ΑΘΗΝΑ – Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύσαμε τις αλλαγές της ΕΡΤ για τη διαδικασία επιλογής του τραγουδιού που θα μας εκπροσωπήσει στον 61ο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision καθώς η συνεργασία με το MAD TV αποτελεί παρελθόν. Έτσι η ΕΡΤ θα προχωρήσει σε ανάθεση (όσον αφορά τον καλλιτέχνη τουλάχιστον) κάτι που θα ανακοινωθεί στις αρχές του νέου έτους.
Η ανάθεση στη χώρα μας αποτελούσα πάντα ένα ταμπού παρότι η ΕΡΤ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέξει όποιον τραγουδιστή επιθυμεί ανεξαρτήτως βεληνεκούς, καριέρας και δισκογραφίας. Στην Ελλάδα, ανάθεση σημαίνει ότι επιλέγουμε ένα μεγάλο όνομα που συνήθως φοβάται να πάρει μέρος σε εθνική επιλογή και να διαγωνιστεί με άλλους “τριτο-τέταρτους”. Επίσης, ανάθεση σε “μεγάλο” όνομα ξορκίζει και τη γκρίνια της Τατιάνας, της Λαμπίρη και των καθέκαστων τηλε-κατινών.
Η πρώτη σκέψη όλων μας, λοιπόν, των Eurofan με την ανακοίνωση της ανάθεσης, ήταν ότι επιτέλους πάμε σε ονόματα όπως Τάμτα, Ελένη Φουρέιρα, Ντέμη καθώς είναι οι τραγουδίστριες που κάνουν επιτυχία αυτή την εποχή στη χώρα μας, έχουν μεγάλο fan base και τουλάχιστον δεν θα μας κάνουν τελείως ρεζίλι.
Όμως φαίνεται πως ο Διονύσης Τσακνής, διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ έχει βάλει στο μάτι άλλους τραγουδιστές, φυσικά καταξιωμένους και αγαπητούς στο κοινό. Στην προσπάθειά του να κάνεισ τροφή στην ποιότητα, επιδιώκει να κάνει επαφές και συζητήσεις με καλλιτέχνες όπως η Νατάσα Μποφίλιου και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, παρότι αμφότερες και οι δύο έχουν απαρνηθεί τη Eurovision σε δηλώσεις και συνεντεύξεις τους.
Η προσπάθεια του κου Τσακνή (μακάρι να ευοδώσει) θα δώσει μεν καλή αίσθηση στο ελληνικό κοινό, ότι επιτέλους στέλνουμε “σοβαρούς” καλλιτέχνες στο διαγωνισμό, θα συσπειρώσει το κοινό προς μια “ποιοτική” συμμετοχή” αλλά το θέμα μας είναι τι κάνουμε στην Ευρώπη, που ως γνωστόν δεν καίγεται στον διαγωνισμό αυτόν για την ποιότητα αλλά για το θέαμα. Έτσι ακόμα και να δούμε ένα σενάριο Μποφίλιου ή Ζουγανέλη, θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα τραγούδι που θα έχει απήχηση, θα είναι πρόταση για το κοινό τουδιαγωνισμού.
Και μην ακούσω την εξυπνάδα “να κερδίσουμε τις επιτροπές” γιατί και η Μαρία-Έλενα Κυριάκου, με μπαλάντα και φωνάρα, δεν πήγε καθόλου καλά στη Βιέννη. Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι το πρόσωπο που θα μας εκπροσωπήσει στο διαγωνισμό αφενώς πρέπει να συσπειρώνει και έχει απήχηση στο ελληνικό κοινό, αλλά πρέπει και το τραγούδι, η σκηνική παρουσία, το star quality και όλο γενικώς το project να είναι “τραβηχτικό” για το κοινό της Ευρώπης.
Το τι είναι καλό και σούπερ για την Ελλάδα δεν είναι απαραίτητα καλό και σούπερ για την Ευρώπη. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με την Άννα Βίσση, την οποία στείλαμε να μας εκπροσωπήσει στη Eurovision 2006 με την προοπτική ότι η Ελληνοκύπρια σουπερσταρ θα έσκιζε στη βαθμολογία και θα σάρωνε για το βραβείο. Η Ευρώπη δεν το είδε καθόλου έτσι όμως, και απλά πήραμε μαι καλή θέση (την 9η).
Ποιότητα, εμπορικότητα είναι έννοιες επιφανειακές εν έτει 2015. Η αλήθεια είναι πως η Eurovision δεν θέλει απλά όνομα. Το όνομα είναι για να ωραιοποιήσεις το προϊόν σου στη χώρα σου. Στην Ευρώπη δεν ξέρουν και δεν νομίζουν να θέλουν να ξέρουν αν η Φουρέιρα είναι κορυφαία ή τριτο-τέταρτη στη χώρα της. Τους νοιάζει να δουν και να ακούσουν ένα τραγούδι που θα είναι “Ελλάδα” στα αυτιά και τα μάτια τους χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα εθνικο-μπαρόκ ήχος. Το μυστικό είναι ένα: εξυπνάδα και ψυχή επό σκηνής… και η καλή θέση θα έρθει μόνη της!
