Η Γεωργία βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει την πιθανότητα αναστολής του «visa-free» καθεστώτος. Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες της χώρας θα χρειάζονται πλέον βίζα για να ταξιδέψουν στις χώρες Σένγκεν, μέχρι η Γεωργία να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ΕΕ για προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤΚΙ+.
Σε αντίδραση, η κυβέρνηση υπό το ακροδεξιό κόμμα Γεωργιανό Όνειρο, εντείνει την αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ ρητορική. Το κόμμα παρουσιάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «απειλή» για τις παραδοσιακές αξίες και ισχυρίζεται ότι η ΕΕ προσπαθεί να επιβάλει τη λεγόμενη «ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα», να αλλοιώσει την εθνική ταυτότητα της Γεωργίας, και να υποχρεώσει τη χώρα να νομιμοποιήσει την ισότητα στον γάμο.
Η ρητορική αυτή κορυφώθηκε κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2024, όταν το ακροδεξιό κόμμα παρουσίασε τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ως «όπλο κατά του έθνους» και υποστήριξε ότι μπορεί να «επηρεάσει τη σεξουαλική ταυτότητα» των πολιτών. Παράλληλα, κυκλοφόρησαν ψευδείς τρανσφοβικοί ισχυρισμοί γύρω από τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου και τη φροντίδα επιβεβαίωσης φύλου, ενώ δημιουργήθηκε ένας ηθικός πανικός γύρω από την υποτιθέμενη αντικατάσταση των όρων «μητέρα» και «πατέρας» με «γονέας 1 / γονέας 2». Σκοπός αυτών ήταν να δημιουργηθεί φόβος και σύγχυση στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση φέρεται να απέρριψε προηγούμενα σχέδια για ένταξη στην ΕΕ και να αγνόησε την προθεσμία της 31ης Αυγούστου που έθεσε η ένωση για την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων και την κατάργηση της αντιδημοκρατικής νομοθεσίας, εάν επιθυμεί να γίνει μέλος της ΕΕ.
Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, η πλειονότητα των Γεωργιανών φαίνεται να στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πάνω από 70% των πολιτών θεωρούν ότι η πιθανή αναστολή του καθεστώτος χωρίς βίζα θα πλήξει σοβαρά τους ίδιους, ενώ υποστηρίζουν την ένταξη της Γεωργίας στην ΕΕ και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η τακτική του ακροδεξιού κόμματος θυμίζει μεθόδους προπαγάνδας που έχουν παρατηρηθεί και σε άλλες χώρες: στοχοποίηση μειονοτήτων, εκμετάλλευση συντηρητικών αξιών και διάδοση φόβου για «εξωτερικές επιρροές». Στην πραγματικότητα, όμως, το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι η πολιτιστική ταυτότητα, αλλά η υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελευθερίας των πολιτών, ενώ παράλληλα η χώρα κινδυνεύει να χάσει ένα σημαντικό προνόμιο που διευκόλυνε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα να ταξιδεύουν στην Ευρώπη χωρίς βίζα.
Πληροφορίες από Erasing 76Crimes.
