Η διαφορετικότητα έχει το δικό της “Δυάρι” στον Κεραμεικό

13/03/2018

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι χώροι εστίασης και διασκέδασης πασχίζουν να δημιουργήσουν έναν συγκεκριμένο χρακτήρα, απευθυνόμενοι σε συγκεκριμένες ταυτότητες, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν το δικό τους κοινό, υπάρχουν και αυτοί που αποφεύγουν τις ταμπέλες και θέτουν μία μοναδική παράμετρο: Τον απόλυτο σεβασμό της διαφορετικότητας!

“Πάντα έχω πρόβλημα στο να περιγράψω το μαγαζί. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ένα gay μπαρ ή απλά ένα καφέ μπαρ. Γιατί είναι όλα αυτά και πολλά περισσότερα. Δεν υπάρχει ένα καλούπι. Γι΄αυτό και θα σου πω απλά, ότι είναι ένας ιδιαίτερος χώρος, γιατί και εμείς είμαστε κάποιοι ιδιαίτεροι άνθρωποι”.

Μ΄αυτόν τον τρόπο περιγράφει ο Ιωακείμ το “Δυάρι”, τον χώρο που άνοιξε ο ίδιος μαζί με τον Πάνο πριν από 7 χρόνια. “Η δυναμική που αναπτύσσει το Δυάρι είναι αυτή της πολυμορφίας. Ένας χώρος για όλα τα άτομα, για όλα τα γούστα με απόλυτη προϋπόθεση τον σεβασμό της διαφορετικότητας. Πολύ απλά ένας χώρος ψυχικής υγείας”, συμπληρώνει γελώντας και προσφέροντάς μας μία κούπα ζεστού καφέ.

Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ήταν το 2011 όταν η περιοχή του Κεραμεικού υποδέχθηκε έναν νέο χώρο, κατάλληλο για ένα χαλαρό ρόφημα ή για ένα ακόμα πιο χαλαρό – πρώτο – ποτό. “Δεν ανοίξαμε το μαγαζί γιατί θέλαμε να γίνουμε πλούσιοι. Απλά θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν χώρο που θα αισθανόμασταν καλά εμείς οι ίδιοι. Και νομίζω το πετύχαμε. Δε θέλαμε να κάνουμε κάτι κοσμικό ή με στόχο να πιάσουμε την αγορά.”

Καθώς πίναμε τον καφέ μας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που κάνει – πέρα από την απλή και ζεστή του διακόσμηση – το “Δυάρι” έναν τόσο φιλικό χώρο, στον οποίο αισθάνεσαι άνετα από την πρώτη στιγμή. Η απάντηση του Ιωακείμ, μας ταίριαξε απόλυτα. “Νομίζω ότι έχει να κάνει με την ποικιλία του κόσμου που έρχεται στο μαγαζί μας. Το Δυάρι είναι ένα safe space για όλα τα άτομα. Δεν απευθυνόμαστε σε κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα, όπως κάνουν κάποια άλλα μαγαζιά που ανήκουν στη λεγόμενη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Δεν υπάρχουν ταμπέλες. Βασικός κανόνας εδώ είναι ο σεβασμός στην ύπαρξη του άλλου και αυτό είναι για εμένα ο ορισμός του safe space. Για εμάς ο σεβασμός είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Και αυτό έχει λειτουργήσει με όλον το κόσμο που έρχεται. Κανένα άτομο δεν έχει σταματήσει να έρχεται λόγω αυτού. Κανένα άτομο δεν έχει σταματήσει να έρχεται λόγω αυτής της ποικιλομορφίας.”

Την άποψη του Ιωακείμ επιβεβαιώνει επίσης, ότι αρκετές ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις επιλέγουν το “Δυάρι” για να πραγματοποιήσουν κάποιες από τις εκδηλώσεις τους. Οργάνωσεις που τα τελευταία χρόνια εκπροσωπούν όλο και πιο δυναμικά τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, δημιουργώντας έναν πιο δεκτικό κοινωνικό σύνολο. Μια διαπίστωση, με την οποία συμφωνεί και ο ίδιος, αφου βλέπει σημαντικές διαφορές στον κόσμο που επισκέπτεται το μαγαζί όλα αυτά τα χρόνια. “Η ζωή όλων μας έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Έχει εξελιχθεί και έχει μεταλλαχθεί. Ο κόσμος έχει γίνει πιο ανοιχτός, πιο συμπεριληπτικός. Νομίζω ότι οι άνθρωποι αισθάνονται πιο ελεύθερα να κυκλοφορούν πια. Και το μέγεθος της αποδοχής έχει αλλάξει πολύ. Τουλάχιστον στον δικό μας μικρόκοσμο, αυτό συμβαίνει”.

Τελειώνοντας τον καφέ μας, ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη σχετικά με μία μεγάλη καρδιά που κοσμεί την βιτρίνα του μαγαζιού. “Είναι η καρδιά του Μεταξουργείου που είναι ένα πρότζεκτ που θα ταξιδέψει σε διάφορες γκαλερί σε διάφορα μέρη του κόσμου. Γενικά, γίνονται διάφορα πραγματάκια εδώ, φιλοξενούμε καλλιτέχνες και εκθέσεις χωρίς όμως φανφάρες και μεγαλείο. Όπως και διάφορες μουσικές βραδιές με Djs και ήχους που αγαπάμε να ακούμε και μας βοηθούν να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα. Όπως και να έχει περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό είναι κάτι που εισπράττει ο κόσμος”.


Μπορείς να βρεις το Δυάρι:
στον Κεραμεικό: Μεγάλου Αλεξάνδρου 124, τηλ: 210 3426710
στο Facebook: www.facebook./Dyari-cafe

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!