κι έπειτα να απαγορεύεις να ξαναπούμε το τραγούδι, όπως κάνεις πάντα με άλλες χώρες με βάση τον κανονισμό!!!! Η Ελλάδα εκείνη τη χρονιά έπρεπε να θαφτεί και να μην συμμετέχει στον τελικό για να ωφεληθούν άλλοι κι έτσι κι έγινε.
Ποια είναι η σχέση της Γιάννας Τερζή με τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα;
Για μένα είναι το φως μέσα σ’ ένα τόσο στενόμυαλο και φασιστικό κόσμο. Όλες οι ελπίδες μου έχουν σχέση με την κοινότητα, εκεί βρίσκω συμμάχους, εκεί βρίσκω αλήθεια, νόημα, λογική. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι ακόμα κι αν ανήκουν στην ίδια κοινότητα, εγώ αναφέρομαι στην πλειοψηφία και τη βασική κοινή νοοτροπία. Θεωρώ τον εαυτό μου κομμάτι της ΛΟΑΤΚΙ+ ως γυναίκα του σήμερα. Παράλληλα είμαι πολύ απογοητευμένη για την τάση των πραγμάτων τελευταία προς την Ακροδεξιά που βλάπτει άμεσα τις γυναίκες, την κοινότητα και γενικά όλους μας, και μας κάνει να ζούμε με ανασφάλεια και φόβο. Σ’ αυτούς τους καιρούς είναι που πρέπει να ακούγεται η φωνή μας ακόμα πιο δυνατά.
Πώς θέλετε να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου παρακολουθώντας τον τελειωτικό αφανισμό των Παλαιστίνιων στη Γάζα να είναι στο πιο ακραίο του σημείο, είναι… FREE PALESTINE.
Το EP «Σημάδια» θα κυκλοφορήσει τέλη Μαΐου από τη Minos EMI, A Universal Music Company.
Η Γιάννη Τερζή στο Spotify
φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης
