Ο τρανς αθλητής και ακτιβιστής Schuyler Bailar εξηγεί το πως η απαγόρευση του παγκόσμιου αθλητισμού στη συμμετοχή των τρανς γυναικών θα βλάψει τον γυναικείο αθλητισμό.
Γράφει στο PinkNews ότι το 2015 έγινε ο πρώτος ανοιχτά τρανς αθλητής που διαγωνίστηκε σε ομάδες cis ανδρών. Για πολλά χρόνια μοιραζόταν την ιστορία του ως μια απόδειξη ότι όλος ο κόσμος μπορεί να κάνει αυτό που αγαπάει.
Λίγα χρόνια πριν μια σειρά από αντί-τρανς νομοθεσίες έβγαλαν λανθασμένη την παραπάνω δήλωση του Bailar. Τον Ιούνιο του 2022 τα World Aquatics (τα παγκόσμια υδάτινα σπορ) έγινε ο πρώτος διεθνής οργανισμός που απαγόρευσε στις τρανς γυναίκες να αγωνίζονται στην κατηγορία των γυναικών. Τώρα, τα World Athletics (ο οργανισμός παγκόσμιου αθλητισμού) ακολούθησαν την ίδια πορεία.
Όπως αναφέρει ο Bailar, τα επιχειρήματα που ακολούθησαν αυτήν την απόφαση αφορούσαν μια υποτιθέμενη προστασία της κατηγορίας των γυναικών και τα ασαφή επιστημονικά στοιχεία, παρόλα τα διαθέσιμα στοιχεία τα οποία δεν δείχνουν καμία βιολογική υπεροχή των τρανς γυναικών. Αλλά ούτε και οι επίσημες εκθέσεις που απαριθμούν τα πραγματικά εμπόδια στον γυναικείο αθλητισμό αναφέρουν ποτέ τη συμπερίληψη των τρανς γυναικών ως ζήτημα.
Η υποτιθέμενη πρόθεση προστασίας της γυναικείας κατηγορίας που “κούμπωσε” με την επίπονη απόφαση να αποκλειστούν οι τρανς γυναίκες από τον διαγωνισμό, λειτουργεί λόγω δύο δυνάμεων: του μισογυνισμού και της εξουσίας.
«Αν η προστασία του γυναικείου αθλητισμού ήταν πραγματικά υψίστης σημασίας, πού είναι τα εκατοντάδες νομοσχέδια που αντιμετωπίζουν τις ανεξέλεγκτες σεξουαλικές επιθέσεις, τις άνισες αμοιβές, τον μισογυνιστικό εκφοβισμό, την έλλειψη οικονομικής πρόσβασης, τον ρατσισμό ή οποιοδήποτε άλλο σαφώς τεκμηριωμένο εμπόδιο στη συμμετοχή στον αθλητισμό των κοριτσιών και των γυναικών;».
Ο Bailar συνεχίζει λέγοντας ότι αν και η δικαιοδοσία του Παγκόσμιου Οργανισμού Αθλητισμού περιλαμβάνει μόνο διεθνείς αγώνες υψηλού επιπέδου για τον στίβο, τον ανώμαλο δρόμο, το τρέξιμο δρόμου, το βάδην, το ορεινό τρέξιμο και το υπερδρομικό τρέξιμο, η απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί από μόνη της.
Από το 2021 έχουν εμφανιστεί πάρα πολλές τρανσφοβικές νομοθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2023 αυτές έσπασαν κάθε ρεκόρ, φτάνοντας στις 500 σε 46 διαφορετικές πολιτείες. Αυτές οι νομοθεσίες επηρεάζουν βαθύτατα τα τρανς νέα άτομα που συμμετέχουν σε διάφορες αθλητικές ομάδες, ακόμα και τα παιδικά αθλήματα.
