Vasilis ThanopoulosΔεκατέσσερα χρόνια μετά την πρώτη της συνέντευξη στο περιοδικό μας και με αφορμή τη συμμετοχή της στο EuroPride, η Έλενα Παπαρίζου μάς τραγουδά για «ουράνια τόξα» και μaς μιλά για μια κοινωνία που -επιτέλους- αλλάζει.
του Βασίλη Θανόπουλου
Το «Number Οne» ξανά στη Eurovision. Κάνε μου ένα σχόλιο για τη συμμετοχή σου φέτος, αλλά και για όλη τη διοργάνωση;
Λατρεύω Eurovision, το ξέρετε! Από μικρό παιδί που παρακολουθούσα τον διαγωνισμό, μέχρι και όλες φορές που έδωσα το παρόν, μόνο θετικά συναισθήματα μού δημιουργεί ο θεσμός αυτός. Είναι μια μεγάλη γιορτή, στην αρχή Ευρωπαϊκή, και τώρα πλέον τείνει να γίνει παγκόσμια μιας και συμμετέχει εδώ και χρόνια και η Αυστραλία ενώ ψηφίζει κι ο κόσμος από όλον τον πλανήτη. Για μένα, ήταν η 6η φορά που εμφανίστηκα στη σκηνή της Eurovision, αλλά η πρώτη που είχα άμεση επαφή με τον κόσμο μετά από 18 χρόνια. Ενθουσιάστηκα γιατί είδα πολλούς φίλους και συνεργάτες, γνώρισα καινούργιο κόσμο, ήταν και στη γενέτειρά μου φέτος ο διαγωνισμός, συγκινήθηκα με όλα αυτά τα μηνύματα αγάπης στα social media μετά την εμφάνισή μου… υπέροχο συναίσθημα!
Από τη σκηνή της Eurovision σε αυτή του EuroPride. Πώς αισθάνεσαι που θα τραγουδήσεις σε μια τέτοια διοργάνωση;
Τεράστιο ενθουσιασμό! Η αλήθεια είναι ότι ήταν να εμφανιστώ και το 2020, όμως λόγω Covid το EuroPride αναβλήθηκε. Είμαι πολύ χαρούμενη που θα είμαι μέρος αυτής της πολύχρωμης γιορτής και ιδιαίτερα που θα διεξαχθεί στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη. Στην Αθήνα, η αλήθεια είναι ότι έχω εμφανιστεί αλλά και συμμετάσχει σε αρκετές ενέργειες που αφορούν στο Pride. Στη Θεσσαλονίκη είναι η πρώτη μου φορά. Ανυπομονώ πολύ, γιατί γνωρίζω ότι θα έρθει κόσμος από όλη την Ευρώπη και θέλω όλοι μαζί να περάσουμε μια αξέχαστη βραδιά, γιορτάζοντας τη διαφορετικότητα και την αγάπη. Αναρωτιέμαι ποια από τα τραγούδια μου θα θέλει να ακούσει ο κόσμος!
Το EuroPride θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη στην οποία πριν λίγους μήνες 200 άτομα επιτέθηκαν σε δύο μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Θεωρείς ότι τέτοιες διοργανώσεις μπορεί να αντισταθμίσουν το ομοφοβικό – τρανσφοβικό κλίμα που επικρατεί σε μια πόλη;
Θα έπρεπε, ξεκάθαρα! Ανέκαθεν τα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας σε όλον τον κόσμο αποτέλεσαν διοργανώσεις που σκοπό έχουν να μεταδώσουν την αγάπη, να γιορτάσουν όλοι μαζί την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα και να στηρίξουν τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η βία και ιδιαίτερα η ομοφοβία, δυστυχώς, υπήρχε πάντα, όμως οι άνθρωποι αλλάζουν. Ο φόβος απομακρύνεται, υπάρχει ορατότητα, υπάρχει στήριξη, η αυτοπεποίθηση οχυρώνεται και ένας από τους σκοπούς των Pride είναι να δείξουν πως πρόκειται για μέλη της ίδιας κοινωνίας που οφείλουν να έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στον νόμο αλλά και μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων.