«Τον περασμένο Ιούνιο, πέρασα μερικές μέρες με μια χούφτα νεαρών τρανς αθλητών, οι περισσότεροι από 6 έως 12 ετών. Τα παιδιά έτρεχαν και έπαιζαν, σχεδόν ανέμελα. Σχεδόν. Η χαρά τους σκοτείνιαζε από τη γνώση ότι πολλά από αυτά σύντομα θα επέστρεφαν στην πόλη τους σε μια πολιτεία όπου δεν θα τους επιτρεπόταν να παίζουν μαζί με τους φίλους τους – ότι, λόγω της τρανς ταυτότητάς τους, θεωρούνται απειλή», λέει ο Bailar.
«Αυτό είναι που φοβάται η Αμερική; Αυτά τα μικροσκοπικά παιδιά; Σκέφτηκα καθώς καθόμουν με ένα ιδιαίτερα μικρό 6χρονο τρανς κορίτσι που μου είπε ότι θα σταματούσε το τρέξιμο γιατί αλλιώς θα αναγκαζόταν να τρέξει με τα αγόρια του χρόνου»
Συνεχίζει λέγοντας ότι η τρανσφοβία και ο μισογυνισμός καλύπτεται πίσω από ένα αφήγημα περί προστασίας των γυναικών και των παιδιών. Αυτό είναι μια αποτελεσματική τακτική καθώς έχουν καταφέρει να βγάλουν την αλήθεια και την ανθρωπιά από την συζήτηση. Αντί να συνειδητοποιήσουν ότι τα τρανς παιδιά είναι από τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς, μέσω αυτών των κεκαλυμμένων τρανσφοβικών ρητορικών, καταλήγουν να τα αποκλείουν.
«Στην πραγματικότητα, οι απαγορεύσεις για τις τρανς αθλήτριες δεν προστατεύουν κανέναν – αντίθετα θέτουν σε κίνδυνο όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια της κατηγορίας, ιδίως εκείνες που είναι ήδη περιθωριοποιημένες».
«Ο αποκλεισμός των τρανς γυναικών απαιτεί την αστυνόμευση ολόκληρης της κατηγορίας των γυναικών, τη μέτρηση του σώματος κάθε γυναίκας με βάση κάποιο κατασκευασμένο πρότυπο θηλυκότητας του ποια θεωρείται “αρκετά γυναίκα”, από τα συστήματα εξουσίας (δηλαδή την πατριαρχία και τη λευκή υπεροχή)».
Οι γυναίκες (cis και τρανς) που θεωρούνται πάρα πολύ αρρενωπές με βάση το πως μοιάζουν ή με το πως το σώμα τους διαγωνίζεται, είναι ήδη σε υψηλό κίνδυνο. Αν σκεφτούμε τον αθλητικό ρατσισμό, θα καταλάβουμε ότι αυτό το αφήγημα που αποκλείει τις τρανς γυναίκες, δεν είναι καινούργιο. «Οι μαύρες γυναίκες, ειδικότερα, πλήττονται δυσανάλογα λόγω του μισογυνισμού – σκεφτείτε τη Serena Williams, τη Simone Biles, τη Sha’Carri Richardson…και η λίστα συνεχίζεται».
«Η αντι-τρανς ρητορική ξεγελά τους φοβισμένους μαθητές της, ώστε να πιστεύουν ότι οι τρανς γυναίκες είναι η απειλή και ότι ο αποκλεισμός τους είναι φεμινισμός. Στην πραγματικότητα, η πατριαρχία – αποτελούμενη από ισχυρούς, κυρίως λευκούς, cis άνδρες – είναι πραγματικά αυτοί που κρατούν όλα τα όπλα».
Τέτοιου είδους απαγορεύσεις είναι άδικες, σεξιστικές, τρανσφοβικές και φυσικά γεμισμένες με ρατσισμό κατά των μαύρων ατόμων. «Οι τρανς γυναίκες δεν απειλούν την κατηγορία των γυναικών – ο αποκλεισμός τους όμως το κάνει».