Όποτε ακούω το όνομά σου πάντα μου έρχεται στο μυαλό η φράση «σύμμαχος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας». Αυτό είναι κάτι που ελάχιστα άτομα από τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας μας το έχουν πετύχει. Εσύ πώς τα έχεις καταφέρει;
Δεν θεωρώ ότι έχω καταφέρει κάτι, γιατί δεν θεωρώ ότι το να αγαπάς και να στηρίζεις τους ανθρώπους είναι «ανθρώπινο κατόρθωμα». Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που μου έμαθαν να σέβομαι και να αγαπάω τους γύρω μου και να μην διαχωρίζω τους ανθρώπους με βάση την καταγωγή, τη σεξουαλικότητα, την πολιτική τους τοποθέτηση ή την εμφάνιση τους. Θέλω να είμαι δίπλα σε όποιον έχει την ανάγκη για την στήριξή μου, όπως και εγώ αντίστοιχα ως άνθρωπος θέλω τέτοιους ανθρώπους στο πλάι μου. Οι καλλιτέχνες είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ούτε κάτι διαφορετικό, ούτε κάτι ανώτερο σε σχέση με τους υπόλοιπους. Θα ήθελα να ξυπνάω σε μια χώρα που δε θα χρειάζεται καν να αντιμετωπίζεται η φράση «αυτός υποστηρίζει την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα» σαν κάτι μοναδικό ή αξιοσημείωτο για έναν άνθρωπο.
Αν και αρκετά διάσημα άτομα έχουν δηλώσει (ακόμη και μέσα από αυτό περιοδικό) υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων, όταν ήρθε η στιγμή να τα υπερασπιστούν – όπως πρόσφατα με τον νόμο για την ισότητα στον γάμο – έκαναν πίσω. Θεωρείς ότι είχε γίνει κάπως συνήθεια για τους καλλιτέχνες να λένε ότι «είναι υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+» ακόμα κι αν δεν το εννοούν;
Ξέρω τι πιστεύω και τι υποστηρίζω εγώ. Μετά από εκεί, δεν θα ήθελα να μιλήσω για λογαριασμό άλλων ανθρώπων. Το μόνο πράγμα που δεν θέλω, είναι να υπάρχει σωματική η λεκτική βία στον κόσμο.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η σεξουαλικότητα των ανθρώπων είναι ρευστή θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις βιώσει ποτέ κάποια ομοερωτική ιστορία στο παρελθόν;
Το φλερτ είναι το πιο γλυκό και υγιές πράγμα που υπάρχει!
Μεταξύ άλλων, έχεις σχολιάζει (και αναχαιτίσει πολύ εύστοχα) όλο το bodyshaming που κατά καιρούς έχεις δεχθεί. Γιατί ακόμη και σήμερα έχουμε την τάση να ασχολούμαστε με τα σώματα των άλλων (και κυρίως των γυναικών);
Εδώ και πολλά χρόνια δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μπαίνει στη διαδικασία να ασχολείται με οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα στην ανθρώπινη ψυχή. Είμαστε στο 2024. Τέλος! Πρέπει όλοι να φροντίζουμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Τι θα ήθελες να πεις σε όλα αυτά τα σώματα που επιθυμούν να ξεχυθούν ελεύθερα στις παραλίες, αλλά μπορεί να διστάζουν;
Όλοι έχουμε δικαίωμα να απολαμβάνουμε τη ζωή. Ζήστε ελεύθερα!
Είναι το «ουράνιο τόξο» (2017) ένα τραγούδι σου με σαφή απεύθυνση στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα; Υπάρχουν τέτοια τραγούδια στη δισκογραφία σου;
Το «Ουράνιο Τόξο» πρόκειται για ένα τραγούδι που όταν δημιουργήθηκε, σκοπό είχε να διασκεδάσει και να μεταφραστεί από τον καθένα με τον τρόπο που ο ίδιος θέλει. Η πολυχρωμία του Ουράνιου Τόξου πάντα ήταν κάτι που με εξέφραζε, γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές πτυχές στη ζωή του, άλλες πιο φωτεινές, άλλες πιο σκοτεινές, αλλά όλες μαζί μας κάνουν αυτό που είμαστε σήμερα. Ένα συνονθύλευμα στοιχείων που το αποτέλεσμά τους είναι μοναδικό για τον καθένα, γιατί κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Επομένως, το «Ουράνιο Τόξο» είμαστε όλοι εμείς! Έχουν υπάρξει τραγούδια στη δισκογραφία μου αλλά και εμφανίσεις μου που «προσεγγίζουν» τέτοια θέματα, όπως για παράδειγμα η «Πόρτα Για Τον Ουρανό» στα MAD VMA του 2008, στην οποία επέλεξα κορίτσια να χορέψουν με κορίτσια και αγόρια με αγόρια, ή το τραγούδι «Σε Ξένο Σώμα» στο βίντεο κλιπ του οποίου ο πρωταγωνιστής ήταν ένα νεαρό αγόρι που βίωνε την αντίθεση των «πρέπει» της κοινωνίας με τα δικά του «θέλω», και αποφάσισε να εκφράζει την αλήθεια του μέσα από το σώμα του.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σου σχέδια αυτήν την περίοδο;
Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε το single μου «Μαύρα Γυαλιά» και σχεδόν έχω ολοκληρώσει και την ηχογράφηση του νέου μου album που θα κυκλοφορήσει από τη Minos EMI / Universal τον Οκτώβριο. Για τον δίσκο έχω δουλέψει με παλιούς και νέους συνεργάτες και ανυπομονώ να ακούσετε αυτά που έχουμε ετοιμάσει. Ας πούμε πως μουσικά κάνω ένα… update. Σε ό,τι αφορά s\τις συναυλίες, ξεκινάω την καλοκαιρινή μου περιοδεία στις 21 Ιουνίου από την αγαπημένη μου Κύπρο, και μέχρι τέλος Αυγούστου θα έχουμε περίπου 15 σταθμούς σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ταυτόχρονα, από τις 27/08 και έπειτα θα συμμετέχω ως guest σε 5 συναυλίες των αγαπημένων μου Μελισσών, μαζί με το κορίτσι μου, τη Marseaux! Έρχονται πολλά ωραία πράγματα, stay tuned!
Η πρώτη σου συνέντευξη με το περιοδικό μας έγινε το 2010. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, χαίρομαι πολύ που η σχέση μας παραμένει τόσο στενή. Πόσο, ωστόσο, θεωρείς ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε;
Η χαρά είναι όλη δική μου. Χαίρομαι που σε αυτόν τον τομέα η κοινωνία αλλάζει, γιατί και οι άνθρωποι αλλάζουμε. Έχω δει πολύ θετικά βήματα σε αυτό που λέμε ανθρώπινα δικαιώματα και συμπεριληπτικότητα σε ό,τι αφορά την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Το να αλλάξουν όλα από τη μία μέρα στην άλλη δεν είναι εφικτό, συνήθως όμως αντιλαμβανόμαστε την πρόοδο όταν ρίχνουμε μια ματιά πίσω και ονειρευόμαστε το μπροστά. Έχουμε δρόμο ακόμα, η ζωή είναι ένας μόνιμος αγώνας και κάθε μέρα πρέπει να διεκδικούμε το καλύτερο σήμερα κι αύριο μας.
Πώς θες να κλείσουμε αυτήν την κουβέντα;
Υγεία και αγάπη παιδιά. Η υγεία είναι ο άσσος στη ζωή μας, και όλα τα άλλα είναι τα μηδενικά που ακολουθούν. Να αγαπάμε και να σεβόμαστε κάθε ανθρώπινη και ζωική ψυχή. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.
φωτογραφίες: Τρύφωνας Νάκης
